MARCO LUPONERO & THE LOUD ONES - The War On Science

Μερικοί μουσικοί έχουν αυτό το χάρισμα να μπορούν να μετακινούνται άνετα μεταξύ διαφορετικών μουσικών ειδών και μάλιστα να συνδυάζουν και να εναρμονίζουν τα είδη αυτά δημιουργώντας ομοιογενείς συνθέσεις. Τέτοια περίπτωση είναι κι ο μουσικός Marco Luponero που στην προκειμένη περίπτωση έχει αναλάβει τη σύνθεση όλων των τραγουδιών που υπάρχουν στην κυκλοφορία αυτή (1 intro και 12 τραγούδια) και το παίξιμο όλων των μουσικών οργάνων πλην των ντραμς όπου εκεί έχει τη βοήθεια του μουσικού Simon Grundvall.

Το όνομα και το επίθετο του μουσικού μπορεί να σας ακούγεται Ιταλικό, αλλά στην πραγματικότητα η καταγωγή του είναι από τη Φινλανδία και το πιο σημαντικό είναι ότι δεν συναντάμε το όνομα του εδώ για πρώτη φορά. Η πρώτη μου γνωριμία με τον μουσικό ήταν το 2003 με το συγκρότημα TERRORWHEEL και την κυκλοφορία «Rhythm 'n' Murder» όπου το μουσικό του ύφος ήταν συνδυασμός speed metal με κάποια punk rock στοιχεία. Επίσης έχει συμμετοχή ως τραγουδιστής, όπως και στους TERRORWHEEL, στο συγκρότημα ALTARIA όπου το ύφος της μπάντας θα το χαρακτήριζα ως μελωδικό power metal με αρκετά hard rock στοιχεία. Όπως καταλαβαίνετε κι εσείς ο Marco έχει παραστάσεις από διαφορετικά είδη μουσικής.

Αυτές, λοιπόν, οι παραστάσεις του κι επιρροές του είναι που οδήγησαν στην δημιουργία της εν λόγω μπάντας που αν κάποιος προσπαθήσει να την κατηγοριοποιήσει σε ένα συγκεκριμένο είδος θα τα βρει σκούρα και μάλλον θα κάνει λάθος. Στην δεύτερη αυτή επίσημη στούντιο κυκλοφορία τους οι MARCO LUPONERO & THE LOUD ONES δημιουργούν ένα αμάλγαμα ήχων που κινείται από το punk rock έως το hard rock και κλασσικό heavy metal. Οι δε μεταβάσεις αυτές από το ένα είδος στο άλλο γίνονται με τέτοια φυσικότητα που ουσιαστικά είναι απολαυστικές και διαλύουν τις όποιες πιθανές προκαταλήψεις έχετε. Προσωπικά ακούγοντας την δουλειά αυτή διαπίστωσα επιρροές από συγκροτήματα όπως οι MOTORHEAD, AC/DC, MUSTASCH, αλλά και OFFSPRING.

Αυτό που χαρακτηρίζει την  όλη δουλειά είναι η ενέργεια που βγάζει και μεταδίδει στον ακροατή και οι όμορφες μελωδίες που δίνουν στις συνθέσεις το στοιχείο εκείνο που τις κάνει να ξεχωρίζουν. Φυσικά λόγω κι όλων αυτών των διαφορετικών επιρροών και μουσικών τάσεων ο δίσκος διαθέτει ποικιλία που κρατάει το ενδιαφέρον του ακροατή αμείωτο από την αρχή μέχρι το τέλος του. Μάλιστα θα αναφέρω εδώ και κάποιες από τις συνθέσεις του δίσκου που ξεχώρισα και δεν μπορούν να «ξεκολλήσουν» από το μυαλό μου κι αυτές είναι: «Blazing Through the Fury», «Blast Out» και «Where Devils Dare».

Κλείνοντας θα επισημάνω για άλλη μια φορά ότι είναι ένας δίσκος γεμάτος ενθουσιασμό που τον μεταδίδει άμεσα στον ακροατή και διαλύει τις όποιες προκαταλήψεις πιθανόν υπάρχουν για το συνδυασμό των φαινομενικά ετερόκλητων μουσικών συνδυασμών που διαθέτει.