Detest - Thundersteel

Το 2012 η Stormspell Records προκαλεί έναν άνευ προηγουμένου σεισμό κυκλοφορώντας μια συλλογή με 28 κομμάτια των Σουηδών epic heavy/power ηρώων Detest. H μπάντα του τεράστιου Micke Därth είχε κυκλοφορήσει 6 demos και ένα EP μέχρι τότε, άγνωστα στην πλειοψηφία της σκηνής, και το σοκ ήταν τόσο μεγάλο που η εταιρεία “κυνήγησε” τον Därth να ολοκληρώσει κάτι τραγούδια που είχε αφήσει στη μέση για χρόνια για να κυκλοφορήσει και άλλη μια δουλειά.

Η έκφραση “τα λόγια είναι περιττά”, πραγματικά ποτέ δεν ήταν πιο ταιριαστή από αυτήν εδώ την περίπτωση. Το “Thundersteel” που ανοίγει τον δίσκο είναι ένα αριστούργημα μυθικών διαστάσεων, με τις επικές μελωδίες του να προκαλούν ανατριχίλα καθ’ όλη τη διάρκεια του κομματιού. Αλλά το αστείο είναι πως ο ακροατής δεν πιστεύει πως τα υπόλοιπα κομμάτια θα είναι τόσο καλά, και ξαφνικά ό,τι ακολουθεί είναι σε αυτό το επίπεδο.

Άλλοτε λυρικοί, άλλοτε πολεμικοί, άλλοτε γρήγοροι αλλά πάντα μελωδικοί, οι Detest παραδίδουν μαθήματα επικού metal ήχου που μόνο με τον τρόπο που το έκαναν οι Manowar στα 3 πρώτα άλμπουμ τους ή οι Omen στο “Warning of Danger” μπορεί να συγκριθεί. Είναι απίστευτο αυτό που συμβαίνει με αυτόν τον δίσκο. Να έχει 28 κομμάτια και ο ακροατής να μην θέλει να τελειώσει.

Οι Detest έγραψαν ιστορία με αυτές τις συνθέσεις που ξεχειλίζουν από metal πώρωση και ταυτόχρονο λυρισμό, σε σημείο που κάποιοι δεν ήξεραν που να τους τοποθετήσουν. Κάποια σημεία τους ήταν τόσο heavy που ορισμένοι έλεγαν ότι θύμιζαν μέχρι και το thrash των Metallica, ενώ άλλοι έλεγαν ότι έβρισκαν ομοιότητες με τις καλύτερες μελωδικές US power metal μπάντες (ίσως λόγω κομματιών όπως το καταπληκτικό “About to Break”). Απλά όμως οι Detest ήταν heavy metal.

Aυτός είναι ο σωστός δρόμος που πρέπει να ακολουθεί μια heavy metal μπάντα, και όχι αυτός των Iron Maiden ή των Metallica. Να είναι πάνω απ’όλα γνήσιοι οπαδοί της σκηνής και να έχουν απύθμενο πάθος για αυτό που κάνουν χωρίς να τους νοιάζει πόσοι θα τους ακούσουν.

Η δεύτερη συλλογή του 2017 είχε ακόμη πιο cult ήχο, πιο heavy τραγούδια, αλλά πάλι το συγκρότημα με έναν μαγικό τρόπο έβγαζε μια ανατριχιαστική μελωδία. Καλύτερα ένας οπαδός που δεν τους ξέρει να αρχίσει από αυτήν τη συλλογή και αν ξετρελαθεί, να ψάξει και τη δεύτερη. Σε όποιον δεν αρέσoυν καθόλου, ας πάει να ακούσει gothic metal, ατμοσφαιρικό metal, neo-progressive metal ή ακόμα καλύτερα να εγκαταλείψει τη σκηνή – αφού αυτό θα συμβεί ούτως ή άλλως σε λίγα χρόνια. Γιατί να το καθυστερείτε παιδιά;;

Γιώργος “Eighteen years, but feeling old” Πετρουλάκης