Symphony X - The Damnation Game

Progressive metal, power metal, heavy metal…όταν μιλάμε για Αμερικάνικο metal…η βασική λέξη, η ουσία είναι το metal. Έτσι λοιπόν και οι Αμερικανοί ημίθεοι Symphony X, μπορεί να έχουν το progressive ή το power στην ηχητική τους ταυτότητα, αλλά είναι τίγκα metal και στην μουσική τους και στο ύφος τους, και σε όλο τους το μεγαλείο. Οι Symphony X ξεκίνησαν το 1994 και σχεδόν άμεσα μας έδωσαν το πρώτο ομόνυμο δίσκο τους, και ένα χρόνο αργότερα το δεύτερο The Damnation Game. Ο κιθαρίστας, συνθέτης Michael Romeo, ο ντράμερ Jason Rullo ο πληκτράς Michael Pinnella, και ο μπασίστας Thomas Miller ήταν από τα αρχικά μέλη. Και λίγο αργότερα ο τραγουδιστής Russel Allen, που κάνει ντεπούτο με τους Symphony X στο The Damnation Game. Ο δίσκος κυκλοφόρησε από την Inside Out Music στις 6 Νοεμβρίου 1995. Οι Symphony X εδώ δεν διστάζουν να προοδεύσουν την μουσική τους, με νέες ιδέες, και με δημιουργικό μπροστάρη τον Michael Romeo που συνθέτει εξαιρετικές μελωδίες και τις ντύνει με εφάνταστα riffs και κορυφαία solos, με κιθαριστική ουσία, που σου αποτυπώνονται στο μυαλό με την πρώτη ακρόαση. Ο Russel Allen είναι μια σταθερή αξία στα καθαρά μελωδικά φωνητικά, έχοντας μια ζεστή metalική χροιά, που δεν συναντάμε σε άλλους progressive τραγουδιστές. Το ξέρουμε αυτό όσοι τον έχουμε ακούσει και αλλού...Allen – Lande για παράδειγμα. Όλοι πάντως έχουν την δική τους προσφορά στον ήχο, και στα ντραμς που γεμίζουν τον ήχο, και στα πλήκτρα που διακριτικά τον ντύνουν με μελωδίες, και στο μπάσο που σε πολλά σημεία παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο. Και όλο αυτό με πολύ καλή παραγωγή, να τα αναδεικνύει όλα στον μέγιστο βαθμό. Το ομόνυμο μας βάζει στο κλίμα με την νεοκλασική του αρχή, βασικό γνώριμο στοιχείο του ήχου της μπάντας, το Dressed To Kill με το δυναμικό riff και το όμορφο ρεφρέν, The Edge Of Forever, από τα αγαπημένα, με το σχιζοφρενικό μπάσο, Savage Curtain, και αυτό αγαπημένο με το solo του να το χαραχτηρίζει, Whispers και σε πιο ήρεμους τόνους δίνει τόνους συναίσθημα, The Hounting και The Secrets και εδώ πέρα από την φωνή και την κιθάρα, μιλούν και τα ντραμς. To A Winters Dream δίνεται σε δυο μέρη, το πρώτο μέρος Prelude, ακουστικό, μελωδικό, φορτισμένο και το δεύτερο μέρος The Ascension, πιο ηλεκτρισμένο, με την φορτισμένη ατμόσφαιρα να παραμένει αναλείωτη. Progressive???...power???...heavy???...neoclassical???...μα πάνω από όλα metal λοιπόν οι Symphony X με το ντεπόυτο τους, και με αυτήν την εξαιρετική – πανέμορφη συνέχεια του The Damnation Game, ξεκίνησε ένα εκπληκτικό σερί από δίσκους μνημεία, που τιμούν και το προοδευτικό αλλά και το metalικό του μουσικού τους χαραχτήρα.

\r\n\r\n

\r\n