Titan - Palingenesia

Ok, πλέον δεν μας σοκάρει. Αμέτρητες heavy metal μπάντες που είχαν διαλυθεί στο παρελθόν (ειδικά στα 90ς) ,κάνουν μια δεύτερη προσπάθεια. Αυτή τη φορά έχουμε τους Titan, μια Γαλλική heavy/speed metal μπάντα που πέρασε και δεν ακούμπησε στα 80ς. Το 1986 κυκλοφορησαν το μοναδικό, ομώνυμο,Γαλλόφωνο άλμπουμ τους.Τα τέσσερα εκ των πέντε μελών των Titan έπαιζαν και στους Killers, μιας επίσης Γαλλοφωνη heavy metal μπάντα. Γι αυτό και όταν κυκλοφόρησαν το live album ‘’Popeye le Road’’ to 1988, ο δίσκος εμπεριείχε και τέσσερα τραγούδια των Killers. Όπως και να χει, το ντεμπούτο αξίζει ακροάσεων, ιδιαιτέρως σε αυτούς που δεν χαλιούνται με τη γλώσσα και θέλουν τον ήχο τους παλιομοδίτικο. 2017 πλέον και τρία από τα αυθεντικά τους μέλη, οι Sébastien Blanc (κιθάρα), Patrice Le Calvez (φωνή) και Iñaki Plaa (drums) μαζί με δυο νέα μέλη (πάντοτε είχαν δυο κιθαρίστες στη σύνθεση τους) ξαναζωντανεύουν τους Titan οι οποίοι πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησαν το επόμενο άλμπουμ τους ‘’Palingenesia’’, πάντοτε εις την Γαλλικήν. Το βρίσκουμε σε digipak cd μέσω της Grumpy Mood Records.

Καταρχήν να γράψω ότι μου αρέσουν όταν τα συγκροτήματα τραγουδούν στη μητρική τους γλώσσα, πόσο μάλλον τα γαλλικά που μου αρέσουν πολύ σε όλες τις περιπτώσεις των συγκροτημάτωνν που διάλεξαν να το κάνουν. Μια αρχική τσιρίδα και μετά τα βραχνά, μπάσα φωνητικά του Patrice Le Calvez. Αρκετά μοντέρνος ήχος σε μια speed/heavy επίθεση. Με τα σόλος του, τα μελωδικά περάσματα, τα κρουστικά γυρίσματα, όλο το πακέτο. Το κακό είναι ότι δεν υπάρχει κανένα τραγούδι που να μου διαλύσει το σβέρκο ή να μου τινάξει τα μυαλά. Τα πάντα είναι εντός ορίων, πράγματα που έχεις χιλιοακούσει. Συνθετικά δηλαδή, δεν βρίσκεις κάτι που θα παραδεχτείς ότι θα αγαπηθεί από τον ακροατή. Όσο παίζει ο δίσκος, έρχεσαι αντιμέτωπος με γρήγορο και κρατσανισμό heavy metal, διπλή κιθαριστική επίθεση που λιώνει το μέταλλο από τις υψηλές θερμοκρασίες. Όταν τελειώσει ο δίσκος όμως, ένα κενό.  Δυο-τρια τραγούδια θα τα ευχαριστηθείς περισσότερο, όπως τα ‘’No More Gods’’, ‘’Rage et haine’’ και ‘’A la vie, a la mort’’. Δύσκολα πάντως κάποιος που αγάπησε τον δίσκο τους στα 80ς, να ευχαριστηθεί τραγούδια σαν το ‘’ Mortels’’ που ακούγεται εντελώς παγωμένο και σύγχρονο. Δίσκος που θα ξεχαστεί γρήγορα...