Raven - Wiped Out

Αναμφισβήτητα, οι Raven είναι ένα από τα πιο γνωστά συγκροτήματα του N.W.O.B.H.M.,μετά τα ‘’καυτά’’ ονόματα που πούλησαν χιλιάδες κόπιες και υπάρχουν ακόμα και τώρα. Η μπάντα δημιουργήθηκε το 1974 από τα αδέρφια Gallagher, ο John σε μπάσο/φωνή και ο Mark στις κιθάρες. Στα πρώτα τους χρόνια υπήρχε και ένας δεύτερος κιθαρίστας ενώ η θέση του drummer άλλαζε μέχρι και το 1979 που προστέθηκε στην μπάντα ο Rob ‘’Wacko’’ Hunter, χρονιά που έφυγε ο έτερος κιθαρίστας. Η νέα δεκαετία ξεκινά με δυο 7’’ βινύλια που κυκλοφόρησαν από την νεοσύστατη Neat Records η οποία είναι υπεύθυνη για κάμποσες από τις κυκλοφορίες του κινήματος που ενεργά πλέον συμμετείχαν και οι Raven. Δυο από τα τραγούδια των demos θα συμπεριληφθούν και στο ντεμπούτο τους  ‘’Rock Until You Drop’’ ενώ ένα ακόμα θα βαπτίσει το δεύτερο τους δίσκο ‘’Wiped Out’’ ,ένα χρόνο αργότερα. Οι Raven μοιάζουν ασταμάτητοι, είτε μιλάμε για ταχύτητα, συνθετική ευστοχία, η σκληρότητα ήχου. Κάθε χρόνος και δισκάρα και το ‘’All For One’’ βγαίνει το 1983. Η μπάντα είναι πασίγνωστη, κερδίζει συμβόλαιο με την Atlantic Records. Και αρχίζει η πτώση, σε ταχύτητες, σκληράδα, συνθετικές ικανότητες. Το ‘’Stay Hard’’ ακούγεται ευχάριστα, αλλά μέχρι εκεί. Δεν είναι αυτοί οι Raven που αγαπήσαμε. Ο επόμενος δίσκος; Ακόμα χειρότερα. Φτάνουμε στο 1987, το thrash είναι η καινούρια μόδα. Οι Raven επιτέλους ξανασκληραίνουν και παραδίδουν ατσάλι και πάλι. Ο Wacko αποχωρεί, την  θέση του παραλαμβάνει ο Joe Hasselvander (Pentagram). Το νέο τρίο συνεχίζει και μέχρι το 1999 είχε φτάσει τους 10 δίσκους. Μεγάλη παύση για την μπάντα που επανήλθε δισκογραφικά την τελευταία δεκαετία με δυο πολύ καλούς δίσκους. Η τριάδα των Raven συνεχίζει μέχρι σήμερα και έχουν πολλά να μας πουν.

Όταν ξεκινάς τον δίσκο με τραγούδι που έχει τίτλο ‘’ Faster than the Speed of Light’’ και το εννοείς σε κάθε λέξη, τότε έχεις κάνει άριστη αρχή. Μιλάμε για το 1982 και τέτοιες ταχύτητες είχαν ελάχιστοί, μπορεί και κανένας. Οι νονοί του speed metal. Η τριάδα παίζει λυσσασμένα. Αν και η παραγωγή κρίνεται ελαφρώς ομιχλώδη, το φως της δύναμης τους σε τυφλώνει. Εκδικητικό drumming, τσαμουκαλίδικη φωνή, αθλητικό riffing. Μπορεί κανένα άλλο τραγούδι να μην είναι τόσο γρήγορο, αλλά η ποιότητα δεν πέφτει. Άσε που θα κούραζε αν ήταν τάχιστο για 50 λεπτά. Το πάθος για heavy metal, την νεανική (τότε) μουσική είναι εμφανέστατη. Τα αδέρφια είναι πολύ δεμένα σαν ομάδα και οι συγχορδίες τους συγκρούονται και σφυροκοπούν ατσάλι. Ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, φωνή που σκίζει σαν παγωμένος αέρας. Κάθε μια από τις δώδεκα συνθέσεις λειτουργούν σαν ανταγωνιστικά άρματα και όλο το ‘’Wipe Out ‘’σαν μια εξοντωτική αρματοδρομία.

Αν και τα τραγούδια τους είναι σχετικά μικρά  και περιέχουν την απόλυτη δόση ενέργειας που χρειάζεσαι, υπάρχει και το ‘’ To the Limit / To the Top΄΄ που φτάνει τα οκτώ λεπτά. Γρήγορο, εθιστικό μια ηχητική χιονοστιβάδα , με το μπάσο να μονολογεί μετά τα τρία πρώτα λεπτά πριν τον ακολουθήσουν και οι άλλοι σε ένα ελεύθερο κρεσέντο που όμοιο του ελάχιστοι είχαν ακούσει μέχρι την εποχή του στο ΤΟΣΟ σκληρό ήχο. Τραγουδάρα , χωρίς περιορισμούς και ελλείψεις. Και αφού τελειώσει η ζώνη μάχης της 1ης πλευράς, συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο και στη 2η. Εκκίνηση με έναν ύμνο προς το ίδιο το heavy metal, φωτιά στα ηχεία και στους ενισχυτές. Οι τρεις σωματοφύλακες παραδίδουν ευθύστοχα, μουσική για κοπάνημα και μπυροποσία μέχρι σβησίματος. Το ‘’Wiped Out’’ είναι ένας δίσκος που δεν κακογέρασε όπως άλλοι συνομήλικοι του από εκείνη την εποχή. Μόνο η παραγωγή φέρνει εκείνες τις εποχές. Το υλικό τους ακούγεται μέχρι σήμερα δυναμικό, ευλύγιστο και τρομακτικά γρήγορο. Και είναι και μια μπάντα που κάνει το ίδιο ακόμα, όντας 60άρηδες. Πόσο πιο heavy άτομα, πόσο πιο metal μουσική;