Evergrey - The Atlantic

Πέντε χρόνια μετά το κατά την ταπεινή μου άποψη καλύτερο album μιας πανέμορφης πορείας (Hymns For The Broken) και 3 χρόνια μετά την φυσική συνέχεια του τελευταίου (The Storm Within) , οι Σουηδοί μελωδικοί metallers επιστρέφουν με τη νέα τους δουλειά, The Atlantic.

Αναφέρω τους Evergrey απλά σαν μελωδικούς metallers γιατί ο όρος power είναι πολύ στενός για να τους χαρακτηρίσει και ο όρος progressive θεωρώ πως χρόνια τώρα έχει σταματήσει να τους αφορά. Πέρα από κάποια τεχνικά ξεσπάσματα, είναι μόνο η μελωδία, τα απλοϊκά αλλά τόσο ιδιαίτερα πλήκτρα και φυσικά οι τεράστιες, υπέροχες και τόσο χαρακτηριστικές φωνητικές γραμμές του Tom Englund, που σημαδεύουν τον ήχο τους.

Στις πρώτες δύο επιφανειακές ακροάσεις του The Atlantic, τόλμησα να το χαρακτηρίσω μια από τα ίδια, ότι ακολουθεί την πεπατημένη, ότι δεν έχει κιθάρες κτλ κτλ. Τώρα που γράφω την παρουσίασή του είμαι στην 6η ακρόαση του και έχω προλάβει από τώρα να βάλω κομμάτια του στη setlist με τα καλύτερα του 2019. Πριν τα περιγράψω και για να είμαι ξεκάθαρος, αν περιμένετε guitar driven heavy metal κοιτάξτε αλλού. Οι κιθάρες απλά συνοδεύουν τη φωνή του Englund παίζοντας μάλλον basic riffs, εμφανίζονται μόνο σε κάποιο τρομερά solos, όπως και σε κάποια ξεσπάσματα και αφήνουν τα πλήκτρα να κάνουν τη βρώμικη δουλειά. Αυτά τα πλήκτρα... Όσο απλοϊκά ακούγονται, τόσο αποτελούν τον παράγοντα Χ στη μουσική των Evergrey. Γεμίζουν τόσο ωραία τα τραγούδια και πλημυρίζουν με συναίσθημα και μελωδίες τις 10 συνθέσεις του album. Επίσης είναι παροιμιώδης πλέον η ικανότητα του σχήματος να γράφει ρεφρέν που κολλάνε στο μυαλό. Ακούστε με προσοχή το Currents και πείτε μου αν υπάρχουν πολλά groups που μπορούν να γράψουν τραγούδι σαν αυτό. Ακούστε το All I Have, το This Ocean και δώστε τις ευκαρίες που πρέπει στο A Silent Arc να ξεδιπλώσει τη μαγεία του. Οι Evergrey είναι εδώ και το ξανάκαναν.

Όχι, το The Atlantic δεν είναι Hymns For The Broken. Αλλά είναι μια ακόμα σπουδαία δουλειά από ένα συγκρότημα που με την παρουσία του και μόνο κοσμεί τον σκληρό ήχο. Ιδιαίτερη αναφορά αξίζει να γίνει στο υπέροχο εξώφυλλο που έχει σχεδιάσει ο «δικός» μας Γιάννης Νάκος. Το The Atlantic που κυκλοφορεί στις 25/01/2019 μέσω της AFM Records, σας καλεί να κλείσετε μαζί του την τριλογία που άνοιξε με το Hymns και να χαθείτε στον ωκεανό του.

"Come save me from these waters, These waves too tall for me, They’ll bury me in silence, The currents forcing me to sea"