Angra - Angels Cry

~~                    Η Βόρεια Αμερική γέννησε και γεννά καθημερινά εκατοντάδες metal συγκροτήματα. Αντιθέτως, η Νότια δεν είχε (άυτό έχει αλλάξει δραστικά στις μέρες μας) τόσο μουσικό πλούτο, στα δικά μας μουσικά γούστα πάντα. Λίγες μπάντες,  και από αυτές οι περισσότερες να ανήκουν στα ακραία είδη. Τα ίδια ίσχυαν και στην Βραζιλία με Dorsal Atlantica, Holocausto, Overdose, Sarcofago και φυσικά τους Sepultura. Στον Heavy/Power ήχο, ελάχιστες μπάντες και αυτές που ενθουσιάζουν μετριούνται και  από νήπιο. Οι καλύτεροι με διαφορά ήταν  οι Viper. Τα δυο πρώτα τους άλμπουμς (Soldiers Of Fortune και Theatre Of Fate) είναι αξιοθαύμαστα και παρά τις έντονες επιρροές τους (από Maiden) ακούγονται πολύ , μα πάρα πολύ ενδιαφέροντα.
\r\n                         Σε αυτούς τους Viper λοιπόν τραγουδούσε μια μοναδική φωνή για την γενιά του, ο Andre Matos.Λίγοι συγκρίνονται μαζί του, τόσο βαθιά και συναισθηματική φωνή, τόσο φωτεινή και λυρική χροιά, λίγοι έχουν. Μαζί με άλλους εξαίσιους  νεαρούς μουσικούς γεννήθηκαν οι Angra, και με την βοήθεια (όχι ότι την χρειαζόντουσαν) κάποιων guest stars, το ‘’Angels Cry’’ έγινε πραγματικότητα. Ο δίσκος είναι τέλειος και δεν του λείπει απολύτως τίποτα. Το μόνο που θα μπορούσε να προστεθεί, είναι κάποια παραδοσιακά στοιχεία (Βραζιλία) και αυτό συνέβη στο επόμενο τους δίσκο ‘’Holy Land’’. Εκεί το τερματίσανε και λογικό ήταν μετά να επέλθει σταδιακή κατιούσα (Fireworks) και το απόλυτο σχίσμα αργότερα. Οι Angra είναι ακόμα ζωντανοί και σεβαστοί από όλους μιας και συνεχίζουν να κυκλοφορούν ωραίο υλικό. Σαν τα δυο πρώτα όμως, ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ.
\r\n                Οι Angra αγαπήσανε πολύ τον ήχο των παλιών Stratovarius. Ο ήχος τους σε αρκετά συμφωνικός και γρήγορων ρυθμών. Όλα τα όργανα που ακούγονται συνδέονται τόσο αρμονικά μεταξύ τους που το αποτέλεσμα δεν είναι απλά ομαδικό αλλά ενιαίο. Και όταν  λέω όργανα συμπεριλαμβάνω στην περίπτωση των Angra και την φωνή του Matos. Αυτό το χάρισμα που έχει, είναι ο παράγοντας που αγκαλιάζει τις συνθέσεις  και τις πορεύει στον τελικό τους προορισμό. Δεν αρκείται μόνο στο φυσικό του χάρισμα και παίζει  πλήκτρα/πιάνο αποβλέποντας  έτσι στον συμφω(ο)νικό-ορχηστικό προοδευτικό τόνο που δένει με την πιο ροκ πλευρά τους. Τα δυο εναπομείναντα αυθεντικά μέλη μέχρι σήμερα είναι οι δυο κιθαρίστες της μπάντας. Χωρίς να έχουν πρωτύτερη εμπειρία ως μουσικοί, κατάφεραν και έδωσαν όλο τους το ‘’είναι’’ στην διαβίβαση των ηχητικών πληροφοριών, άλλοτε στην στη  μετάδοση γλυκών μελωδιών και άλλοτε ελευθερώνοντας την αγέλη πεινασμένων ριφς.  Ιδιαιτέρως, ο ένας εκ των δυο, ο Bittencourt μοιράζεται την συγγραφή των συνθέσεων μαζί με τον Matos. Κάποια μαζί, κάποια μόνος του o Matos αλλά έχει και μια κατάδικη του σύνθεση, το ‘’Stand Away’’,  ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) τραγούδια του δίσκου στο οποίο ακόμα και οι Άγγελοι κλαίνε με την απόδοση του Matos.
\r\n                   Στο ‘’Stand Away’’ και ακόμα περισσότερο στο ‘’Never Understand’’  νομίζω αποκαλύφθηκε και το μέλλον των Angra που θα άκουγε τρία χρόνια αργότερα στο όνομα ‘’Holy Land’’. Εδώ έχουμε και φιλοξενούμενους μουσικούς που τους δωρίζουν κιθαριστικά σόλος και δεν είναι άλλοι από τους Sascha Paeth των Heaven’s Gate (και παραγωγός του δίσκου μαζί με τον Charlie Bauerfeind σε μια εξαιρετική δουλειά να μου επιτρέψετε να γράψω), τον Kai Hansen και Dirk Schlachter των Gamma Ray. Φυσικό είναι να είναι και το μεγαλύτερο σε διάρκεια τραγούδι με τις ταστιέρες να παίρνουν φωτιά και τα riff συρρέουν σαν σμήνος μελισσών στην φωλιά τους σε περίπτωση κινδύνου. Μιας και αναφέρθηκα σε εξωγενείς παράγοντες που βοήθησαν στην διαμόρφωση του πρώτου γλυπτού των Angra, να γραφτεί και να μείνει παντοτινά στην μνήμη μας ότι τις καταπληκτικές τυμπανοκρουσίες  τις οφείλουμε καθαρά στον Alex Holzwarth των Sieges Even (ΘΕΟΙ) και όχι στον Ricardo Confessori  που προστέθηκε στην μπάντα εκείνη την περίοδο στην μπάντα. Ο Holwarth είναι αυτός που εμφυσά  ζωή σε κάθε χτύπημα που ακούμε, σε κάθε σύνθεση που καλλιεργεί με τον ρυθμό του ώστε να αποικίσουν οι μελωδίες των κιθάρων και της φωνής με τόσο ευκολία. Σε όλα εκτός τους ‘’Wuthering Heights’’ (εκεί εκτελεί ο Thomas Nack των τότε Gamma Ray),μια διασκευή στο τραγούδι της Kate Bush. Πολύ καλά εκτελεστικά αλλά και αφομοιωμένη σωστά. Τα ‘’θηλυπρεπή’’ φωνητικά του Andre (μην του το πείτε αυτό, χαχα) κολλάνε γάντι (ακούστε και την αντίστοιχη διασκευή από Ataraxia, πολύ πιο κοντά στο ύφος της Bush).
\r\n                   Δέκα τραγούδια Power (/Prog) metal, με αγάπη και σεβασμό στην Ευρωπαική σκηνή των Helloween, Gamma Ray και Stratovarius . Τιθασεύουν όλες τις επιρροές τους, μαθαίνουν από τους καλύτερους και ξεκινούν την κίνηση των δικών τους γραναζιών. Και η μηχανή του ξεκινά να παράγει χυτοπρεσσαριστό μέταλλο, διανθισμένο με υπέροχες μελωδίες από πληκτροφόρες προσευχές και τον αγέρα να σου τραγουδά φιλώντας σου τα αυτιά με το ευλογημένο φωνητικό του γνώρισμα. Και όμως, η (σύντομη) συνέχεια ήταν ακόμα καλύτερη.
\r\n                

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n