Horror Show...

Παρασκευή βράδυ και ο δρόμος μου θα με οδηγήσει στο Κύτταρο. Τους Carach Angren ήδη τους έχασα στο περυσινό live με τους Dark Funeral, οπότε θα ήταν αδύνατον να κάνω το ίδιο λάθος 2η φορά μέσα σε ένα χρόνο. Φθάνοντας λίγο μετά τις 9:30 στο χώρο, αντίκρυσα πάνω κάτω αυτό που περίμενα. Σχετικά λίγος κόσμος, όχι πάνω από 200-250 (στο peak της βραδιάς) άτομα. Οι λόγοι μάλλον κλασσικοί. Κάτι οι πολλές συναυλίες, κάτι τα 25€ του εισιτηρίου, κάτι η έλλειψη οποιουδήποτε support που θα έκανε γκελ στον κόσμο, συντέλεσαν σε ένα ψιλοαναμενόμενο αποτέλεσμα.

Λίγα λεπτά μετά τις 10 τα φώτα θα σβήσουν και τα 4 μέλη του συγκροτήματος θα ανέβουν στη σκηνή. Ένα τραγούδι (το Charlie για την ακρίβεια) αρκούσε για να καταλάβει κάποιος τα υπέρ και τα κατά της βραδιάς που θα ακολουθούσε. Από την μία είχαμε τον συγκλονιστικό Seregor που είναι frontman για μεγάλη μπάλα και μεγάλα γήπεδα. Σε μαγνητίζει θέλοντας και μη, οι κινήσεις του είναι ένα με τον ήχο, το ύφος του, η φωνή του...Απλά δε γίνεται να πάρεις τα μάτια σου από πάνω του. Είχαμε και τον εξαιρετικό ήχο. Το group κάνει καλή δουλειά  στο το δύσκολο εγχείρημα του να αποδόσει ζωντανά την στούντιο ατμόσφαιρα των albums του. Εδώ δυστυχώς πρέπει να μπει ένα όμως... Όμως λείπει πολύ το μπάσο...Ο ήχος είναι τίγκα πριμαριστός και χάνει σε βάθος και όγκο.  Αν βάλουμε στην εξίζωση και τα πολλά samples που θάβουν τις κιθάρες, έχουμε το τελικό αποτέλεσμα που από τη μία είναι καθαρό και επαγγελματικό αλλά από την άλλη «ξυρίζει» επικίνδυνα.

Τραγούδι το τραγούδι, το συγκρότημα πήρε με το μέρος του και ξεσήκωσε τον κόσμο. Μετά τα μισά (και τη δολοφονία της κούκλας που κοσμούσε τη σκηνή με έναν άκρως κινηματογραφικό τρόπο) ξεκίνησαν και τα πρώτα mosh pit τα οποία δεν σταμάτησαν μέχρι τέλους. Κατά τις 11:15 οι Carach Angren μας αποχαιρέτησαν πρώτη φορά για να επιστρέψουν λίγο αργότερα και να κλείσουν τη βραδιά με 3 ακόμα τραγούδια.

Το χειροκρότημα ήρθε ζεστό στο τέλος της παράστασης και πως να γινόταν αλλιώς. Το συγκρότημα τα έδωσε όλα στην σκηνή και έδωσε ένα πολύ δυνατό live. Και για να πω και μια προσωπική άποψη, αν σε κάτι χάνουν οι Carach Angren είναι στο να γράφουν τραγούδια αναγνωρίσιμα που κολλάνε εύκολα στο μυαλό. Είναι σπουδαίο να ακούς μελοποιημένη μια ιστορία τους σε ένα album, αλλά κάθε τραγούδι ξεχωριστά «στέκεται» πιο δύκολα. Από την άλλη μετά από τόσους παππούδες που βλέπουμε, είναι ωραίο να υπάρχουν διοργανωτές που παίρνουν το ρίσκο και φέρνουν συγκροτήματα που είναι σαφώς πιο φρέσκα στη σκηνή.  

Setlist :
Intro
Charlie
When Crows Tick on Windows
General Nightmare
The Carriage Wheel Murder
Spectral Infantry Battalions
In De Naam Van De Duivel
Sir John
Blood Queen
The Sighting is a Portent of Doom
Pitch Black Box
Lingering in an Imprint Haunting
The Funerary Dirge of a Violinist
Bitte Tötet Mich
Encore:
The Ghost of Raynham Hall
Haunting Echoes From the Seventeenth Century
Bloodstains on the Captain's Log