Angel Witch - Angel of Light

Το “Angel of Light” είναι το νέο άλμπουμ των ογκόλιθων Angel Witch που θα κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες, 1^η Νοέμβρη, από την θρυλική Metal Blade. Mας είχαν προθερμάνει μέσα στο καλοκαίρι με το υπέροχο “Don’t turn your back” και τον Οκτώβρη κυκλοφόρησε και ένα ακόμη τραγούδι, το επίσης πολύ καλό “Condemned”. Είχε να ακουστεί ο τεράστιος Kevin Heybourne και η μουσική του τόσο φρέσκια και ορεξάτη από το θρυλικό ντεμπούτο του ’80.

Αυτός ο δίσκος έχει ό,τι έλειπε από την προηγούμενη προσπάθεια τους, το “As Above, So Below”, του 2012. Αυτές δηλαδή οι σκοτεινές, μελαγχολικές μελωδίες και τα ανατριχιαστικά, δραματικά, κολλητικά ρεφρέν για τα οποία έγιναν γνωστοί. Όσοι έχουν ακούσει τα δύο κομμάτια που έχουν ήδη κυκλοφορήσει και τους άρεσαν, αυτός ο δίσκος μπορεί να είναι και ο αγαπημένος τους για φέτος.  

Tο “σκοτεινό” ή “cult” ύφος που είχε το ανεπανάληπτο ντεμπούτο τους δεν υπάρχει στο σύνολο του δίσκου, αλλά υπάρχει σε αρκετά σημεία. Για παράδειγμα το ανατριχιαστικό “Window of Despair”,  το “I Am Infinity”  ή το συγκλονιστικό “Angel of Light” δεν θα μπορούσαν άνετα να είναι στο μυθικό “Angel Witch”; Μην κοροϊδευόμαστε.

Η προσπάθεια των Angel Witch είναι συγκινητική. Εν έτει 2019 βγάζουν τον πρώτο δίσκο της καριέρας τους που είναι τόσο κοντά και στο συναίσθημα και στον ήχο του “Angel Witch”. Το κυριότερο όμως είναι ότι το κάνουν πατώντας στο σήμερα και έτσι ο δίσκος δεν ακούγεται σαν να βγήκε από μουσείο.

Είναι σχεδόν αδιανόητο οι μελωδίες και τα ρεφρέν αυτού του δίσκου να μην αγγίξουν βαθιά όσους μεγάλωσαν με Ιron Maiden, Holocaust, Angel Witch, Demon και τους άλλους ήρωες εκείνης της εποχής. Όλα τα τραγούδια είναι ύμνοι στον κλασικό ήχο χωρίς ψεγάδι και ο Kevin Heybourne ακούγεται σχεδόν ίδιος με το ντεμπούτο και προκαλεί ακόμα ανατριχίλες.

Ολομόναχοι σχεδόν οι Angel Witch προσπαθούν να παίξουν μια μουσική που απευθύνεται σε άλλους ανθρώπους από μια άλλη εποχή. Δεν έγιναν ποτέ μεγάλο όνομα του NWOBHM, αν και έβγαλαν τον καλύτερο δίσκο του είδους, γιατί η επιτυχία των Maiden τους επισκίασε όλους τότε. Ας διορθώσουμε αυτό το λάθος έστω και τώρα με ένα δίσκο που μοιάζει να έχει βγει από την καρδιά ενός οπαδού, όχι ενός μουσικού.

Αυτός ο δίσκος δεν είναι για όσους ακούν Iron Maiden, μετά Rammstein, μετά Paradise Lost και τα βρίσκουν όλα ίδια. Αυτός ο δίσκος δεν είναι για τους “true-μεταλλάδες” που νομίζουν ότι το Heavy Metal είναι κλίκα τους και μαζεύνται και τραγουδούν “We are brothers”, “Ζήτω το metal” και άλλα τέτοια χαριτωμένα. Αυτός ο δίσκος δεν είναι για αυτούς που μετά την ακρόαση ενός metal δίσκου πάνε τη βολτίτσα τους και συνεχίζουν τη ζωή τους σαν να μην έγινε τίποτα. Αυτός ο δίσκος δεν είναι για αυτούς που καπηλεύονται το underground και πουλάνε φύκια για μεταξωτές κορδέλες. Αυτός ο δίσκος δεν είναι για αυτούς που μετά από ένα δίσκο μπαίνουν στο facebook ή στον τραπεζικό λογαριασμό τους να δουν τι γίνεται. Αυτός ο δίσκος δεν είναι για αυτούς που νομίζουν ότι ο μόνος τρόπος να επιβιώσει το metal είναι να γίνει πολύπλοκο και να ανακατευτεί με άλλα είδη μουσικής. Αυτός ο δίσκος δεν είναι για αυτούς που νομίζουν ότι το heavy metal είναι απλά ένα είδος μουσικής ή διασκέδασης.

Αυτός ο δίσκος μπορεί να μην αρέσει καν σε όσους ακούν New Wave of Traditional Heavy Metal. Αυτός ο δίσκος δεν είναι παραδοσιακό Heavy Metal. Αυτός ο δίσκος είναι το Ηeavy Metal.

Γιώργος “Standing By Your Shadow..” Πετρουλάκης