The Three Tremors Live In Athens Report

Παρασκευή βράδυ, μετά από μια κουραστική μέρα στη δουλειά και με βροχερό καιρό, νιώθεις σίγουρα μια ανάγκη να βρεθείς σπίτι σου και απλά να αράξεις. Ωστόσο, αν θεωρείς τον εαυτό σου heavy metal fan, δεν μπορείς να αγνοήσεις ότι 3 κορυφαίες heavy metal φωνές, ο Sean Peck (Cage, Death Dealer, Denner/Shermann), ο Tim “Ripper” Owens (ex-Judas Priest, ex-Iced Earth, Beyond Fear) και ο Harry “Tyrant” Conklin (Jag Panzer, Titan Force, Satan’s Host) ή αλλιώς οι Three Tremors όπως ονομάζεται η μπάντα τους, θα βρίσκονται απόψε στην πόλη σου για να δώσουν ένα show που δεν έχεις συχνά την ευκαιρία να παρακολουθήσεις.

Φτάνοντας από νωρίς στο Κύτταρο διαπιστώνω ότι δυστυχώς η προσέλευση του κόσμου είναι πολύ μικρή, λιγότερα από 100 άτομα βρίσκονται ήδη στον χώρο, περιμένοντας τους Murder Angels από την Λάρισα οι οποίοι είχαν αναλάβει να μας «ζεστάνουν» πριν την εμφάνιση των Three Tremors. Χωρίς καμία καθυστέρηση (το πρόγραμμα τηρήθηκε αυστηρά) οι Murder Angels ανεβαίνουν λοιπόν στην σκηνή και με εμφανώς εξαιρετική διάθεση αρχίζουν να μας βομβαρδίζουν με το speed/thrash οπλοστάσιό τους. Για να είμαι ειλικρινής δεν είχα ακούσει ούτε μία νότα από το υλικό τους αλλά μόνο καλές εντυπώσεις μου άφησαν. Ο ήχος τους τείνει προς μια (αν μου επιτρέπεται ο όρος) ελεγχόμενη βαρβαρότητα. Τα κομμάτια τους είναι ορμητικά και ρέπουν προς μια πιο “χύμα” αισθητική, ταυτόχρονα όμως οι Murder Angels έδειξαν ότι είναι και εξαιρετικοί μουσικοί , κάτι που εξισορροπεί τον ήχο τους και μπορεί άνετα να τον κάνει προσιτό και σε μη thrash fans. Άψογη σκηνική παρουσία, μεγάλη διάθεση επικοινωνίας με το λιγοστό κοινό το οποίο αν και έδειχνε να το απολαμβάνει ήταν κάπως… μουδιασμένο και επιπλέον μου έκανε πολύ καλή εντύπωση το ότι η μπάντα, έχοντας επιλέξει ένα συγκεκριμένο concept για τις εμφανίσεις της, είχε φέρει μαζί της κάποια επιπλέον σκηνικά, όπως ένα… μνήμα με το όνομα της μπάντας, έναν βωμό με τον Εσταυρωμένο και ένα… μανουάλι το οποίο κάποια στιγμή εμφανίστηκε και άναψε μια κοπέλα ντυμένη σαν καλόγρια! Η μπάντα μας παρουσίασε κομμάτια από τις 2 κυκλοφορίες της Murder Angels (2016) και The Spell EP (2017) αλλά και από την νέα επερχόμενη κυκλοφορία της και αποχώρησε από την σκηνή καταχειροκροτούμενη.

Μετά το απαραίτητο… μάζεμα, ήρθε η ώρα να καταλάβουν την σκηνή οι Three Tremors. Αφού οι υπόλοιποι μουσικοί (οι οποίοι στην ουσία είναι ολόκληροι οι Cage του “καπετάνιου” Sean Peck) πήραν τις θέσεις τους, η τριάδα των τραγουδιστών ανέβηκε στην σκηνή εν μέσω αποθέωσης από το η αλήθεια είναι λιγοστό ακόμα κοινό και το heavy metal party ξεκίνησε με το πρώτο single από τον δίσκο τους, το Invaders From The Sky! Σίγουρα το να βλέπεις πάνω στην σκηνή 3 τραγουδιστές ταυτόχρονα (και όχι όποιους και όποιους) δεν είναι κάτι συνηθισμένο και φαντάζομαι πολλοί όπως και εγώ θα είχαν την περιέργεια να διαπιστώσουν πως θα λειτουργούσε αυτό σε live συνθήκες. Οι Three Tremors λοιπόν μας έλυσαν την απορία με τον καλύτερο τρόπο! Άψογος συντονισμός μεταξύ τους, πολύ καλά μοιρασμένοι ρόλοι, «παιχνίδι» μεταξύ τους, με τον Conklin να είναι κλασσικά τεράστιο πειραχτήρι και μια μπάντα άψογα δεμένη και εκτελεστικά άρτια. Με λίγα λόγια, απόδειξη αυτού που δήλωσαν από την αρχή, ότι δηλαδή οι Three Tremors δεν είναι απλά ένα project αλλά μια ΜΠΑΝΤΑ. Μας παρουσίασαν όλα τα κομμάτια του ομώνυμου ντεμπούτου τους το οποίο κυκλοφορεί σε λίγες μέρες αλλά και (όπως είχαν μας είχαν προετοιμάσει) διασκευές σε κομμάτια από την καριέρα και των τριών. Ο ήχος η αλήθεια είναι ότι έχρηζε βελτίωσης, καθώς η μπάντα γενικά έπαιζε αρκετά δυνατά με αποτέλεσμα να χάνονται πολλά πράγματα μέσα σε βαβούρα. Για τους τραγουδιστές τώρα τι να πούμε; Είτε τραγουδούσε ο καθένας μόνος του, είτε και οι 2 ή 3 μαζί, έδωσαν ερμηνείες για σεμινάριο, μας διασκέδασαν και διασκέδασαν και οι ίδιοι πάνω στην σκηνή και απέδειξαν ότι αυτή η πρωτότυπη ιδέα μπορεί να δουλέψει, αρκεί φυσικά να έχεις να κάνεις με έμπειρους και ταλαντούχους μουσικούς όπως αυτοί οι 3 τρείς. Μοναδική ένσταση το ότι μου φάνηκε πως ο Peck ακουγόταν σχετικά χαμηλά σε σχέση με τους άλλους αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτό δεν επηρέασε σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα.

