Loudness - Soldier of Fortune

Το 1985 οι προσπάθειες του Akira Takasaki να κατακτήσει και την Αμερική με την μουσική των Loudness άρχιζαν να αποδίδουν. Υπογράφουν σε πολυεθνική, κυκλοφορούν τα υπέροχα Thunder in the East και Lightning Strikes με επιτυχία, και κομμάτια σαν το “Crazy Nights" παίζονται παντού. Aκολουθεί όμως το λιγότερο επιτυχημένο Hurricane Eyes του 1987, και εκεί αρχίζουν οι πρώτες σκέψεις για Αμερικάνο τραγουδιστή.

Έτσι, αμέσως μετά το ΕΡ Jealousy, ο θρυλικός τραγουδιστής Minoru Niihara φεύγει από την μπάντα προκαλώντας αρκετές αντιδράσεις στις τάξεις των οπαδών – έβαλε το χεράκι του εδώ και ο γνωστός  παραγωγός Max Norman. Το γκρουπ προσλαμβάνει τον Mike Vescera από τους Obsession και το 1989 κυκλοφορεί το καταπληκτικό Soldier of Fortune.

Οι παλιοί οπαδοί των Loudness ποτέ δε δέχτηκαν σαν ισάξιο δίσκο το Soldier of Fortune, δηλώνοντας ότι για καλύτερος δίσκος των Loudness έπρεπε να είναι κάποιο από τα προηγούμενα άλμπουμ. Πέρα από συμπάθειες ή αντιπάθειες, καλύτερους και χειρότερους δίσκους, το άλμπουμ αυτό είναι ένα υπέροχο δείγμα heavy metal της δεκαετίας του ’80.

O Max Norman κάνει θαύματα στην παραγωγή και βγάζει έναν πεντακάθαρο και κρυστάλλινο ήχο που είναι αδύνατο να μην το προσέξει κάποιος. Τα τραγούδια του δίσκου είναι τόσο πολύ προσεγμένα, σαν να ακούς το πιο καλοπροβαρισμένο γκρουπ να δίνει την τελευταία του εξέταση πριν την μεγάλη επιτύχια. Δεν πρέπει να υπάρχει νότα στο δίσκο που το συγκρότημα δεν πρόσεξε, και τα φωνητικά του Vescera άψογα, δίνουν το στίγμα για δυνατό και μελωδικό heavy metal.

Όσο για την μουσική τα λόγια είναι περιττά. Ξεσηκωτικό heavy metal από τα λίγα του είδους. Πολύ σπάνιο ένα τραγούδι να είναι τόσο ξεσηκωτικό και πιασάρικο, αλλά ταυτόχρονα ποιοτικό και χωρίς εκπτώσεις σε κανέναν τομέα. Τα ρεφρέν του δίσκου ειναι από τα καλύτερα που έχουν γραφτεί στην ιστορία αυτής της μουσικής, ενώ ανατριχιαστικές είναι και οι μπαλάντες “Lost Without your Love” και “25 days from Home”.

Άφησα επίτηδες για το τέλος όμως δυο ξεχωριστά κομμάτια. Το “Soldier of Fortune” που ανοίγει το δίσκο, είναι ένα κομμάτι που τη δύναμη και την μελωδία του θα ζήλευαν ακόμη και οι καλύτερες power/speed metal μπάντες. Πολύ έντονο τραγούδι και ρυθμός που σε κυριεύει από τα πρώτα δευτερόλεπτα ώστε να το τοποθετείς άνετα στα καλύτερα τραγούδια του heavy metal-και όχι μόνο. Όσο για το “Red Light Shooter”, θεωρώ ότι είναι η επιτομή στον ήχο των Loudness και της προσωπικότητας του Takasaki, ένα σπάνιο τραγούδι που μπορεί να παιχτεί από πάρτυ μέχρι τις πιο προσωπικές-μοναχικές στιγμές του καθένα. Δεν είναι τυχαίο ότι διάφορες μπάντες έχουν “δανειστεί” σημεία του, με πιο τρανταχτό παράδειγμα τους Royal Hunt και το κομμάτι τους “Message To God” (το θρυλικό σημείο “Over and over again…”).

Το πιο ειρωνικό είναι ότι ο δίσκος παρ’όλη την ποιότητα και την προσοχή που του έδειξε το συγκρότημα, απέτυχε στην Αμέρικη και σηματοδότησε την παρακμή του και στη χώρα του. Βέβαια, όλη η δεκαετία του ’90 δεν ευνόησε τέτοιον ήχο και μπάντες, αλλά νομίζω ότι ο συγκεκριμένος δίσκος αδικήθηκε από πολλές μεριές. Σήμερα, ωστόσο έχει πια κερδίσει το στοίχημα του χρόνου και τα τραγούδια του είναι παράδειγμα προς μίμηση για σωστό, κεφάτο αλλά πάντα μελωδικό heavy metal.

Γιώργος Πετρουλάκης