Oxblood Forge - Decimator

Oxblood Forge. Αν βλέπεις τη λέξη Forge σε metal όνομα, μάλλον μιλάμε για heavy/epic/power φάση. Οι Αμερικανοί είναι αρκετά μακριά από αυτό τον ήχο χωρίς να τους λείπουν τέτοια στοιχεία (θα το αναλύσω παρακάτω), απλά το κάνουν με διαφορετικό τρόπο. Πιο heavy/doom φάση, με το συγκρότημα να ντεμπουτάρει στις 18 Ιούνη με αυτοχρηματοδοτούμενο cd αν και υπάρχουν από το 2014. Μπασίστας και τραγουδιστής μας έρχονται από τους Ichabod (ο αδερφός του MacKay είναι ακόμα εκεί), μια heavy/doom/stoner μπάντα ενώ η τετράδα που απαρτίζει τους Oxblood Forge φαίνεται να έχει διαφορετικές επιρροές, πράγμα που φαίνεται και στη μουσική τους. Πιο άμεση και heavy oriented, τουλάχιστον στον ολοκληρωμένο πρώτο δίσκο τους, ‘’ Decimator’’. Για την ιστορία, έχουν κυκλοορήσει  άλλα  δυο eps και ένα σπλίτ με τους heavy/doomsters Mourn the Light. Στο συγκεκριμένο split (2019)  συμμετείχαν με δυο τραγούδια  τα οποία τα συναντάμε και στο ντεμπούτο.

Μέγιστη σημασία στη μουσική τους παίζουν οι φωνητικές μελωδίες. Από το πρώτο δευτερόλεπτο παίρνεις χαμπάρι ότι δεν μιλάμε για τίποτα κλαψιάρηδες αλλά μπουνταλάδες. Ευθυτενές heavy metal με επική διάθεση α λα γιουρούσι. Καμιά σχέση με το doom/stoner παρελθόν και ανάλογες συγκρίσεις.  Ίσως κάποιοι μπερδεύτηκαν με το ομώνυμο τραγούδι και το riff που στονερίζει λιγάκι. Και πάλι όμως, υπάρχει αυτή η διάθεση του ‘’τα σπάω όλα’’. Και πάλι μεγάλη βάση δίνονται σε αυτά τα ουγκανικά φωνητικά που δεν έχουν τίποτα το ιδιαίτερο (το αντίθετο θα έλεγα) αλλά παίζουν μεγάλη σημασία διότι δίνουν επιπλέον  ώθηση σε ρυθμούς και αρμονίες ενώ ακούγονται και τίγκα συναυλιακά (Screams from Silence). Το μπάσο μπροστά στη  μίξη, έτσι για να σπάει κόκαλα. Συνέχεια με μια παλιότερη σύνθεση, το ‘’ Forged in Fire’’. Αρκετά διαφορετικό, από τη μία ακούγεται αρκετά doomy (σε φάση slough Feg), από την άλλη, όταν ουρλιάζει φέρνει προς Cirith Ungol και Manowar. Και το σολάρισμα να βγάζει αβέρτα τον πολεμιστή μέσα σου. Ωραία η ποικιλία και ο συνδυσμός του heavy/doom τους με πιο επικοπολεμικές καταστάσεις αλλά κάποιες συνθέσεις δεν τα καταφέρνουν το ίδιο καλά (‘’ Until the Gods Return’’,’’ Mortal Salience’’) με κάποιες άλλες (‘’ Into the Abyss’’, ‘’Screams from Silence’’και ‘’Ironbound‘’, τα τρία καλύτερα του δίσκου). Αγριεμένα φωνητικά καβάλα πάνω σε ρυθμούς που σου σηκώνουν τις γροθιές με συγχορδίες που φουσκώνουν τα στήθη, όλα στο απλοικότερο βαθμό όμως. Λίγο πριν το τέλος, ακούμε και μια διασκευή από το ομώνυμο των Angel Witch  το οποίο πρέπει να παραδεχτώ ότι απόλαυσα πάρα πολύ μιας και η doom σφραγίδα των Oxblood Forge πέρασε πολύ όμορφα και ταιριαστά στην αυθεντική σύνθεση των Άγγλων.