The Tung Bandits - The Tung Bandits

Ήρθε ο καιρός για ακόμα ένα άγνωστο διαμαντάκι να βρει το δρόμο του προς την επιφάνεια. Ο λόγος για τους Αμερικανούς TheTung Bandits που ιδρύθηκαν την μέρα τους Halloween το 1990. Η παρέα από το Pittsburgh αποτελούνταν από τους Dean Mikulla (κιθάρα), Donald Cooper (φωνή), Jimmy Wilson (μπάσο)  και  Carmen Capozzi (ντραμς). Υπήρξε άμεση χημεία ανάμεσα στην τετραμελή σύνθεση της μπάντας και η δημιουργία δικού τους υλικού ήταν θέμα λίγων ημερών-μηνών.  Ήδη μέσα στην ίδια χρονιά, το ομώνυμο, αυτοχρηματοδοτούμενο άλμπουμ τους με δέκα τραγούδια είχε κυκλοφορήσει αλλάη άμεση αποχώρηση του τραγουδιστή  (που πήγε στους Royal Hunt) έδωσε τέλος στη βραχύβια ζωή του συγκροτήματος. Η Heaven And Hell Records το επανακυκλοφορούν φέτος και για πρώτη φορά σε cd (υπήρχε σαν cd-r demo το 1990)  σε 500 κόπιες με ρεμάστερ ήχο, στίχους,βιογραφικά των μελώ και φωτογραφίες στο πλούσιο, 16σέλιδο βιβλιαράκι που το συνοδεύει.

Την φωνάρα του D.C. Cooper προφανώς την ξέρετε και την έχετε απολαύσει με τους Δανούς Royal Hunt ή στις υπόλοιπες μπάντες/προτζεκτς που έχει συμβάλλει. Εδώ μοιράζεται τις συνθετικές μα και τις στιχουργικές υποχρεώσεις μαζί με τον κιθαρίστα της μπάντας. Μελωδικό metal ή σκληρότατο hard rock αν προτιμάτε. Το εναρκτήριο ‘’ Apple Of My Eye’’  σε παρασέρνει πλημμυρίζοντας τα ηχεία με κύματα μελωδίας. Οι επιρροές τους έρχονται από Αμερικάνικες hard rock μπαντάρες που έδρασαν μέσα στα 80ς  τις οποίες και φιλτράρουν μετατρέποντας τις σε κάτι ολόδικο τους. Και  αν το πρώτο τραγούδι ξεκινά απειλητικά, στο ‘’ Don´t Turn Away’’ προσπαθούν να μας ξεγελάσουν δίνοντας στον Cooper τα ηνία να οδηγήσει τη σύνθεση σε πιο μελό καταστάσεις. Αλοίμονο τι σας περιμένει. Το τραγούδι εξελλισσεται σε ηχητικό σφυρί που σε καρφώνει ανελέητα, έχοντας μόνο την εξαιρετική φωνή του ξανθού να βάζει νερό στο κρασί αν και ο ίδιος τραβά κάτι τσιρίδες που παρόμοιες τους δεν ξανακούσαμε ποτέ (απ’αυτόν). Μεταλλικότατο το ‘’Be Your Fix’’ θυμίζοντας ακόμα και Judas Priest, πάντοτε ευθυτενές και άμεσο σαν σύνθεση και εκτέλεση. Οργανική μάχη στο ...’’The Battle’’ με ωραίες ρυθμικές αλλαγές και σολαρίσματα. Βροχή και ευάκουστες κιθάρες/πλήκτρα (α λα King Diamond) ξεκινούν στο ‘’ Wicked Blind’’ δημιουργόντας την ανάλογη ατμόσφαιρα  για κανά δίλεπτο πριν η σύνθεση μεταμορφωθεί σε κάτι πιο στιβαρό. Λάγνες κιθάρες, φωνή που ανεβαίνει ψηλά όσο αφορά τις συχνότητες, σόλο-λαβίδα που δεν σε αφήνει να δραπετεύσεις με τίποτα. Πιο άμεσο το ‘’ Down In The Dark’’ με τον Cooper να ξεχωρίζει και πάλι ενώ και τα επόμενα τραγούδια μου θυμίζουν λιγάκι από την προσωπική καριέρα του Ozzy χωρίς βέβαια καμιά σχέση στα φωνητικά, ΜΟΝΟ στη μουσική και αυτό στο πιο μελωδικό. Α, το τελευταίο τραγούδι του δίσκου, το ‘’ Back It Up ‘’ είναι αν όχι το καλύτερο, από τα καλύτερα άρα κάντε τον κόπο και ακούστε τον ολόκληρο. Ωραίος δίσκος που αξίζει οπωσδήποτε να ακούσετε και ας πάσχει από κάποιες λεπτομέρειες όπως η παραγωγή, την ηχητική απλότητα, κάποια άκυρα φωνητικά και την άγουρη συνθετική πρωτιά των μελών της μπάντας.