Η πρώτη διασκευή ήρθε σχετικά νωρίς, όταν ο Owens έμεινε μόνος πίσω από το μικρόφωνο και μας «κέρασε» το Burn In Hell των Judas Priest φυσικά, με τον κόσμο να συμμετέχει και να τραγουδά μαζί του. Όσο για τα δικά τους κομμάτια; Μπορώ να πω ότι στην πλειοψηφία τους μου φάνηκαν ενδιαφέροντα, κάποια μάλιστα όπως το The Pit Shows No Mercy, το Sonic Suicide ή το Lust Of The Blade μου άρεσαν πολύ, ενώ και ο κόσμος ανταποκρίθηκε πολύ θετικά σε κομμάτια τα οποία δεν είχε ακούσει ποτέ ξανά, οπότε περιμένω με ανυπομονησία την κυκλοφορία του δίσκου. Διασκευών συνέχεια με τον Sean Peck να αναλαμβάνει και το Hell Destroyer των Cage να μας βάζει φωτιά με τον κόσμο να ανταποκρίνεται με υψωμένες γροθιές και τραγούδι, ενώ λίγο αργότερα ήρθε και η σειρά του Conklin, ο οποίος αν κρίνω από τις αντιδράσεις του κοινού ήταν μάλλον ο… αγαπημένος της βραδιάς, με το Black των Jag Panzer να μας στέλνει στα ουράνια! Πόσο καλύτερο να γίνει; Οι Three Tremors είχαν απάντηση σε αυτό. Αφού επανήλθαν και οι 3 στην σκηνή μας έδωσαν ένα γερό χτύπημα με το Scream Μachine των Beyond Fear του Owens πριν αποχωρήσουν για το καθιερωμένο encore… και τί encore! «The Pain…» προλογίζει ο Owens και η συνέχεια μας στέλνει από τα ουράνια στην κόλαση καθώς τα ντραμς μας βομβαρδίζουν με την εισαγωγή του Painkiller και ο κόσμος τρελαίνεται. Φοβερή εκτέλεση πιστή στην αυθεντική και σαν να μην έφτανε αυτό, ακολουθεί και ένα Sentinel για να μας αποτελειώσει! Η συναυλία είχε και επισήμως γίνει heavy metal party το οποίο δυστυχώς είχε έρθει η ώρα να τελειώσει, με την μπάντα να μας αποχαιρετά με το ομώνυμό της κομμάτι και να μας κάνει να νιώθουμε τυχεροί που γίναμε μάρτυρες μιας τόσο ιδιαίτερης βραδιάς και είδαμε μπροστά μας να γράφεται ένα ακόμα μικρό κεφάλαιο στην ιστορία του heavy metal.

Ήταν από κάθε άποψη μια εξαιρετική συναυλία που την απόλαυσαν τόσο το κοινό όσο και οι μουσικοί και είναι πραγματικά πολύ κρίμα που μόλις 200 (περίπου) άτομα επέλεξαν να τιμήσουν μια τόσο καλή προσπάθεια που αν μη τι άλλο ανάλογό της δεν βλέπουμε συχνά. Στα χαρτιά και στο πληκτρολόγιο είναι πολύ εύκολο να δηλώνουμε heavy metal warriors ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο αλλά στην τελική μόνο οι πράξεις μετράνε. Δικαιολογίες μπορούμε πάντα να βρούμε πολλές (την επόμενη βραδιά στον ίδιο χώρο εμφανίζονταν και οι Grave Digger) αλλά πέρα από το προσωπικό γούστο του καθενός το οποίο είναι προφανώς σεβαστό, δεν είναι δυνατόν σε μια χώρα και μια πόλη που καυχιέται για την heavy metal δυναμική της να μην ελκύει το ενδιαφέρον η παρουσία 3 καλλιτεχνών οι οποίοι και μας έχουν ξανατιμήσει χωριστά ο καθένας με την παρουσία τους αλλά και χαίρουν εκτίμησης από το ντόπιο heavy metal κοινό. Να δούμε λοιπόν αν στην επόμενη περιοδεία τους η Ελλάδα θα βρίσκεται ξανά στον χάρτη…

Ανταπόκριση: Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας