Dark Angel - Darkness Descends

\r\n

\r\n

\r\nΈνα παλιό φιλαράκι, ο οποίος ως μουσικός διαδραμάτισε ιδιαίτερα\r\nσημαντικό ρόλο στην Ελληνική Metal\r\nσκηνή την δεκαετία του 1980, μου έλεγε μεταξύ σοβαρού και αστείου, και με την\r\nμεγάλη δόση χιούμορ και υπερβολής που τον διέκρινε, ότι τα συγκροτήματα αποτελούνται\r\nαπό μουσικούς και έναν... drummer,\r\nθεωρώντας προφανώς ότι αποτελούν το λιγότερο σημαντικό "γρανάζι" στην μηχανή\r\nμιας μπάντας. Δεν ξέρω αν είχε δίκιο αλλά αυτό που ξέρω είναι ότι δυο drummer είναι "υπεύθυνοι" για\r\nδυο από τους καλύτερους και πιο "καταιγιστικούς" Thrash Metal δίσκους όλων των\r\nεποχών.\r\n

\r\n

\r\nΟ ένας είναι φυσικά ο μεγάλος Dave Lombardo, ο οποίος στις ηχογραφήσεις του Reign In Blood των SLAYER μπήκε στο studio "αφηνιασμένος"\r\nκαι..."ανάγκασε" την συνολική διάρκεια του δίσκου να μειωθεί κατά κάποια λεπτά,\r\nενώ ο δεύτερος δεν είναι άλλος από τον επίσης μεγάλο (στην κυριολεξία...) Gene Hoglan των DARK ANGEL, ο\r\nοποίος αντικατέστησε τον αρχικό drummer\r\nτου συγκροτήματος Jack Schwartz μετά την κυκλοφορία του ντεμπούτο τους We Have Arrived το 1985 και με το πραγματικά\r\n"κτηνώδες" παίξιμο του (που συμβάδιζε άψογα με το επίσης "κτηνώδες"\r\nπαρουσιαστικό του...) μεταμόρφωσε τους DARK ANGEL από μια "νορμάλ" Thrash μπάντα σε μια\r\nανεξάντλητη και ιδιαίτερα θορυβώδη "μηχανή" παραγωγής "ισχύος". \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\nDARK ANGEL (1986)\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\nΑποτέλεσμα αυτής της μεταμόρφωσης ήταν το καταπληκτικό Darkness Descents\r\nπου κυκλοφόρησε το 1986, ένας δίσκος που λατρεύτηκε από τους απανταχού Thrashers (και όχι μόνο) ανά\r\nτον κόσμο λόγω της "υπερηχητικής" ταχύτητας του και της περίσσιας δύναμης του.\r\nΣχεδόν σε όλα τα κομμάτια ο απίστευτος Hoglan πηγαίνει\r\nfull throttle, οι υπόλοιποι τον\r\nακολουθούν κατά πόδας και αν ψάχνετε έναν δίσκο σαν το Reign In Blood ή το Pleasure To Kill των KREATOR μην ψάχνετε άλλο,\r\nη αναζήτηση σας τελειώνει εδώ. Η αναφορά μου σε αυτούς τους δίσκους αυτών των\r\nμεγάλων Thrash\r\nσυγκροτημάτων δεν είναι καθόλου τυχαία, καθώς οι επιρροές τους στο Darkness Descents είναι εμφανείς αλλά ταυτόχρονα υπάρχουν και\r\nχαρακτηριστικές διαφορές. Σε σχέση με το Reign In Blood είναι σαφώς λιγότερο "κοντρολαρισμένο" αλλά σε καμία περίπτωση\r\nδεν φτάνει στις "ακραίες" καταστάσεις του Pleasure To Kill. Το Darkness Descents ήταν κάτι ανάμεσα στα δυο και τελικά αυτό ήταν που μου\r\nάρεσε τόσο πολύ, γιατί από την μια όσες φορές και να το άκουσα δεν ένοιωσα ποτέ\r\nτην έλλειψη της "καφρίλας" αλλά από την άλλη δεν χρειάστηκε ποτέ να "αδειάσω"\r\nένα κουτί παυσίπονα για να μου περάσει ο πονοκέφαλος.\r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\nDARK ANGEL (1986)\r\n

