Kattah - Lapis Lazuli

                 Με τέτοιο λογότυπο και ακούγοντας την μουσική τους νόμιζα ότι οι Kattah μας έρχονταν από την Μέση Ανατολή. Για κάποιο λόγο μου έιχα την εντύπωση ότι ήταν από την Ιορδανία ή το Ιράν. Δεν μπορούσα να πέσω πιο έξω. Οι Kattah είναι Βραζιλιάνοι (σαν τους Angra οι οποίοι ενθουσιάστηκαν τόσο πολύ με τους γηγενείς τους ωστέ να τους πάρουν στην περιοδεία τους το 2011) και παίζουν prog/power metal. To ’’Lapis Lazuli’’ είναι η δέυτερη δουλειά τους και δεν έχει πολλές αλλαγές μουσικά. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι είναι καλύτερος του ’’Eyes of Sand’’ συνθετικά και έτοιμοι να κερδίζουν τους πάντες. Με την Ιταλική Bakerteam Records (της Scarlet Records) από πίσω τους, στις 27 Οκτωβρίου θα θούμε τα cds τους στα ράφια των δισκοπολείων.
\r\n                     Αν προσπαθούσα σε μια πρόταση να περιγράψω την μουσική των Kattah, θα έγραφα ότι μοιάζουν με ένα προγκρέσιβ Accident Of Birth (Bruce Dickinson). Μακάρι(για μένα) βέβαια να ήταν μια τέτοια περιγραφή τόσο ακριβής αλλά από την άλλη θα περιόριζα και τις μουσικές ικανότητες της μπάντας σαν μια κόπια με κάποιες διαφοροποιήσεις, πράγμα που δεν ισχύει με την καμμία. Η ηχητική ποικιλία είναι εμφανέσταση σε κάθε τραγούδι και το καθιστά τρομερά ενδιαφέρον. Οκ, η φωνή του Roni Sauaf θυμίζει υπερβολικά του Bruce αλλά αυτό δεν είναι καθόλου κακό. Μουσικά τα πράγματα σφρίγουν ενεργητικότητας και ζωντάνιας με κιθαριστικά μέρη, γέφυρες, ρεφραίν ,σόλος, τα πάντα αλληλένδετα και επιτυχημένα. Εάν δεν λατρέψεις το ρεφραίν στο ’’ Inside My Head’’ έχεις αλλεργία στην ποιότητα. Το ημερολόγιο γράφει 2014 και όχι 1994 αλλά άνετα θα μπορούσε να είχε κυκλοφορήσει τότε. Οι πρώτες έντονες ανατολίτικες στιγμές ακούγονται στο ’’Apocalypse ’’ που σκαλίζει περίτεχνα ένα μικρό ιντερλούδιο ωστέ να ταιριάξει με το κυρίως θέμα και να προσθέτει στην σκέψη και στην τελική ικανοποίηση. Θεωρώ πιο αδύναμες τις στιγμές που Powerίζουν πιο αδιάκριτα μιας και χάνουν στο συναίσθημα αλλά τα τρομέρα choruses σώζουν καταστάσεις. Αξιοσημείωτο και το ’’Rebirth of Pharaohs’’ με το αιγυπτιακό πέπλο που το σκεπάζει αλλά το ζουμί βρίσκεται στο ’’The Hidden Voice’’ που παρόλη την ταχύτητα και δύναμη βγάζει εξαίσια ριφς που διακρίνονται και απο κωφούς. Στυλοβάτης-τραγούδι χωρίς καμμιά ανάγκη προσμίξεων με κάτι non metal αν με νοείτε.  Στο ομώνυμο ακούμε και Βραζιλιάνικα (αν δεν κάνω λάθος) αν και ο πραγματικός θρίαμβος βρίσκεται στο δέυρο μισό του τραγουδιού που ξετυλίγεται ως σύνθεση. Το ’’Land of God ’’ ίσως είναι το αγαπημένο μου του δίσκου, έχει και μια νότα Angra (στην Accident Of Birth) μέσα του. Εδώ κορυφώνονται συναισθήματα  που αποφορτίζονται με ακουστικές κιθάρες, φωνή που στέλνει μυνήματα στους αγγέλους και σόλος που το καθιστούν ως ύμνο.
\r\n                    Βασικά πιο να πρωτοδιαλέξεις. Το ’’Lapis Lazuli’ θα σας συντροφέυσει πολλές ώρες για πολύ καιρό. Έχει πιασάρικο ήχο, επιτηδευμένες μελωδίες που καρφώνονται στο μυαλό, επιρροές από τους καλύτερους του είδους και μέλη άψογα τεχνικά καταρτισμένα ωστέ να βγάλουν είς πέρας ότι ιδέα τους κατεβεί. Έχω πει τα καλύτερα για τον τραγουδιστή και τον κιθαρίστα αλλά πρέπει να αναφερθώ και στο τρομερό δίδυμο στο ρυθμικό κομμάτι το οποίο βρίσκει πάντα τρόπο να επιτίθεται και να μας κάνει να γουστάρουμε. Παραγωγή από τους Roy Z (Bruce Dickinson, Rob Halford, Sepultura, Helloween) και Andy Haller (Ozzy osbourne, System Of A Down) εγγυείται κάλλιστο ήχο. Εαν θέλετε το power metal σας διανθισμένο με ανατολίτικη ατμόσφαιρα και μελωδίες που θα σε συντροφέυουν τον φθινόπωρο (και όχι μόνο), αράζεις εδώ. Το μέλλον είναι δικό τους.

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n