Hateflames - Tommorow Erased

Η ελληνική σκηνή συνεχίζει εδώ και καιρό να βγάζει «μπουμπούκια» και οι Hateflames είναι άλλο ένα από αυτά. Η αθηναϊκή μπάντα έχει συμπληρώσει ήδη 3 χρόνια ζωής και το Tommorow Erased είναι η παρθενική της κυκλοφορία.

Μέσα σε 8 κομμάτια και κάτι λιγότερο από 1 ώρα, οι Hateflames μας παρασέρνουν σε ένα ταξίδι στον αμερικάνικο power ήχο του χτες και του σήμερα, χωρίς να λείπουν και οι απαραίτητες thrash πινελιές. Δυνατό, στιβαρό heavy metal, που με άνεση εναλλάσσει ταχύτητες και tempo χωρίς να χάνει σε κανένα σημείο το ενδιαφέρον του, καθώς σε κάθε κομμάτι μπορεί κανείς να ακούσει ενδιαφέρουσες μελωδίες και χορταστικές θα έλεγα κιθάρες. Ούτε η σχετικά μεγάλη διάρκεια των περισσότερων κομματιών λειτουργεί αρνητικά, καθώς είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι Hateflames έχουν πολλά να πουν, συμπυκνώνοντας ιδανικά τις ιδέες τους σε 8 κομμάτια και προσφέροντας ένα πλήρες heavy/power πακέτο. Οι επιρροές από Jag Panzer,Iced Earth,(φυσικά) Judas Priest αλλά και Metallica, Metal Church και Megadeth είναι παραπάνω από εμφανείς, φτάνουν δε μέχρι και τους Nevermore, όλα αυτά δεμένα μαεστρικά από την μπάντα σε έναν ήχο ο οποίος αν και μια πρώτη ακρόαση μοιάζει αρκετά σύγχρονος, εντούτοις πατάει γερά και στο ένδοξο παρελθόν, χωρίς να κοπιάρει ή να πέφτει σε κάποια «ρετρό» παγίδα.

Πέρα βέβαια από τις επιρροές και το στήσιμο του ήχου τους, οι Hateflames έχουν γράψει εξαιρετικά κομμάτια, με αρχή μέση και τέλος, με χαρακτηριστικές μελωδίες και ρεφραίν που χωρίς να τα χαρακτηρίσω «πιασάρικα» θα έλεγα ότι εντυπώνονται εύκολα στον ακροατή. Τα φωνητικά είναι αρκετά ισορροπημένα καθώς ο τραγουδιστής Βαγγέλης Παπαϊάκος τραγουδάει τόσο με πάθος όσο και με τεχνική, «κουμπώνοντας» ιδανικά μέσα στα κομμάτια, ανεβάζοντας όποτε χρειάζεται την ένταση χωρίς ωστόσο να αναλώνεται σε ανούσιες τσιρίδες, κάτι πολύ εύκολο στο συγκεκριμένο ιδίωμα. Πολύ καλή και η παραγωγή του δίσκου, ογκώδης μεν αλλά με αρκετό χώρο ώστε να μην θαφτούν πίσω από ένα «ηχητικό τοίχο» οι ωραίες κιθαριστικές μελωδίες.

Συνολικά το Tommorow Erased δείχνει μια μπάντα η οποία αν και στα πρώτα της βήματα φαίνεται αρκετά συνειδητοποιημένη ως προς τον ήχο που θέλει να υπηρετήσει και έχει και τις ικανότητες για να υποστηρίξει αυτή την προσπάθεια. Αν μη τι άλλο πρόκειται για έναν δίσκο ο οποίος πιστεύω μπορεί να ακουστεί ευχάριστα τόσο από νέους όσο και από παλιότερους οπαδούς της σκηνής, δένοντας ιδανικά το χτες με το σήμερα και αποδεικνύοντας ότι η φλόγα συνεχίζει να ταξιδεύει από γενιά σε γενιά.

Λάμπρος “Metalshock” Πανέτας