SYLVAINE - Wistful

~~                  Περίεργα εθιστική η περίπτωση της Sylvaine. Η Νορβηγίδα πολυοργανίστρια Sylvaine αγαπάει την μουσική, την σπούδασε και πλέον βρήκε τρόπο να διοχετεύσει όλες τις σκέψεις τις σε αυτήν. Το 2013 ξεκίνησε το προσωπικό της μουσικό στοίχημα και κυκλοφόρησε το ‘’Silent Chamber, Noisy Heart’ ένα  χρόνο αργότερα. Ambient, Ethereal, Shoegaze συνδυασμός. Αν δεν σας λένε τίποτα αυτοί οι χαρακτηρισμοί, σκεφτείτε τους Alcest μιας και υπάρχει ακόμα και το black metal στοιχείο και τα αντίστοιχα riffs. Η όμορφη ξανθιά παίζει κιθάρες, μπάσο, ντραμς, συνθεσάιζερ, τραγουδάει, συνθέτει, γράφει στίχους αλλά κάνει και τον παραγωγό και μηχανικό ήχου. Τα πάντα λέμε. Το φθινόπωρο του 2015 μπήκε στα Γαλλικά Drudenhaus Studios για τις ηχογραφήσεις του δεύτερου δίσκου της, ‘’Wistful’’ και μέσα στο Χειμώνα ήταν έτοιμο. Έτσι πλέον η Season Of Mist, εδώ και ένα μήνα το έχει διαθέσιμο σε digipak cd και σε διάφορους χρωματισμούς διπλό βινύλιο για να την ανακαλύψετε. Στον συγκεκριμένο δίσκο υπάρχουν session drummers οι Stephen Shepard και Stéphane "Neige" Paut καθώς και η βιολίστρια Coralie Louarnika και ο σελίστας Thibault Guichard.
\r\n                              Όπως θα καταλάβατε από τα παραπάνω, λιγοστή σχέση με τη metal μουσική έχει η παραπάνω καλλιτέχνης, Έχει όμως έστω και λιγοστή, συν του ότι έχει ποιότητα. Η αρχή γίνεται με αρκετά folkish στοιχεία και σταδιακά η ατμόσφαιρα ηλεκτρίζεται. Ονειρική μουσική που καταπολεμά την λήθη και την λησμονιά. Στο δεύτερο τραγούδι ‘’Earthbound’’ ερχόμαστε αντιμέτωποι με αιθέρια γυναικεία φωνητικά και black metal κραυγές, αμφότερα της ίδιας κυρίας. Σε καμμιά περίπτωση δεν θα αναγνώριζα ότι αυτά τα τοξικά φωνητικά ανήκουν στο ‘’αδύναμο’’ φύλο.  Οι κιθάρες ξύνουν αρκετά μέχρι να αναδυθεί μαυρίλα ενώ πλήκτρα καυτηριάζουν τις πληγές που δημιουργούνται. Σεβόμενη τα αρχέγονα black metal πρότυπα, η Sylvaine προσθέτει την δική της αμβλυμμένη εκδοχή. Το επόμενο τραγούδι είναι ακόμα πιο όμορφο με τα κρυστάλλινα φωνητικά της Sylvaine να δροσίζουν τα τρίσβαθα της ψυχής. Αν ήταν και πιο πλούσιες  συνθέσεις ηχητικά, τότε θα μουν κατενθουσιασμένος αλλά όπως (σχεδόν) όλα τα one (wo)man’s projects,κάπου χωλαίνουν μουσικά. Ίσως φταίει ότι  σε κάποια τραγούδια προτιμά πιο πολλά ambient στοιχεία από τα οργανικά και αυτό έρχεται σε αντίθεση με τις δικέ μου ορέξεις.  Αν και μου αρέσει και στα δυο επίπεδα που εξελίσσεται η μουσική της, θα τα προτιμούσα ξεχωριστά. Δεν γνωρίζω αν προσφέρει κάτι περισσότερο αυτή η πολυσχίδουσα προοπτική και εκτέλεση, αλλά σε εμένα δεν λειτούργησε πλήρως αρμονικά. Το εσωτερικό σκοτάδι ανοίγει τα χείλη του και ξεφράζει τόνους και ήχους σε διάφορες ταχύτητες, βαθμούς σκληρότητας και αρμονίας αλλά πάντοτε με τον ίδιο στόχο. Την υποδούλωση.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n