Bombus - Repeat Until Death

              Σχετικά άγνωστη μπάντα, οι hard rockers/heavy metallers Bombus από Σουηδία και εύχομαι αυτό σύντομα να αλλάξει. Το ’’ Repeate Until Death’’ που κυκλοφόρησε πριν καμμιά 10αριά μέρες, είναι ο τρίτος τους δίσκος (και δεύτερος με την Century Media) και πιθανότατα να βοηθήσει και αυτό αν και το ποιόν του δίσκου είναι μεγάλο και θα τα καταφέρει. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας του και τι ιδιόμορφο στυλ του το ξεχωρίζει από τόνους άλλων μουσικών και θα αρέσει σε πολύ κόσμο. Κυκλοφορεί σε digipak αλλά και σε βινύλιο (με έκδοση που εσωκλείει και cd). Μικρός σε διάρκεια δίσκος (κατι παραπάνω από μισάωρο), ευκολοφάγωτο και ευκολοχώνευτο, ικανό να κρατήσει ευχάριστη παρέα για μια(μικρή) χρονικό περίοδο.
\r\n               Μουδιασμένα ξεκίνησε η ακρόαση του πρώτου τραγουδιού. Κάτι με ενόχλησε, δεν ειμαι σίγουρος τι. Ίσως τα φωνητικά, ίσως ο ρυθμός. Πάντως άμεσα ξεχωρίζει ο δικός του μουσικός οδός που δεν είναι λεωφόρος. Οι Σουηδοί βαράνε ρυθμικά, γκρεμίζουν τα πάντα με μελωδία. Μιλάω για το ’’Rust’’ , που ο μαγικός του ρυθμός σε καταλαμβάνει ολικά. Το ρεφραίν τόσο πιασάρικο που αποκλείεται να μην το παρείσεις και συ με την φωνή σου.  Οκ, φέρνει και λίγο Ghost, χαχα (όπως και το ’’Shake Them..’’). Πάντως μουσικά ο δίσκος είναι ένα αμάγαλμα Hard ’n’ heavy με ολίγη (ελάχιστη) από stoner. Ντάξει, αν σκεφτείς ότι το ζευγάρι που εκτελεί χρέη ρυθμικού ντουέτου έχει προυπηρεσία σε μπάντες όπως οι Burst και οι Stillborn, δικαιολογείς αυτές τις εκφάνσεις.  Οι συνθέσεις είναι ολες πιασάρικες, όλες δημιουργημένες/κατασκευασμένες για να διασκεδάζουν και η αλήθεια είναι ότι τα καταφέρνουν. Αλεπάλληλα ακούσματα απόδειξαν το ακριβές.
\r\n                            Άλλο ευχάριστο τραγούδι που λάτρεψα να ακούω είναι το ’’ I Call You Over’’. Η μαγκιά σε αυτό το τραγούδι είναι ότι θύμιζε πολλά αλλά τίποτα εξώφθαλμο. Ήρεμο αλλά με τεράστια εσωτερική δύναμη. Το ομώνυμο του δίσκου είναι το δεύτερο καλύτερο τραγούδι του δίσκου. Τρομερές αρμονίες περιστοιχίζουν την σύνθεση, μια συναισθηματική καταιγίδα και μια παλιομοδίτικη νοσταλγία τις κάνουν παρέα.  Το καλύτερο του δίσκου τραγούδι, είναι και αυτό που κλείνει και την αυλαία. Απίστευτα τύμπανα, ένα παραμορφωμένο ηχητικό χάδι γεμάτο ηλεκτρισμό. Η γρέζα φωνή ανακοινώνει αλήθειες, δεν τραγουδά. Πιο πιασάρικο τραγούδι; ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ! Αυτό θα ήθελα για βίντεο,χαχαχα.

\r\n\r\n

\r\n