THE SHADOWS OF ITHACA - Hunt The Hunter

Καινούριο συγκρότημα οι THE SHADOWS OF ITHACA που όμως από πίσω του κρύβεται μια πολύ δημιουργική μορφή – μουσικός της ελληνικής metal σκηνής. Αναφέρομαι στον Pano Roumelioti τον οποίο πρωτογνώρισα μουσικά από το συγκρότημα ELWING που στο μακρινό πλέον 2002 και 2005 κυκλοφόρησε 2 δισκάρες επικού metal ήτοι το «Immortal Stories» και «War» που ακούω μέχρι και σήμερα με τον ίδιο ενθουσιασμό που αισθάνθηκα όταν τις πρωτοάκουσα. Ένα συγκρότημα που μου είχε αφήσει την αίσθηση ότι είχε πολλά ακόμη να δώσει, αλλά χάθηκε από την σκηνή όπως εμφανίστηκε….. ξαφνικά.

Βέβαια όπως είπε κι ο Ηράκλειτος τα πάντα βρίσκονται σε διαρκή κίνηση και τίποτα δεν μένει σταθερό για πάντα. Έτσι, λοιπόν, με χαρά διαπίστωσα ότι ο Πάνος δεν το έβαλε κάτω και μετά από διάστημα αρκετών χρόνων έρχεται να δηλώσει ξανά παρόν με το νέο του συγκρότημα με το όνομα THE SHADOWS OF ITHACA και το ντεμπούτο του «Hunt The Hunter».

Το νέο αυτό συγκρότημα κινείται σε διαφορετικά metal μονοπάτια σε σχέση με τους ELWING. Να το πω απλά δεν έχει καμιά σχέση με τον επικό metal ήχο, αλλά παρόλα αυτά μένει πιστό στις κλασσικές φόρμες της μουσικής μας. Συγκεκριμένα το «Hunt The Hunter» ως μουσική δουλειά κινείται σε πιο hard rock και μελωδικά heavy metal μονοπάτια. Όλος ο δίσκος και ειδικά στα lead και solo κιθαριστικά μέρη είναι διαποτισμένος με μια blues αισθητική και δεν θεωρώ καθόλου τυχαίο ότι το συγκρότημα επέλεξε να διασκευάσει το τραγούδι  «American Woman» των Καναδών blues rockers THE GUESS WHO. Ένα ακόμη στοιχείο που χαρακτηρίζει τον ήχο του συγκροτήματος είναι και η χρήση grooves που ισορροπούν αρμονικά με τα μελωδικά μέρη και κάνουν την ακρόαση των συνθέσεων τους απολαυστική. Στην ουσία σε ωθούν να συμμετέχεις ενεργά στην ακρόαση του δίσκου είτε τραγουδώντας τους στίχους είτε παίζοντας air guitar είτε κάνοντας και τα 2 μαζί. Η ουσία είναι ότι οι THE SHADOWS OF ITHACA με την νέα τους κυκλοφορία μας χαρίζουν hard ‘n’ heavy συνθέσεις που διαθέτουν προσωπικότητα, ακούγονται φρέσκες και σύγχρονες χωρίς, όμως, ποτέ να απολέσουν τον κλασσικό hard rock και heavy metal χαρακτήρα τους. Τέλος, αν και η μπάντα έχει καταφέρει να αφομοιώσει και να ενσωματώσει τις επιρροές της στον ήχο της και να τις κάνει κτήμα της θα τολμούσα να πω ότι αυτές προέρχονται από συγκροτήματα όπως οι BLACK SABBATH, DIO, SAXON, BLACK LABEL SOCIETY κ.λπ.

Θα ήταν άδικο από μέρους μου να μην αναφερθώ και στην  πολύ καλή ερμηνεία του τραγουδιστή του συγκροτήματος, τον κύριο Aggelos E. Kalogrias, ο οποίος ερμηνεύει τα τραγούδια με πάθος κι αυτοπεποίθηση στις ικανότητές του και φυσικά δίνει σ’ αυτά την δραματικότητα που χρειάζονται για να κεντρίσουν και να κρατήσουν το ενδιαφέρον του ακροατή από την αρχή μέχρι το τέλος του δίσκου αυτού.

Τελικά, στην περίπτωση των THE SHADOWS OF ITHACA επιβεβαιώνεται ακόμη μια ρήση που είναι αυτή που λέει ότι το καλό πράγμα αργεί. Κι εδώ έχουμε πράγματι να κάνουμε με ποιοτική μουσική που διαθέτει πλουραλισμό, μελωδία και διακρίνεται για την υψηλή τεχνική και συνθετική κατάρτιση των μουσικών που συμμετέχουν που σε καμιά στιγμή δεν θυσιάζουν την ουσία για να αναλωθούν σε φτηνούς εντυπωσιασμούς. Ο Πάνος με τα χρόνια έγινε πιο ώριμος ως μουσικός και συνθέτης κι ενσωμάτωσε κι άλλες επιρροές στον τρόπο που δημιουργεί χωρίς, όμως, να έχει χάσει εκείνο τον ενθουσιασμό και το πάθος που χαρακτήριζε και τις δουλειές του με τους ELWING. Ειλικρινά εύχομαι αυτή την φορά να ναι μακρύς ο καλλιτεχνικός δρόμος του γεμάτος περιπέτειες  και γνώσεις, διότι αυτές δίνουν στον καλλιτέχνη την απαιτούμενη έμπνευση για να δημιουργήσει.