Dream Theater - Parasomnia

Τελικά είναι πολύ σπουδαίο να είσαι μια μπάντα με προοδευτική και συχνά πολύπλοκη μουσική, αλλά από τις πρώτες νότες να αναγνωρίζεται ότι είναι οι Dream Theater. Από τα πρώτα αγγίγματα στα τάστα της κιθάρας να αναγνωρίζει ο κόσμος όλος, ακόμα και η ίδια η κιθάρα ότι είσαι ο John Petrucci. Από τα πρώτα παιχνιδάκια με τα διαστημικά πλήκτρα ότι είσαι ο Jordan Rudess. Ή από τις πρώτες τσιμπιές του μπάσου ότι είσαι ο αεικίνητος John Myung. Από τους πρώτους βραχνούς βρυχηθμούς ότι είσαι ο αγαπημένος μου Λαμπρούκος, ο James LaBrie. Και φυσικά από τα πρώτα ταραγμένα χτυπήματα στα δέρματα να λένε να γύρισε μετά από δεκαπέντε σχεδόν χρόνια ο μπλεμουσάτος Mike Portnoy. Αναγνωρισιμότητα, όχι την φτηνιάρικη των σελέμπριτι, των rock stars αλλά μουσική, καλλιτεχνική που την έχεις κερδίσει με μουσικάρες, κομματάρες, δισκάρες που έχει δημιουργήσει ως μέλος του ονειρικού θεάτρου, aka Dream Theater. Να σε αναγνωρίζουν δηλαδή και στον ύπνο και στην ονειρική μουσική μαγεία. Και εδώ έρχεται το δέκατο έκτο άλμπουμ των Dream Theater με τον τίτλο ‘’Parasomnia’’ που κυκλοφορεί μέσω της Inside Out music. Και φυσικά μετά από πέντε καλούς δίσκους με τον Mike Mangini, επιστρέφει αυτός που ήταν από την αρχή, τέλος και αρχή, σαν ψυχή της μπάντας, ο Mike Portnoy.Επτά νέα κομμάτια με μια μυρωδιά παλαιού αλλά και με την γεύση του πάντα προοδευτικού, αλλά παντού και πάντα Dream Theater. Και με ένα εξώφυλλο, που δίνει θύμισες και από τα πρώτα Dream Theater αλλά και τα μεταγενέστερα χρόνια τους. Και με το intro ‘’In the Arms of Morpheus’’ σαν αυτό που θα σε οδηγήσει σε βαθύ ύπνο και στην αγκαλιά των ίδιων των Dream Theater και των προθέσεων τους. Πιο Metallica από Pink Floyd, ειδικά σε κομμάτια σαν το "Night Terror", το "Deep Asleep" ή το ‘’Midnight Messiah’’. Πιο κοντά στον προ προηγούμενο "Distant Over Time" και σε πιο παλαιούς δίσκους σαν το "Train Of Thoughts". Τι έχουμε? Solos που δεν θες να τελειώσουν αλλά όταν μπαίνει το χαρακτηριστικό theater μελωδικό cut, ένα βασικό riff, η φωνή του LaBrie είναι εκεί που σε πιάνουν και ελέγχουν όλα τα αισθήματα και τις σκέψεις σου. ‘’Are We Dreaming?’’ αναρωτιούνται. Το θαυμάσιο ‘’Bend the Clock’’ οδηγεί στο τερματικό ‘’The Shadow Man Incident’’ που μέσα στα είκοσι σχεδόν λεπτά του κρατάει ζωντανό το αφήγημα της μουσικής των Dream Theater αλλά και του concept. Έτσι πέρασε και αυτό το ταξίδι. Η ιστορία, το ταξίδι αυτό βαθιά μέσα στο υποσυνείδητο Αυτή η περιπέτεια βουτηγμένη στις μουσικές αναζητήσεις των Dream Theater. Και αν ξυπνήσαμε στην ασφάλεια του κρεβατιού μας μετά από το ονειρικό ταξίδι, με την πρώτη ευκαιρία θα θέλουμε να ξανά βυθιστούμε στο ‘’Parasomnia’’.

Τι κερδίζουν? Έναν ταγμένο, πωρωμένο και ταγμένο στους Dream Theater τυμπανιστή που επιστρέφει για να τους βάλει ξανά πίσω στις ράγες του metal  Τι χάνουν? Χάνουν σε μουσική πολυπλοκότητα. Eντάξει όχι τόσο πολύ.   Εναλλακτικός τίτλος Η μέρα φεύγει το Parasomnia έρχεται!!!