\r\n

\r\n

\r\n

\r\nΌσον αφορά τα κομμάτια, όλα τους είναι από πολύ καλά ως εξαιρετικά και\r\nάκρως...καταιγιστικά, με μοναδική εξαίρεση το απλά καλό Black Prophecies που είναι το μοναδικό\r\nσχετικά αργό κομμάτι του δίσκου, δείχνοντας δυστυχώς την κατεύθυνση που θα\r\nέπαιρνε το συγκρότημα τα επόμενα χρόνια. \r\nΚορυφαία στιγμή του δίσκου είναι αναμφίβολα το εκπληκτικό Merciless Death, το\r\nοποίο είναι και το σήμα κατατεθέν του συγκροτήματος και ένα από τα καλύτερα Thrash κομμάτια που γράφτηκαν\r\nποτέ. Το συγκεκριμένο κομμάτι υπήρχε και στο We Have Arrived αλλά αν ακούσετε την πρώτη\r\nεκτέλεση είναι η μέρα με την νύχτα σε σχέση με την δεύτερη και αντικατοπτρίζει\r\nπλήρως την αλλαγή που επέφερε στον ήχο του συγκροτήματος η έλευση του Hoglan. Άλλο ένα πολύ αγαπημένο μου είναι το τρομερό Perish In Flames, με τις "κάσες" του Hoglan να καταριούνται την ώρα και\r\nτην στιγμή που βρέθηκαν στο drum kit\r\nαυτού του "μπάσταρδου",  ενώ τα υπέροχα,\r\n"ξυραφένια" riffs των Eric Meyer και Jim Durkin "απογειώνουν"\r\nαυτήν την απίθανη κομματάρα αλλά και όλον τον δίσκο γενικότερα. Το συγκρότημα\r\nσυνεχίζει να φροντίζει επιμελώς για την...εκγύμναση του λαιμού σας με\r\nσυνεχόμενες ultra brutal Thrash\r\nκομματάρες όπως τα Darkness Descents, The Burning Of Sodom, Hunger Of The Undead και Death Is Certain (Life Is Not), με τον εκπληκτικό Don Doty στα φωνητικά να δίνει ένα πραγματικό\r\nρεσιτάλ. Ο χαρισματικός front man, με την παρομοιώδη\r\nεκφραστικότητα του αλλά και τις χαρακτηριστικές κραυγές του έδειξε ότι για να\r\nτραγουδήσεις Thrash δεν χρειάζεται μόνο\r\nνα "γκαρίζεις" αλλά μπορείς κάλλιστα και να ερμηνεύσεις και τον θεωρώ ίσως τον\r\nκορυφαίο στο είδος του. \r\n

\r\n

\r\n\r\n

\r\n

\r\nDon Doty (1986)

\r\n

\r\n

\r\n

\r\nΔυστυχώς για τους DARK ANGEL o Doty ήταν πολύ ασταθής σαν χαρακτήρας (αν το πω\r\nπιο λαϊκά, ήταν απλά "πυροβολημένος") και δημιουργούσε συνεχώς προβλήματα στο\r\nσυγκρότημα, με αποτέλεσμα να τον "σουτάρουν" λίγο καιρό αργότερα. Ο\r\nαντικαταστάτης του Ron Rinehart μπορεί να\r\nήταν αρκετά καλός αλλά η φωνή του ήταν σαφώς πιο mainstream από του προκατόχου του και ίσως αυτός να\r\nήταν ένας από τους λόγους που οδήγησε τους DARK ANGEL να ακολουθήσουν την μόδα εκείνης την εποχής\r\nπου ήθελε τα μεγάλα Thrash\r\nσυγκροτήματα να αλλάζουν το μουσικό ύφος τους και να γίνονται πιο mainstream, προσπαθώντας να αναδείξουν τις τεχνικές\r\nαρετές τους. Τα Leave Scars (1989) και Time Does Not Heal (1991) ήταν και\r\nοι τελευταίοι δίσκοι που κυκλοφόρησαν, και μπορεί να ήταν αρκετά καλοί αλλά\r\nήταν σαφώς πιο χαμηλών τόνων από το αγαπημένο μου Darkness Descents και για αυτό δεν ασχολήθηκα ποτέ ιδιαίτερα\r\nμαζί τους. Σας προτείνω να κάνετε και εσείς το ίδιο, όπως θα σας πρότεινα να\r\nρίξετε και μια ματιά στο We Have Arrived, που μπορεί να μην είναι τόσο καλό και τόσο extreme όσο το Darkness Descents,  είναι\r\nόμως  ένας πολύ καλός δίσκος και σας τον\r\nσυστήνω ανεπιφύλακτα. \r\n

\r\n

\r\nΠαω τώρα, γιατί πωρώθηκα και\r\nπρέπει να πάρω την "δόση" μου. Η αλήθεια είναι βέβαια πως δεν θα το ευχαριστηθώ\r\nόπως τότε γιατί τα χρόνια περάσανε, η "μαλλούρα" εξαφανίστηκε και το\r\nσημαντικότερο, "υποφέρω" εδώ και 12 χρόνια από ΥΠΕΡ-ΚΟΥΠΩΣΗ...ΑΝΤΕ ΓΕΙΑ\r\nδευτερό-τρίτοι και να συνεχίσετε να κλαιτε στα ραδιόφωνα και να με\r\nδιασκεδάζετε...όσο για σένα "κύριε" Rivaldo, ελπίζω του χρόνου να φανείς το ίδιο\r\n"μάγκας" και να κατέβεις στο "τηγάνι"...καλά θα περάσουμε...\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΑντώνης "The Nightrider" Αλεξανδρόπουλος\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n