Carbide - Spiral Termination

Οι Αμερικανοί Carbide δημιουργήθηκαν το 1981 από τον J.D. Von Doring με σύντομα τον drummer Neeko να προστίθεται, όπως και κάποια τότε μέλη αλλά μόλις το 1989 δημιούργησαν το πρώτο τους demo, δυο τραγουδιών. Λίγο αργότερα και με την προσθήκη του μπασίστα Mark Gastmeier, η μπάντα σταθεροποιήθηκε σε τρίο, έχοντας για πρώτη φορά μόνο ένα κιθαρίστα ενώ παλιότερα δυο. Το 1994, ένας από τους πρώην κιθαρίστες των Carbide, και συνάμα ιδιοκτήτης στούντιο, ο Tim Kas, προσκάλεσε τη μπάντα να ηχογραφήσει το νέο του υλικό εκεί. Έτσι ηχογραφήθηκε το ντεμπούτο τους ‘’ Spiral Termination’’ με τις φτωχές επιλογές του στούντιο και σε 1000 μόλις cds, κάνοντας το εξαιτερικά δύσκολο και ακριβό να βρεθεί πλέον. Thrash metal για να το τρίψεις στη μούρη αυτών που λένε ότι δεν βγήκε τίποτα καλό στην επόμενη δεκαετία. Ήδη την εποχή που ηχογραφούσαν το ‘’ Spiral Termination’’, νέο υλικό γεννιόταν και τέσσερα τραγούδια βρήκαν την θέση στους στο επόμενο ντέμο ‘’ Crazy Eights’’ ενώ με τα κέρδη του ντεμπούτου τους κατάφεραν και κυκλοφόρησαν ένα δεύτερο cd, το αυτοχρηματοδοτούμενο (και σπάνιο και αυτό) ‘’ Product of the Real World’’ (1998).  Η Arkeyn Steel Records εμφανίζεται και πάλι σαν από μηχανής θεός και επανακυκλοφορεί το ντεμπούτο σε 500 αριθμημένα αντίτυπα, επεξεργασμένο από τις DAT ταινίες σε σαφώς καλύτερο ήχο, έχοντας προσθέσει τα 4 τραγούδια από το “Crazy Eights” demo σε ένα πολυτελές 12σέλιδο βιβλιαράκι που περιλαμβάνει στίχους, βιογραφικό, φωτογραφίες κτλ.

Μαγεία να υπάρχει μόνος ένας κιθαρίστας και το αποτέλεσμα να είναι τόσο δυναμικό. Διπλή μαγεία να ακούς τόσα πολλά riffs και σόλος σε ένα μόνο τραγούδι ενώ άλλοι θα μπορούσαν να το χωρέσουν σε ολόκληρο δίσκο. Μέγιστη χαρά το ότι σε μια τρίο μπάντα, το μπάσο πάντοτε ακούγεται αρκετά μπροστά, του δίνεται χώρος να δείξει τις ικανότητες του.  Ρυθμικοί, γήινοι, δεν συγχωρούν τίποτα και κανένα. Κοφτερές ηχητικές καταδίκες. Η φωνή δεν με ενθουσιάζει αλλά έτσι και αλλιώς για thrash μιλάμε, δεν είναι και το πιο σημαντικό πράγμα. Εννοείται ότι θα προτιμούσα καλύτερη, τόσες μπάντες έχουν καλύτερο μπροστά το μικρόφωνο. Η μουσική καθαυτή είναι νευρική, ανήσυχη, ανελέητη και δεν σε αφήνει λεπτό από τη θηλιά του. Αμείλικτοι ρυθμοί σε καίνε εσωτερικά,  ένας ασταμάτητος Power/Thrash οχετός. Οι μπασογραμμές προσφέρουν πολλά, ένα ιδιαίτερο τόνο και χαρακτήρα στη μπάντα. Οι λάτρεις των αρχαίων Overkill Θα βρουν τη χαρά τους με τραγούδια σαν το ‘’Roll The Dice’’.  Η πηγή έμπνευσης είναι ανεξάντλητη και τη νιώθεις στο πετσί σου στα επόμενα τραγούδια. Όξινα και κολασμένα με τις πιο power στιγμές να φέρνουν σε Iced Earth των πρώτων τριών δίσκων (ακούστε το ‘’Headless Horsemen’’ για παράδειγμα). Εδώ δεν έχει γκρουβάτο, μοντέρνο thrash των 90ς. Εδώ έχει Power/Thrash με τρομερές μελωδίες και χορταστικές συνθέσεις που προσφέρουν ιπποδύναμη χωρίς να ακούγονται περισσότερο θορυβώδεις από όσο χρειάζεται.  Δεν νομίζω να κουραστώ ποτέ να ακούω τραγούδια σαν το ‘’Life On A Line’’ ή το ‘’Lost Land’’. Μπορεί να λείπει το Medley των Sabbath από την αυθεντική έκδοση αλλά υπάρχουν 4 πιο ακατέργαστες, ανταριασμένες συνθέσεις με σμήνη από οργανικές απολαύσεις.