Νέα ανακάλυψη, όχι καινούριας μουσικής ομορφιάς, μάλλον για μουσική παλιά μιλάμε, αλλά καινούριου μουσικού σχήματος τους Metalian από το Quebec του Καναδά. Heavy speed που λίγο χρωστάει στους Annihilator πολύ περισσότερο στους Exciter, και ακόμα περισσότερο στους πιο κοντινούς τους χρονικά Skull Fist. Και όλο αυτό με φωνητικά που φέρνουν στο μυαλό τον Bruse Dickinson και riffs και δισολίες με μεγάλη αναφορά στους Judas Priest. Μια χαρά μείγμα είναι αυτό. Το θέμα στο δεύτερο full length τους, που οι Metalian κυκλοφορούν μόνοι τους, με τίτλο Midnight Rider και μετά δώδεκα χρόνια με demos και eps κυκλοφορίες, πέρα από τους δυο δίσκους, είναι το κατά πόσο έχουν βρει την δική τους μουσική ταυτότητα, μέσα στις πολλές και θρυλικές επιρροές τους.
Η αλήθεια είναι ότι ακούγονται ως ένα πολύ καλό ηχητικό μείγμα των επιρροών τους, χωρίς να προσθέτουν κάτι δικό τους ή να αφαιρούν κάτι.
Στα τριανταπέντε και κάτι λεπτά του Midnight Rider, και στο intro που ανοίγει τον δίσκο, και στα επτά κομμάτια του, ο χρόνος έχει γυρίσει στα 80ς και μάλιστα όλα είναι δοσμένα με πολύ παραδοσιακό metal τρόπο. Ακόμα και η παραγωγή στα 80ς με γυρίζει. Και το εξώφυλλο, όλα είναι έτσι καμωμένα ώστε να περνάμε όλοι όσοι αγαπήσαμε και εξακολουθούμε να αγαπάμε αυτόν τον ήχο ένα εξαιρετικά ευχάριστο μισάωρο.
Midnight Rider, και το τερματικόν Bastards μου έμειναν περισσότερο…ευχάριστος δίσκος.
