Secret Sphere - Portrait of a Dying Heart

Το Portrait of a Dying Heart των Ιταλών Secret Sphere δεν είναι παρά ο τελευταίος τους δίσκος που κυκλοφόρησε 2012 από την Scarlet Records και τώρα τον Άυγουστο επανακυκλοφορεί από την δική μας Sleaszy Rider. Και καλά κάνει μιας και ο δίσκος είναι πολύ καλός και σύντομα εξαφανίστηκε από τα ράφια των δισκοπωλείων. Ο συγκεκριμένος δίσκος είναι ο αγαπημένος μου των Secret Sphere διότι έχουν στις τάξεις τους τον Michele Luppi (Vision Divine) που έχει φωνάρα αλλά και γιατί έχει πολλά prog rock/metal στοιχεία που κάνουν το άκουσμα του δίσκου πιο ενδιαφέροντα.

\r\n\r\n

Τα νέα στοιχεία που φέρνει το ’’ Portrait of a Dying Heart’’ δεν σταματούν μόνο στα παραπάνω. Δεν συμβιβάζονται στο κατά τα άλλα καλό power metal των Helloween-Stratovarius style αλλά προσθέτουν ένα έντονο δικό τους χαρακτήρα. Ξεκινούν με ένα 6λεπτο ορχηστρικό τραγούδι, εντελώς αντιεμπορική κίνηση δείχνοντας ένα διαφορετικό εαυτό εξαρχής. Στο ’’Χ’’ ακούγεται ο γνώριμος Secret Spherικός ήχος, αγαπητός σε europower οπαδούς. Προσοχή όμως, εδώ το υλικό ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ των χαζοχαρούμενων κουραστικών τέμπο, των κατακλεμμένων ριφς και σόλος και των παιδικών ρεφραίν. Το Power/prog τους έχει νεοκλασική και συμφωνική κομψότητα χωρίς να είναι στείρο και να κοπιάρει ασύστολα. Η concept ιστορία τους από την νουβέλα ’’ She Complies with the Night’’ του Constanz Colombo ταιριάζει παντού. Στα γρήγορα σημεία, ανεξέλεγκτα ορμής τραγούδια που σε γρονθοκοπούν με τα αχαλίνωτα ριφς,το αγανακτισμένο ντραμινγκ, το νευρώδες μπάσο και τα κομψά φωνητικά που δίνουν το δικό τους στίγμα αλλά και στα πιο αργά (και περισσότερα σε αριθμό) σημεία με τα υπέροχα συναισθήματα που αναδύονται από τις ρυθμικές κιθάρες, το πιάνο που δημιουργεί θαυμάσιες ενορχηστρώσεις, το ταλέντο όλων χωρίς την βοήθεια υπερφορτωμένων βοηθημάτων.

\r\n\r\n

Η παραγωγή είναι πεντακάθαρη, ίσως περισσότερο από τι θα θελα αλλά δεν με χαλάει καθόλου. Το τωρινό τους ύφος απομακρύνθηκε αρκετά από το παλιό τους και πλέον θυμίζουν αρκετά Vision Divine (βοηθά και η φωνή σε αυτό, το παραδέχομαι) αλλά ούτε και αυτό με πειράζει. Έχουν πολλά ήρεμα/αισθησιακά τραγούδια (δόξα τω θεώ)αλλά και αυτό τους ξεχωρίζει από την μέση Ιταλική Power metal μπάντα που πιθανότατα να μην μπορώ να ακούσω ούτε για λίγο. Έχουν και την τραγουδάρα που χώθηκε ανάμεσα στα αγαπημένα μου τραγούδια, μάλλον για πάντα. Για το ’’Eternity’’ μιλάω ντε. Τι ύμνος; Σηκώνει τρίχα πιο γρήγορα και από το να σε πετάξουν γυμνό στον Καναδά. Πρόσθεσε ένα όμορφο εξώφυλλο από τον Felipe Machado Franco (Blind Guardian,Rage,Rhapsody Of Fire) και ένα 40σέλιδο ένθετο για να διαβάσεις την νουβέλα καθώς απολαμβάνεις την μουσική

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

Line Up:

\r\n\r\n

Aldo Lonobile – Rythm and lead guitar
\r\nMichele Luppi – Vocals
\r\nAndrea Buratto – Bass
\r\nGabriele Ciaccia – Keyboards
\r\nMarco Pastorino – Rythm guitars
\r\nFederico Pennazzato – Drums

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n