LIFE OF AGONY - SOUL SEARCHING SUN

Αν κάνω ποτέ παιδί και με ρωτήσει κάποτε "Μπαμπά τι μουσική έπαιζαν στα 90's" τότε ένα από τα πρώτα άλμπουμ που θα του δείξω θα είναι το "Soul Searching Sun" των Life of Agony. Όσο λαμπερή και χρωματιστή ήταν η δεκαετία του '80 μουσικά, άλλο τόσο σκυθρωπή και γκρίζα ήταν η δεκαετία που τη διαδέχθηκε. Σαν τον κλασσικό χειμώνα στη Λάρισα πίσω στα 90's, ένα πράμα.  

Οι Life of Agony με το "Soul Searching Sun" μας μόστραραν όλα τα χαρακτηριστικά της δεκαετίας που για πολλούς το metal πέθανε!! Μας μόστραραν ένα crossover δίσκο, όχι τόσο σκληρό για να το πεις metal αλλά ούτε και τόσο ελαφρύ για να τους κρεμάσεις την ταμπέλα του mainstream ή pop.

Το θλιβερό είναι πως οι die hard οπαδοί της μπάντας, αυτού του τρίτου κατά σειρά άλμπουμ του κρέμασαν κουδούνια. Ίσως να μην περίμεναν ένα τόσο συναισθηματικό δημιούργημα. Το αναφέρω συναισθηματικό παρότι δε χάνει σε δύναμη και ενέργεια. Είναι όμως έντονα αισθαντικό και με μια τάση προς το μηδέν, προς την καταστροφή, προς ένα very unhappy end.

"I know there's no hope" δε φοβάται να ομολογήσει από το πρώτο κιόλας κομμάτι ο Keith Caputo, σε μια από τις σκισμένες ερμηνείες του. Ο φρόντμαν των Life of Agony δίνει μαθήματα του πως μπορείς έτσι ωμά να "ξεγυμνωθείς" σαν καλλιτέχνης. O Keith που πλέον ονομάζεται Mina αφού το 2011 προχώρησε σε αλλαγή φύλλου. Καταλαβαίνετε λοιπόν την ψυχολογική πίεση που δέχονταν αυτός ο άνθρωπος τότε, καταλαβαίνετε ή προσπαθήστε να κατανοήσετε την ψυχοσύνθεσή του όταν έγραφε μαζί με τον έτερο συνθέτη Alan Robert αυτές τις βασανισμένες και βουτηγμένες στα πάθη ελεγείες.

Τα πάθη και τα λάθη κάνουν κρα στους στίχους των Life of Agony. Οι στίχοι είναι αναπόσπαστο κομμάτι της μπάντας από το Μπρούκλυν και ο ραγισμένος καθρέπτης των θρυμματισμένων ζωών των μελών. "My mind is Dangerous", "Heroin Dreams" είναι μερικά χτυπητά παραδείγματα τίτλων που έδειχνε πως οι "ήρωες" της υπόθεσης πάλευαν έχοντας απέναντι τους ίδιους τους εαυτούς τους, αγωνίζονταν να συνυπάρξουν με τους ίδιους τους εαυτούς τους.   

Τα μέλη των Life of Agony ήταν από την αρχή μαζί εκτός από τον ντράμερ που άλλαξε στο συγκεκριμένο άλμπουμ. Δεμένο σχήμα από τη Νέα Υόρκη που ξεκίνησε με hardcore ήχους και το πανηγυρικό ντεμπούτο τους "River Runs Red". Το δεύτερο "Ugly" ήταν λίγο πιο mellow και έστρωνε χιλιοπατημένα ροδοπέταλα για το τρίτο "Soul Searching Sun", το πιο μελωδικό αυτής της τριάδας.

Οι Life of Agony άκουσαν την κουρασμένη καρδιά τους και δεν πήδησαν, όπως κατακρίνουν οι περισσότεροι, στη ροή του Alice in Chains και Stone Temple Pilots ρεύματος. Ο κόσμος τσίνισε και έκανε ακόμα πιο τεταμένο το κλίμα στη μπάντα. Μετά την περιοδεία για την προώθηση αυτού του κρυμμένου διαμαντιού ο Caputo αποχώρησε. Οι υπόλοιποι το πάλεψαν λίγο ακόμα αλλά μετά από τρία χρόνια (1999) ανακοίνωσαν την διάλυση.

Σκέφτομαι όλες αυτές τις μπάντες στο στυλ των Life of Agony που έβγαλαν χρήμα με τη σέσουλα μετά τα mid-90's και εξαγριώνομαι ακόμα περισσότερο όταν το "Soul Searching Sun", ένα δολοφονικά υποτιμημένο άλμπουμ πήγε σχεδόν άπατο. Άκου τις μελωδικές γραμμές του Corey Taylor των Slipknot και θα ανιχνεύσεις πολλά στοιχεία του Keith Caputo της εποχής του "Soul Searching Sun". Άκου κομμάτια όπως το "Tangerine" (στο συγκεκριμένο άσμα έκατσε στα ντραμς ο Benante των Anthrax) ή το προαναφερθέν "My mind is dangerous" και νιώθεις ότι οι συνθέσεις είναι επιπέδου "Dirt" (Alice in Chains).

Οι Life of Agony μας προσέφεραν ένα κλασσικό άλμπουμ στην εναλλακτική rock/metal σκηνή. Για τους εραστές της ταμπέλας  μας προσέφεραν ένα τοπ depressive suicidal hardcore άλμπουμ. Κάντε όμως στην άκρη τους ταμπελο-φιλόσοφους και ανακαλύψτε το δικό σας πνευματικό ηλιοβασίλεμα στο "Soul Searching Sun".

Γιώργος Γράντης