Bushwhacker - The False Dilemma

                     Να το από το πουθενά. Και όμως, με απίστευτη ευκολία καβάντζωσε μια θέση στην προσωπική μου 20άδα για φέτος. Bushwhacker το όνομα της μπάντας. Καναδοί, οι Progressive Deathsters κυκλοφόρησαν το δεύτερο δίσκο τους, ’’The False Dilemma’’ στις 5 του μηνός. Θα διορθώσω το λάθος και θα ακούσω σύντομα το ομώνυμο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε το 2011, αυτοχρηματοδοτούμενο και τότε όπως και τώρα. Αμαρτία να μην έχουν εταιρία αυτοί και να χει ο κάθε πουθενίδης. Η μουσική των  Bushwhacker  ταλαντεύεται πολύ εύστοχα ανάμεσα σε ήχους όπως των Gojira, Carcass (του Swansong δίσκου όμως),Death (των προχώ εποχών τους) και μοντέρνους ήχους όπως Kylesa αλλά και ψυχεδέλεια των 70ς.    

\r\n\r\n

                  Στα πρώτα δευτερόλεπτα θα έχετε νιώσει στο πετσί σας την τεχνική κατάρτιση των μελών που απαρτίζουν το συγκρότημα των Bushwhacker. Τα πάντα στροβιλίζονται, τα πάντα αλλάζουν μορφή, συχνότητες και βάρος. Μοντέρνος ήχος (Rain City Recorders με μηχανικούς  ήχου τους McKillop & Mark McKitrick )  προωθείται και επιτρέπει στα καλύτερα των στοιχείων τους να προβάλλονται άμεσα και στην εμπροσθοφυλακή. Η σύγχρονη αισθητική του θα προσεγγίσει νέους οπαδούς της metal μουσικής και η τεχνική κατάρτιση και το ’’μαγείρεμα’’ τόσων διαφορετικών επιρροών θα το κάνει αρεστό σε πολύ κόσμο. Ελπίζω δηλαδή. Πάντως, όσο και διαφορετικά να είναι τα βασικά υλικά που χρησιμοποιούν, το τελικό αποτέλεσμα στο πιάτο είναι νοστιμότατο.

\r\n\r\n

                         Και αν δεν πειστείς από τα πρώτα δυο τραγούδια του δίσκου, το ’’Dead Man’s Waltz’’  έρχεται να το κάνει πραγματικότητα. Αρμονίες που στριφογυρίζουν, στρυφνές αλλά θεληματικές. Με κολλητικό επωδό και ευμετάδοτες μελωδίες. Ευλογία για τα αυτιά τα ανεβοκατεβάσματα των δακτύλων πάνω στις χορδές , Θεία Κοινωνία  οι κρουστικές δονήσεις που απορροφά το σώμα σου. Όποτε θέλουν μετατρέπουν τον ήχο τους όσο αιχμηρό θέλουνε. Στη αντίθετη πλευρά, υπάρχουν συνθέσεις σαν το ’’The Return’’ που τα ηνία παίρνουν ρυθμοί και μελωδίες που τρυπούν και τα πιο βουλωμένα αυτιά. Το μουσικό Πανδαιμόνιο στο ’’Perfection’’ δεν αγγίζει την τελειότητα. Την αγκαλιάζει. Από το πρώτο λεπτό του δίσκου, μέχρι το τελευταίο. Άψογο άλμπουμ, ήδη πολυαγαπημένο.

\r\n\r\n

e

\r\n