Lynyrd Skynyrd - Street Survivors

Από την αρχή των 70ς στην Αμερική είχε φουντώσει το hard rock, καθώς είχε ξεκινήσει και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού και πια είχε θεριέψει με πολλές βαριές σημαντικές μπάντες. Εκεί στον νότο την Αμερικής σε κάτι βαλτώδη και περίεργα μέρη, βγήκαν οι Lynyrd Skynyrd , έτσι με το παιχνιδάκι που κάνουν με τα γράμματα. Ομώνυμο άλμπουμ τον Αύγουστο του 1973 και ‘’Free Bird’’, που αποτελεί τον απόλυτο ύμνο τους. ‘’Second Coming’’ τον Απρίλη του 1974 και ‘’Sweet Home Alabama’’, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν σε πλατείες, σε ταινίες και ελεύθερες ψυχές. ‘’Nothin’ Fancy’’ τον Μάρτη του 1975, ‘’Gimme Back My Bullets’’ τον Φλεβάρη του 1975 και πια πάμε στις φωτεινές – σκοτεινές μέρες της γης και του ουρανού. Στις 17 του Οκτώβρη του 1977 κυκλοφορεί το ‘’Street Survivors’’.

O Ronnie Van Zant τραγουδούσε. Στις κιθάρες τρεις. Χαρακτηριστικό των Lynyrd Skynyrd αυτό.  Steve Gaines – Lead & rhythm guitars, Gary Rossington – Lead, slide & rhythm guitars και Allen Collins – Lead & rhythm guitars. Και οι τρεις βασικοί πυλώνες ενός ιδιαίτερου ήχου, από αυτά τα χώματα. Ιδιαίτερη και η αναφορά μου στον πρώτο, Steve Gaines, που έδωσε πολύ λιγότερα από αυτά που ονειρευόταν και κέρδισε ακόμα λιγότερα. Εδώ χρωματίζει με την ψυχή του στα τάστα τον ήχο των Lynyrd Skynyrd. Ο πληκτράς Billy Powell ο μπασίστας  Leon Wilkeson και ο τυμπανιστής Artimus Pyle κλείνουν τον κύκλο των επτά. Και έτσι μαζί με τους επτά κατηφοράμε, στα οκτώ κομμάτια του ‘’Street Survivors’’. ‘’What's Your Name’’, και ο ήχος δέιχνει rock 60ς με μια σκηράδα και συνάμα ευαισθησία από τα 70ς. ‘’That Smell’’ και ο νότος είναι εδώ, κάπως πιο φιλικός. Και τα οκτώ κομμάτια του δίσκου, ακούγονται πιο φιλικά, αλλά κρατούν ακέραια την μυρωδιά του Αμερικάνικου νότου. ‘’One More Time’’ και οι κιθάρες που απλά κυριαρχούν στα τριάντα επτά περίπου λεπτά του δίσκου, εδώ δείχνουν την ακουστική ομορφιά τους. Το ‘’I Know A Little’’ κλείνει την πρώτη πλευρά του δίσκου εντελώς νοτιοαμερικάνικα με μια λαϊκή χροιά και στην φωνή που εδώ πιάνει και την ανάλογη προφορά. Δεύτερη πλευρά και ‘’You ‘got That Right’’ σε μια πιο επιθετική σύνθεση και ερμηνεία. Έρχεται κομματάρα, μάλλον η καλύτερη σύνθεση του δίσκου και ‘’I Never Dreamed’’. Hard rock bluesιά από τις λίγες μέσα σε κάμποσες που έχουν γράψει. Ακούστε και το "Honky Tonk Night Time Man" με τις φυσαρμόνικες για του Νότου το αληθές. "Ain't No Good Life" και κλείνουν αυτά τα λίγα αλλά μεστά hard rock λεπτά του ‘’Street Survivors’’.

Δεν έχει ‘’Free Bird’’ ή ‘’Sweet Home Alabama’’, αλλά το ‘’Street Survivors’’ έχει την δική του θέση, πολύ σημαντική, ένεκα και των γεγονότων, αλλά και της ίδιας, πάνω από όλα μουσικής και των οκτώ κομματιών που μας χαρίζουν εδώ οι Lynyrd Skynyrd.

Μόλις τρεις μέρες μετά, στις 20 του ίδιου Οκτώβρη δηλαδή, ένα  Convair CV-300 που είχαν ναυλώσει για τις μετακινήσεις τους στην περιοδεία, έπεσε σε ένα δάσος. Είχαν προλάβει να παίξουν στο Greenville Memorial Auditorium. Οι  Ronnie Van Zant, Steve Gaines, Cassie Gaines, γυναικεία δεύτερα φωνητικά, ο assistant road manager Dean Kilpatrick και μέλη του πληρώματος έφυγαν από τον μάταιο τούτο κόσμο. Άλλαξαν και το εξώφυλλο του δίσκου που έδειχνε την μπάντα μπροστά σε ένα κτίριο μες τις φλόγες, σε αυτό που ξέρουμε με την φωτογραφία της μπάντας. Καλά αν αρχίσω τις τελετουργίες τα (r.i.p.) θα κυριρχ’ησουν στο κείμενο, αλλά με πείσμα και μεράκι οι Lynyrd Skynyrd υπάρχουν ζουν και αναπνέουν αυτά τα hard rock blues τους. Άλλοι από τον παράδεισο και άλλοι ακόμη εδώ να συνεχίζουν.