MASSACRE - From Beyond

                                         Η ιστορία πίσω από τους Massacre είναι λίγο-πολύ αρκετά γνωστή. Ο Bill Andrews, μελλοντικός ντράμμερ των Death εποχής ‘’Leprosy/Spiritual Healing’ ‘ , μαζί με τον Rick Rozz , μελλοντικό κιθαρίστα των Death εποχής ‘’Leprosy’’ , και οι δυο στην τρυφερή ηλικία των 16 (1984), δημιουργούν τους Massacre. Μαζί τους, σχεδόν από την αρχή , ο συνάδελφος τους και μπασσίστας, Tery Butler (Spiritual Healing) και ο τραγουδιστής Kam Lee (τραγούδησε στα προ-Death demos) και η θανατηφόρα τετράδα έτοιμη να ξεκινήσει να σπέρνει τον όλεθρο με άλλο όνομα πλέον. Το ep που ακολούθησε ένα χρόνο αργότερα τους βρίσκει εξίσου ακμαιότατους και με μια επιπλέον κιθάρα για να μην μείνει τίποτα όρθιο . Δυστυχώς η φυγή των Butler/Andrews μαζί με μια σημαντική αλλαγή στην μουσική ρότα μετατρέπει τον δεύτερο δίσκο σε παρωδία. Πολλές επανασυνδέσεις-διαλύσεις με την τελευταία να παραδίδει ένα τρίτο άλμπουμ (2014) με Butler/Rozz στην σύνθεση του και ένα δίσκο που τουλάχιστον είναι αξιοπρεπέστατος και μπορεί να σταθεί σαν κυκλοφορία. Και πάλι διαλυμένοι οι Massacre αφήνοντας μια πικρία στα αυτιά μας ότι ποτέ δεν υπήρξαν ομάδα και φίλοι. Ας τους θυμόμαστε μόνο για το τρομερό τους ντεμπούτο ‘’From Beyond’’.

\r\n\r\n

                                    Όλη η μουσική είναι γραμμένη από τον Rozz και οι στίχοι από τον Lee. Όπως και οι στίχοι του ομώνυμου τραγουδιού, μια γρήγορη ματιά στο εξώφυλλο (δημιουργία του Repca/ρε ροζ death metal εξώφυλλο;;;) σε παραπέμπει άμεσα στην τρομακτική φαντασία του Lovecraft. Και το περιεχόμενο δεν υστερεί. Ογκώδες death metal, Αμερικάνικης κοπής και φωνητικά διαολεμένα φρικαλέα, κατευθείαν από την Άβυσσο. Με παραγωγάρα από τον καθοδηγητή του είδους, Scott Burns. Όλα τα όργανα έχουν μια σεβαστή θέση και οι μεσαίες ταχύτητες επιτρέπουν σε όλα να ακουστούν καθαρά και έντονα. Εχθρικό κοπάνημα, ηλεκτρικές χορδές που συρίζουν και μια αποτροπιαστική φωνή (There are no vocal effects on this album) στερεώνουν το οικοδόμημα του ‘’From Beyond’’ και αλοίμονο σε αυτούς που προσπαθούν να περάσουν στην αντίπερα όχθη. Δεν το συζητώ για εκείνουν που το άκουσαν την εποχή του (1991), πρέπει να έχουν ψυχολογικά προβλήματα μέχρι σήμερα.

\r\n\r\n

                              Τα βασανιστήρια των Massacre δεν διαρκούν ούτε 40 λεπτά. Είναι όμως κάτι παραπάνω από αρκετό για να καείς εντελώς μέσα στην εστία των θανάσιμων τους ριφς. Χτυπιέσαι ανελέητα στο ‘’Biohazard’’ με το αδίστακτο ρυθμικό του πρόσταγμα που δεν σώνεσαι,ούτε και αν αποσυνδέσεις, το μηχάνημα που χρησιμοποιείς, από την πρίζα. Περιττό να αναφερθεί ότι οι συνθέσεις σφίζουν από ανορθόδοξα και φανταστικά σόλος. Η εισαγωγή του ‘’Chamber Of The Ages’’ ακούγεται ηδονικά παράταιρη και μελωδική, ίσα ίσα να χαλαρώσεις και μετά να σκίσουν τα αυτιά (και τα σωθικά σου) με την βιαιότητα που θα ακολουθήσει. Ο ακροαστής ασφυκτιά όταν η αναπνοή του κόβεται από τα ασφαλτόστρωτα ‘’Dawn Of Eternity’’ , ‘’ Cryptic Realms’’ και ‘’Symbolic Immortality’’ . Τα δεσμά ουδέποτε χαλαρώνουν και κάθε σύνθεση καταλήγει να σε δελεάζει σε ένα στυγνό δείπνο με κύριο πιάτο Αμερικάνικο Death Metal. Και αν έχει μείνει λιγοστό φως στο καντήλι της ζωής, στο ‘’Corpsegrinder’’ σβήνει μια για πάντα. Ξεχαρβάλωμα σβέρκου, ξεσκούριασμα συνδέσμων.Μεταλλικές κανονιές με άρωμα θανάτου. Δαιμονισμένες κραυγές και κρεουργοποητικό μουσικό όργιο. Οι κροταφικές αρτηρίες είναι έτοιμες να εκραγούν και τα θύματα πολλά. Μάρτυρας μου ο… Θάνατος.

\r\n\r\n

\r\n