Summoning - With Doom We Come

Όταν κάποιος ακούει τις λέξεις Άρχοντας των Δαχτυλιδιών σκέφτεται, σίγουρα τον δημιουργό του J.R.R. Tolkien, τον Viggo Mortensen στον ρόλο του Aragorn, τον Sir Ian Mc Kellen ως Gandalf και οι άντρες σίγουρα την Liv Tyler. Εκτός λοιπόν από ένα μυθοπλαστικό αριστούργημα που μας έχει χαρίσει ατελείωτες ώρες συντροφιάς μέσω της ανάγνωσης, έχει αποτελέσει πηγή εμπνεύσης και για πολλούς μουσικούς. Στο μουσικό κομμάτι λοιπόν, αν μπορούσαμε να χρίσουμε μία μπάντα ως ηγέτιδα δύναμη, αυτοί δεν θα ήταν άλλοι από τους Αυστριακούς Summoning. Αποτελεί ενδιαφέρουσα σύμπτωση το γεγονός πως δύο μερές μετά από την 126η επέτειο από την γέννηση του Βρετανού συγγραφέα , κυκλοφόρησε και η 8η δουλειά του συγκροτήματος. Το With Doom We Come έρχεται πέντε χρόνια μετά την κυκλοφορία του Old Mornings Dawn και αποτελεί φυσική του συνέχεια.Για να καταλάβουμε αυτό που κάνουν οι Summoning, και πετυχημένα μάλιστα, πρέπει να λάβουμε υπ’όψιν μας το εξής, ότι οι δουλειές τους αποτίουν φόρο τιμής σε έναν κόσμο τόσο περίπλοκο, ώστε να κατασκευαστούν εξ 'ολοκλήρου νέες γλώσσες γι' αυτόν. Οι Summoning προσθέτουν σε όλο αυτό το σκηνικό μία ξεχωριστή μουσική γλώσσα, τόσο όμορφη όσο και μοναδική, σαν να ήταν σφυρηλατημένη από πολιτισμούς που δεν θα μπορούσαν να υπάρξουν στη δική μας πραγματικότητα.

Παρ’ότι το WDWC δεν ξεφεύγει από την γνωστή συνταγή της μπάντας, δεν σημαίνει ότι δεν είναι μία φρέσκια δουλειά με νέα, δικά της μοναδικά στοιχεία. Ένα άλλο στοιχείο που θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ’όψιν μας είναι και το Old Mornings Dawn, καθώς στον εν λόγω δίσκο υπήρξαν κάποιες διαφορές συγκριτικά με τα προηγούμενα τους albums. Μία από αυτές ήταν τα κρουστά που άρχισαν να παίζουν σημαντικότερο ρόλο στην δομή των κομματιών, αυτό ισχύει και στην περίπτσωση του νέου τους album. Με αυτό τον τρόπο προσδίδουν μία φλόγα διαφορετική από ότι στο Minas Morgul ή στο Oath Bound.  Σε γενικές γραμμές το album δημιουργεί στον οπαδό την ατμόσφαιρα που περιμένει, αυτό το λίγο πιο κινηματογραφικό.

Δεν θα αρνηθώ, ωστόσο, ότι το WDWC διαθέτει ένα σημαντικό πρόβλημα το οποίο έγγειται στην τρόπο σύνθεσης των Summoning γενικότερα. Όπως συνηθίζουν, τα πάντα ρυθμίζονται γύρω από ένα κεντρικό, (πολλές φορές και μοναδικό) riff, το οποίο αλλάζει ελαφρώς κατά τη διάρκεια των δεκάλεπτων κομματιών του δίσκου για να εξυπηρετήσει τις αλλαγές που υπάρχουν στον τόνο. Αυτή η λογική όμως αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του ήχου των Summoning, και ως εκ τούτου, οι συνθέσεις εξαρτώνται από την ικανότητά τους να κατασκευάζουν συναρπαστικά ηχητικά τοπία γύρω από το κεντρικό θέμα της κιθάρας.

Το πρώτο κομμάτι  του δίσκου, το "Tar-Calion", αποτελεί έναν σκοτεινό πρόλογο, με απειλητικές φωνέςκαι λέξεις. Το "Silvertin" που ακολουθεί αμέσως μετά, δημιουργεί αισθήματα μεγαλοπρέπειας (δεν ξέρω πως αλλιώς να το περιγράψω) που θυμίζει και λίγο εποχές, Let The Mortal Heroes SingYour Fame. Eνώ το προτελευταίο κομμάτι "Mirklands" δημιουργεί με το riff του και την ενορχήστρωση του, μία παγωμένη μελαγχολία που θυμίζει την μοναχικότητα παλαιότερων δουλειών των Summoning. Αλλά το πραγματικό highlight είναι "With Doom I Come", ένα εξαιρετικό φινάλε που σε ένα από τα καλύτερα κομμάτια που έχει γράψει η μπάντα. Δεν είναι στο επίπεδο του “Land of the Dead” από το Oath Bound, αλλά είναι σίγουρα κάπου εκεί κοντά!

Yγ: Για να ακούσει και να απολαύσει κάποιος το With DoomWe Come του προτείνω να το κάνει διαβάζοντας το Σιλμαρίλλιον και να του αφιερώσει μπόλικες ακροάσεις. 

Υγ: Οι Caladan Brood πότε είπαμε ότι βγάζουν δίσκο;

Γιώργος 3Κ Ξιφαράς