Soul Cages - Soul Cages

Κάπως έτσι θα είναι οι ποιητική ονομασία των Γερμανών progressive metal οραματιστών Soul Cages. Οι οποίοι λίγες μέρες από τις στιγμές που γράφεται αυτό το κείμενο, έρχονται για μια συναυλία στην χώρα μας. Έτσι πιάνοντας ένα ένα από τα τέσσερα δημιουργήματα τους, ‘’Soul Cages’’ 1994, ‘’Moments’’ 1996, ‘’Craft’’ 1999, και το τελευταίο τους ‘’Moon’’ 2013, καταπιάνομαι με το υπέροχο ντεμπούτο τους.

Το 1990 μια παρέα παιδιών, αυτές οι παρέες πάντα θα είναι η κινητήριος δύναμη, φτιάχνουν τους Soul Cages και το 1992 φέρνουν στο φως το ομώνυμο demo. Τα αδέλφια Jorg & Knut Nitschke, ντραμς και κιθάρα αντίστοιχα, ο Thorsten Staroske, κιθάρα – φωνή – πλήκρα. Μέχρι και σήμερα είναι και οι τρεις εκεί. Μαζί τους και ο μπασίστας Stephan Tigges, που έμεινε μέχρι και το Craft. Λίγο καιρό αργότερα ήρθε μαζί τους η Beate Kuhbier, πλήκτρα – δεύτερα φωνητικά, και αυτή ακόμα στην παρέα και η τραγουδίστρια Patricia Trautmann.

Έτσι στις 22 Φεβρουαρίου 1994 κυκλοφόρησαν, μέσω τις Massacre Records, το ντεμπούτο δίσκο τους που έφερε το όνομα τους ‘’Soul Cages’’. Το εξώφυλλο φαίνεται από μακριά λιτό, απλό και ήρεμο. Σε μια προσεκτικότερη παρατήρηση όμως, η φουρτουνιασμένη θάλασσα φουσκώνει και ξεφεύγει, από εκεί και πλημυρίζει τις ψυχές των ανθρώπων. Είναι σαν να δραπετεύει από το κλουβί της και να αφήνεται στο απέραντο. Έτσι ακριβώς μπορώ, με λόγια φτωχά είναι η αλήθεια, να περιγράψω και το μουσικό έργο των Soul Cages και εδώ σε αυτόν τον δίσκο. Στην αρχή φαντάζει ήρεμο, γαλήνιο, και σε μεγάλο βαθμό είναι. Αλλά σε προσεκτικότερη ακρόαση, υπάρχει μια εσωτερική έκρηξη αισθήσεων και συναισθημάτων, που βγαίνει από τις συνθέσεις, τις υπέροχες μελωδίες και τον τρόποι που κάθε μουσικός με κάθε όργανο τις εξωτερικεύει. Έτσι, και με μέσω τα οκτώ κομμάτια, τα έξι μικρής διάρκειας, με πολλά θαύματα μέσα, τα δυο μικρά όμορφα instrumentals, ‘’ο νεφεληγερέτης της ψυχής σε πεδιάδες πράσινες κοιμάται · βλάστηση οργιώδης τα όνειρά του’’ όπως αποκρίνεται ο ποιητής.

Η ηρεμία μέσω των πλήκτρων, με την έκρηξη μέσω της κιθάρας μπαίνουν με την μία στα ‘’The Narrow Path Of Truth’’, μια άγρια κιθαριστική ομορφιά. ‘’New Horizons’’, μια ηρεμία γεμάτη φως.  ‘’Reflections’’, πάντρεμα ακουστικής – ηλεκτρικής  μελωδίας. ‘’Mindtrip’’, απλό και ταξιδιάρικο. ‘’Actors Of No Return’’, τιτλάρα,  να το πω γεμάτη συναισθηματική ένταση μπαλάντα, ίσως το χαμηλώνω κάπως. Έπος όπως και να έχει. ‘’Incommunicado’’, ορχηστρικό που πλήκτρα και  κιθάρα βάζουν όμορφες πινελιές σε αυτόν τον γαλανό καμβά. ‘’Soul Cages’’ και εδώ έχουμε ένα πιο up tempo κομμάτι, που ανεβαίνει αλλά και μελαγχολεί στα κατάλληλα σημεία. ‘’Rainbow’’ και το ταξίδι του μυαλού έφτασε, όχι στο τέλος, αλλά σε ένα μελωδικό – λυρικό προορισμό, στο δεύτερο ορχηστρικό που κλείνει το ‘’Soul Cages’’. Έχουμε λοιπόν ένα progressive metal masterpiece, μια εξαιρετικά ευχάριστη έκπληξη, από αυτές που ομορφαίνουν και συντροφεύουν την ζωή μας.

Οι ψυχές των Soul Cages είναι ευγενικά ταξιδιάρικα πουλιά, που κλείνονται σε αλαβάστρινα κλουβιά, προσωρινά μόνο, όσο διαρκεί μια ακρόαση των δίσκων τους,  για την τέρψη και μόνο του κάθε ακροατή. Έτσι και στο φερώνυμο ντεμπούτο τους, που κάθε ακρόαση, επίσκεψη σε αυτό το κλουβί ελευθερώνει, και καθόλου φυλακίζει αισθήσεις και συναισθήματα.