Dimmu Borgir - Forces of the Northern Night

               Δύο πράγματα μπορούν να γραφτούν με σιγουριά. Πρώτον ότι οι Dimmu Borgir είναι μια τεράστια και σημαντική μπάντα στο μελωδικό black metal ύφος της και τις πλούσιες ενορχηστρώσεις του και ότι έχει φέρει πολλούς οπαδούς στο συγκεκριμένο είδος. Γι αυτό και έχει και πολλούς οπαδούς. Δεύτερον, πλέον δεν μας σοκάρει η μίξη-συγκέραση της metal μουσικής με την κλασσική ή γενικότερα με κλασσικά όργανα.Ήδη πολλές rock και metal μπάντες το έχουν επιχειρήσει, άλλες πιο επιτυχημένα από άλλες. Πλέον το βλέπουμε και στο black metal (βλ. Satyricon). Σειρά και των Dimmu Borgir λοιπόν. Με οκτώ δίσκους  (με τον τελευταίο να μετρά  επτά χρόνια πίσω) και άπειρες άλλες κυκλοφορίες, ήρθε η σειρά για το πρώτο live album, από την συναυλία τους στο Oslo(και από το Wacken) μετά του Kringkastingsorkestret (δηλαδή την Νορβηγική Radio Orchestra και Choir) μα και την Τσέχικη Ορχήστρα και μια άλλη . Το ‘’Forces Of The Northern Night’’ κυκλοφορεί μέσω της Nuclear Blast σε άπειρες εκδόσεις όπως διπλό cd, διπλό DVD, διπλό Blue Ray, διπλό βινύλιο και γενικότερα διάφορους συνδυασμούς, κάποιοι μόνο  για τους φανατικούς.

                    Οι τρεις εναπομείναντες Dimmu  συνεχίζουν με τους πειραματισμούς τους και το μόνο που μένει είναι να δούμε αν τα καταφέρνουν. Γνώμη μου είναι πως δεν τα πάνε και τόσο καλά. Ίσως φταίει ότι το πιο πρόσφατο υλικό τους δεν με ενθουσιάζει. Έχει περισσότερες ενορχηστρώσεις που ταιριάζει με την συγκεκριμένη προσπάθεια αλλά γενικότερα είναι απογυμνωμένες από την όποια μαυρίλα τους χαρακτήριζε στην μουσική τους. Μόνο τα φωνητικά έχουν μείνει πλέον. Μεγάλο βάρος έχει πέσει στο υλικό του ‘’Abrahadabra’’ όπως είναι αναμενόμενο. Αλλά λάμπουν δια  της απουσίας τους σκοτεινά ηχητικά επιτεύγματα των πρώτων δίσκων. Από το πρώτο δισκάκι-dvd-blue ray, μόνο το τελευταίο τραγούδι δεν ανήκει στο πιο πρόσφατο υλικό τους. Δηλαδή δεν νομίζω να χαλάει κανέναν τραγούδια σαν το Mourning Palace , θα έπρεπε να υπάρχουν περισσότερα από εκείνες τις περιόδους. Ο ήχος είναι πολύ καλός (και  φαντάζομαι πειραγμένος μιας και Nuclear Blast, Dimmu Borigr και φτωχή  παραγωγή δεν ταιριάζουν) αλλά θα μπορούσε να είναι και καλύτερα τα πράγματα. Αφήνοντας την γκρίνια, και αν συνδυάσει κάποιος το ακουστικό υλικό με την οπτική απόλαυση, τα πράγματα γίνονται ακόμα καλύτερα μιας και  μπάντα, ορχήστρα και κοινό δείχνουν αρκετό ζήλο και επιδίδονται σε ποιοτικά αποτελέσματα.

   Κείμενο 

          Δημήτρης Τσαουσίδης