Neglected Fields - Synthinity

~~                     Αναζητώντας θεσπέσιο τεχνικό-προοδευτικό  death metal όπως ματ το έμαθαν οι Death, οι Cynic, οι Sadist, κάποια στιγμή βρέθηκαν στο διάβα μου οι Neglected Fields. Μπάντα από την Λετονία δεν με προιδέαζε θετικά. Που να ήξερα ο άμοιρος; Και το πήρα μόνο και μόνο επειδή το είχα βρει σε ένα δισκάδικο παραπεταμένο σε χαμηλή τιμή στα μεταχειρισμένα 15 χρόνια πριν. Τεράστιο το σοκ. Λίγα λόγια για την μπάντα… Δημιουργήθηκαν το 1994 ως Carrion μόνο και μόνο για να διαλυθούν και από τις στάχτες τους να βγούν οι Neglected Fields ένα χρόνο αργότερα.  Το πρώτο του demo σε αυτοχρηματοδοτούμενη κασέτα βγαίνει το 1996 και περιέχει τέσσερα καταπληκτικά τραγούδια που όλα βρήκαν το δρόμο τους στο ντεμπούτο. Οι αθεόφοβοι και άκρως πειραματικοί Neglected Fields κυκλοφόρησαν μια δεύτερη κασέτα το 1997. Αυτή τη φορά περιείχε δυο διασκευές. Η μια ήταν σε Iron Maiden. Η άλλη σε….Prodigy.  Και κάπως έτσι κέρδισαν συμβόλαιο με την Eldethorn (με μητρική εταιρία την Neat Metal, απλά η Eldethorn ασχολιόταν και πιο ακραία συγκροτήματα όπως οι Ha Lela, Ragnarok κτλ). Το ‘’Synthinity’’ κυκλοφορεί το 1998 και αλοίμονο στους παραπάνω λάτρεις του συγκεκριμένου ήχου που δεν το έχουν ακούσει. Και όχι μόνο αυτό, αλλά και τους δυο δίσκους που θα ακολουθήσουν στα 00ς. Το κακό είναι ότι έχουμε να ακούσουμε νέο υλικό από δαύτους εδώ και μια δεκαετία. Και δεν είναι ότι το έχουν διαλύσει, δίνουν συναυλίες ανά τακτά χρονικά διαστήματα. Φαντάζομαι πόσο παιχταράδες θα έχουν γίνει μετά από τόσα χρόνια.
\r\n                       Δεν ξέρω ποια τραγούδια φέρνετε στο νου σου όταν μιλάμε για ηχητικά όργια  με ακραίο άρωμα αλλά εδώ πλέον θα προσθέσετε πολλά καινούρια. Μιλάμε για το απόλυτο brainbanging. Τα εγκεφαλικά κύτταρα φαίνονται χαρούμενα και εκστασιασμένα, σαν να κάνουν headbanging πίνοντας τόνους absinthe. Η πεταλούδα στο εξώφυλλο κουνά απαλά τα φτερά της και ηχητικοί πλεονασμοί επιτίθενται και σε καταπίνουν σαν τσουνάμι. Ένας και ένας οι παιχταράδες. Με τυμπανοβασανιστή-χταπόδι. Η καλύτερα χταχέρης. Με μπάσο που εμβαθύνει τον ήχο, του δίνει όγκο και ήχο πετρώδης σπηλιάς που ακούγονται οι αντίλαλοι ακόμα πιο βαθείς αλλά και δημιουργεί ένα ασφυκτικό συναίσθημα. Και πάνω από όλα οι δυο κιθάρες. Οι λέξεις αδυνατούν να περιγράψουν, δεν θα τα καταφέρουν. Κάθε χορδή βαπτίζεται με ευφυία και υπεροπτική τεχνική, συγκρίσιμη με λίγων. Οι αλλαγές ρυθμών αμέτρητες, θα μπορούσαν να είχαν γράψει εκατοντάδες τραγούδια με τόσα riffs. Ευγενικό αεράκι από πλήκτρα για την ατμόσφαιρα και παραμορφωμένα αντρικά φωνητικά (και λίγα καθαρά γυναικεία) κλείνουν τον κύκλο των ιεροτελεστών.
\r\n                   Η μουσική τους είναι τόσο περιεκτική και τόσο συμπυκνωμένη. Δεν αναλώνονται σε επαναλήψεις, κάθε λίγα δευτερόλεπτα αλλάζεις μονοπάτι. Άλλοτε μέσα σε βαθύπυκνο δάσος με κλαδώτα riffs που σε αγγίζουν, άλλοτε σε πετρώδη παραλία που σε υπνωτίζουν με την ατμόσφαιρα τους, άλλοτε σε πετούν στον πειραματικό Κύβο και πάσχεις να βρεις τρόπο απόδρασης χωρίς ελπίδα.  Κάθε σύνθεση ξεκινά σαν κύμα, σαν χιονόμπαλα και όσο περνά ο χρόνος τους μετατρέπεται σε τεράστια χιονοστιβάδα που έχει ενσωματώσει πολλά άλλα μέσα του. Πόσο λατρεία αυτό το ‘’Living Structures’’; Άφταστο. Και πολλά μη μεταλλικά στοιχεία που τα έχουν φιλτράρει μέσα από το δικό τους πρίσμα. Μην ακούσεις ποτέ τον δίσκο πιωμένος, θα ανακαλύψεις πολλά περισσότερα από αυτά που αντέχει το κοινό μυαλό και μπορεί να καείς. Οι αθεόφοβοι, δεν δίστασαν να διασκευάσουν τραγούδι από τους εχθρούς μας (οκ, τώρα όλοι γίναμε ανοιχτόμυαλοι αλλά στα μέσα των 90ς δεν ίσχυε και τόσο αυτό). Και το χουν μετατρέψει τόσο όμορφα και ομαλά σε κάτι δικό τους που θα το λατρέψετε. Δίσκαρος. Τελεία και άγνωστος χ.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n