East of Lyra - East of Lyra

Ο Lee Payne των Cloven Hoof θεωρείται από πολλούς ακροατές του παραδοσιακού heavy metal, ισάξιος σε φαντασία και δημιουργικότητα με τον Steve Harris.  Στο νέο αυτό project, αποφάσισε να ξετυλίξει τις πιο progressive rock αναζητήσεις του και ανησυχίες, που ούτως ή άλλως είχε τα πρώτα χρόνια των Cloven Hoof – θυμηθείτε τα πρώτα λεπτά, και τα λιγότερο heavy σημεία του “Starship Sentinel”, από το “Opening Ritual”.

Ο πρώτος δίσκος των East of Lyra έχει αρκετό έως πολύ ενδιαφέρον. Τα τραγούδια βγάζουν μια πολύ ωραία φρεσκάδα, αισιοδοξία και ανανεωτική νότα, που επιτυγχάνεται κυρίως μέσω των ξεσηκωτικών, ευχάριστων up-tempo μελωδιών και ρεφρέν, και τα θεσπέσια φωνητικά του Chris Dando. Η μουσική θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ένα μείγμα από Rush και Yes, αλλά με μια πιο επική κατεύθυνση – τουλάχιστον σε κάποια κομμάτια. Έχει βέβαια σύγχρονο και πλούσιο ήχο, και έτσι δεν ακούγεται σαν δίσκο των 70’s ή 80’s που ανακάλυφθηκε πρόσφατα, αλλά μοιάζει σαν μια προσπάθεια αναγέννησης αυτού του ήχου και επαναπροσδιορισμού του με σημερινούς όρους.

Αυτή η κυκλοφορία έχει κάτι μαγικό. Ενώ νιώθεις ότι ακούς κάτι που ξεκάθαρα έχει αναφορές τους Rush και Yes, εντούτοις η πιο επική ανάπτυξη των περισσότερων κομματιών και ο σύγχρονος ήχος, του δίνουν ένα ξεχωριστό χρώμα, και έτσι ο δίσκος βγάζει ένα συναίσθημα που νιώθει ο ακροατής ότι δεν το έχει ξανασυναντήσει αλλού. Ίσως αυτοί που βρίσκουν τα παλιά progressive rock συγκροτήματα κουραστικά και αναχρονιστικά, στους East of Lyra να βρουν νέα στοιχεία και να απόκτησουν μια άλλη άποψη για αυτό το είδος.

Οι καλύτερες στιγμές του δίσκου μάλλον είναι και οι πιο επικές στιγμές του, όπως το “Siren Song” που ανοίγει τον δίσκο, ένα καταπληκτικό κομμάτι με πανέμορφες μελωδίες, αλλαγές και αίσθημα. Εξαίσιο είναι και το “Shadowlands”, με ένα θεσπέσιο ρεφρέν, αλλά γενικά κανένα τραγούδι δεν υστερεί. Μπορεί κάποια κομμάτια να αρχίζουν με λιγότερο  εντυπωσιακό τρόπο ή να θυμίζουν πολύ τις παραπάνω μπάντες, αλλά τα περισσότερα εξελίσσονται σε μικρούς πομπώδεις ύμνους με εντυπωσιακές μελωδίες και ρεφρέν.

Ο δίσκος δεν είναι βέβαια heavy metal, δεν θυμίζει μουσικά Cloven Hoof, αλλά ανά στιγμές βγάζει τον ίδιο παραμυθένιο αέρα και ηχόχρωμα που έβγαζαν οι παλιοί Cloven Hoof. Είναι progressive rock δίσκος αλλά όχι τεχνικός, πολύπλοκος ή κουραστικός, αλλά πολύ μελωδικός και προτείνεται σε όσους έχουν τυφλή εμπιστοσύνη στον Lee Payne, και δε βγάζουν σπυράκια όταν ακούν progressive rock. Κατα τ’άλλα, οι οπαδοί των Rush, Yes, του pomp rock, των Dream Theater του “Images and Words”, αλλά και πιο νέων progressive γκρουπ με epic παρελθόν, όπως οι Caravaggio, η νέα προσπάθεια των Vittorio Ballerio και Fabio Troiani των Αdramelch, θα βρουν μια κυκλοφορία με πολύ καλά στοιχεία, που δεν εξαντλείται σε λίγα ή επιφανειακά ακούσματα.

Γιώργος Πετρουλάκης

Cloven Hoof's, Lee Payne, is considered by many traditional heavy metal fans to be equal to Steve Harris, in terms of imagination and creativity. In this new project, he decided to unwind his most progressive rock ideas and worries, similar perhaps to the early years of Cloven Hoof - remember the first few minutes, and the less heavy parts of "Starship Sentinel", from the "Opening Ritual" EP.

The first album of East of Lyra is quite interesting. The songs give off a very nice freshness, optimism and refreshing note, achieved mainly through the uplifting, delightful up-tempo melodies and choruses, as well as Chris Dando's impressive vocals. The music could be described as a mix of Rush and Yes, but in a more epic direction - at least in some tracks. It certainly has a more modern and richer sound, so it doesn't sound like a 70's or 80's recently discovered disc, but it looks like an attempt to revive that sound and redefine it in today's terms.

This release has something magical. While you feel that you hear something clearly referring to Rush and Yes, however, the epic development of most tracks and the modern sound, give a distinctive color, so the album exudes a feeling that the listener feels he has never encountered before. Perhaps those who find the old progressive rock bands tiresome and anachronistic, will change their opinion with East of Lyra, and gain another insight into this genre.

The album's highlights are probably its most epic moments, such as "Siren Song", an amazing track with beautiful tunes, changes and feeling. "Shadowlands", is also great, with an amazing chorus, but generally all songs are good. Some songs may start out in a less impressive way, or resemble the bands mentioned above, but most of them evolve into small, pompous hymns with striking melodies and choruses.

The album is not heavy metal, it is not reminiscent of Cloven Hoof, but at times it brings out the same fairy-tale air and sound that the old Cloven Hoof had. It is a progressive rock album but not technical, complicated or tedious – it is very melodic and is recommended for those who have a blind trust in Lee Payne, as long as they like some progressive rock songs at least. The standard fans of Rush, Yes, pomp rock, Dream Theater's "Images and Words", and newer progressive bands with an epic past such as Caravaggio, Vittorio Ballerio’s and Fabio Troiani's new effort from Adramelch, will find a release with very good elements, not exhausted in a few or superficial hearings.

George Petroulakis

Streaming pre-save link: https://backl.ink/84698663

Physical pre-order: https://amzn.to/2Kn2erc