Savatage - Edge of Thorns

Πίσω από ένα μαγευτικό εξώφυλλο που απεικονίζει τη Dawn Oliva, τη γυναίκα του Criss Oliva, κρύβεται όλη η φιλοσοφία των Savatage. Μουσική με αγγελική ομορφιά, αλλά αιχμηρή όπως ένα αγκάθι. Δυο τόσο διαφορετικά πράγματα, που όμως το εξωπραγματικό αυτό συγκρότημα κατάφερε και τα έκανε ένα. Αν η δεκαετία του ’90 κράτησε κάτι από τη μαγεία και το μεγαλείο του heavy metal των ‘80’s, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό σε αυτό το συγκρότημα.

Οι ακροατές ήταν γεμάτοι περιέργεια να ακούσουν αν ο νέος τραγουδιστής με το όνομα Zachary Stevens θα μπορούσε να ανταποκριθεί στη δραματικότητα και τη θεατρικότητα που έβγαζε ο Jon Oliva στους προήγουμενους δίσκους, και που προτίμησε να μείνει στο πιάνο και τα πλήκτρα του. Με το που άρχισε να ακούγεται και να παίζεται όλο και πιο συχνά το “Edge of Thorns”, όλοι μπήκαν στο νόημα. Όχι μόνο τα φωνητικά αυτά ήταν αντάξια του ύφους και της ιστορίας των Savatage, αλλά θα καθόριζαν σε μεγάλο βαθμό το power metal της δεκαετίας του ’90. Ο έβδομος δίσκος των Savatage αφήνει το στίγμα του, και είναι από τα άλμπουμ που στάθηκαν αιτία και αφορμή να μάθουν και να εισχωρήσουν νέα άτομα στο χώρο του heavy metal τη δεκαετία που μόλις άρχιζε.

Το γνωστό δραματικό power metal ύφος των Savatage είναι έντονο σε όλο το δίσκο, που αυτή τη φορά δεν ακολουθεί το δρόμο της συμφωνικής/κλασικής μουσικής/rock όπερας των δύο προηγούμενων δίσκων, αλλά πάει σε πιο κλασικά metal μονοπάτια. Ευαισθησία και δυναμισμός δένονται κάτω από ένα ρεσιτάλ κιθάρας από τον Criss Oliva, προκαλώντας ανα τακτά χρονικά διαστήματα ρίγη και συγκίνηση στον ακροατή. Τα πλήκτρα-πιάνο αυτή τη φορά είναι αρκετά πιο διακριτικά, και πρωταγωνιστής γίνονται οι κιθάρες και τα φωνητικά.

Τα μελωδικά μέρη τα διαδέχονται νευρικά ξεσπάσματα, που άλλοτε οφείλονται στη μουσική και άλλοτε στα φωνητικά του Zachary Stevens, που τραγουδά με μεγάλο πάθος και ένταση. Οι μελωδικές ωστόσο στιγμές του δίσκου είναι τόσο συγκλονιστικές, που κάνουν τους ακροατές να δεθούν στενά με το συγκρότημα.

“Κάποτε ήταν ένας πεσμένος ήρωας, από αυτούς που όλοι ξέρουμε, που κρύβεται μέσα μας”, “όλα αυτά που κρατάμε μέσα μας, είναι αυτά που πραγματικά έχουν νόημα, και το πρόσωπο τα κρύβει καλά”,  “στέκομαι εδώ μόνος, στέλνω ένα μηνύμα σε όλους, έζησα μια ζωη τρέλας, σκαλίζοντας την πέτρα μου..”

Μαγικές στιγμές που διακόπηκαν απότομα στις 17 Οκτώβρη του 1993, λες και οι στίχοι του “Miles Away” είχαν γραφτεί για αυτόν τον σκοπό. Λες και η τραγικότητα που έβγαζε αυτό το υπερ-συγκρότημα κάποτε θα γινόταν πραγματικότητα.

Aξεπέραστα συναισθήματα, αξεπέραστος δίσκος, από ένα αξεπέραστο συγκρότημα που το αποτελούσαν αξεπέραστοι άνθρωποι.

“I'll be running
Through a world that's in decay
Let them thunder
Stare and wonder
Cause I'm already miles away.”