Draconian - Sorvan

Εκεί γύρω στις αρχές 90ς άρχισε να φύεται στην Μ. Βρετανία, αλλά και γενικότερα στην κεντρική – Βόρια Ευρώπη ένα πορφυρό λουλούδι...μέσα σε ένα σκουρόχρωμο ομιχλώδες σκηνικό. Ονομάστηκε doom death, λόγω των αργόσυρτων riffs και των στίχων γεμάτους με σκοτεινή ποίηση, γεμάτους με ευαίσθησία, γεμάτους με πίκρα, πένθος, αλλά και τρυφερή διάθεση για δημιουργία. Και έτσι σε αυτήν την παλέτα της δημιουργίας μπήκε και το gothic ένζυμο φτιάχνοντας ένα άκρως μελωδικό, γκρίζο, αναγενησιακό, και άκρως metal χαρμάνι, με σκοπό να σε βάζει σε μια μηχανή, για άλλους κόσμους, και άλλες εποχές, με διαφορετικούς ανθρώπους.\r\nΜπάντες σαν τους My Dying Bride, Theater Of Tragedy, Katatonia, Elis κ.α.\r\nΜερικές από αυτές συνδύαζαν γυναικία μελωδικά φωνητικά, και ανδρικά μπρουτάλ φωνητικά.\r\nΜια από αυτές τις μπάντες είναι οι Draconian από την Σουηδία, που από το 1994 έχουν κυκλοφορήσει, κάνοντας αρκετή αίσθηση έξι full length, αν λάβουμε υπ’όψιν μας ως τέτοιο το The Burning Halo. Στά βαριά ανδρικά φωνητικά ο Anders Jacobsson και στα γυναικία η Heike Langhans, στο ντεπούτο της στην μπάντα, αν και αντικατέστησε την Lisa Johansson το 2012. Στις κιθάρες το άλλο αρχικό μέλος Johan Ericson και ο Daniel Arvidsson. Μπάσο από Fredrik Johansson και ντραμς από τον Jerry Torstensson.\r\nΑπό τις πρώτες νότες του Heavy Lies the Crown αυτοί οι κλασικοί αργόσυρτοι ρυθμοί, χτίζουν με μπετόν αρμέ την πένθιμη ατμόσφαιρα, και τα μελωδικά γυναικία, και βαριά ανδρικά φωνητικά της δίνουν το χρώμα της απώλειας και της απόγνωσης. Το The Wretched Tide δίνει μια αίσθηση παλιών While Heaven Wept.\r\nΤο Pale Tortured Blue, μια από τις πολύ καλές και άκρως συναισθηματικές συνθέσεις του δίσκου, πάει το μυαλό σε παλιούς My Dying Bride. To riff και το solo εδώ τεμαχίζουν ψυχές με την τραγικοτητά τους.\r\nΤα Stellar Tomps με αρκετό λυρισμό, No Lonelier Star σε πιο death/doom μονοπάτια, Dusk Mariner με αρκετά στοιχεία από Mandylion των The Gathering, και το Dishearten με το δυνατό ρεφρέν δίνουν μια όμορφη συνέχεια από καλές και μκαλοδουλεμένες συνθέσεις.\r\nΤο River Between Us είναι μια απλή γκόθικ σύνθεση, που κάπως χαμηλώνει τον πύχη, και ο δίσκος τερματίζει με το The Marriage of Attaris, ένα σχεδόν εννιάλεπτο κομμάτι που καλύπτει όλα όσα ακούσαμε στα άλλα κομμάτια του δίσκου κλεινοντάς τον με όμορφο τρόπο.\r\nΤο Sorvan είναι ένας δίσκος που ακούγεται ευχάριστα ολόκληρος, χωρίς να δίνει νέα διάσταση στον συγκεκριμένο ήχο. Δυνατά σημεία του ο συνδιασμός των φωνητικών, οι μελωδικές – πένθιμες κιθάρες, και η πολύ καλή παραγωγή...έρχονται και από δω για να το δούμε αυτό και ζωντανά.\r\n\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n