AENAON - Hypnosophy

                  Ίσως να έχετε βαρεθεί να ακούτε για το πόσο δυνατή είναι η Ελληνική σκηνή. Τα λόγια είναι βαρετά, τα μουσικά επιχειρήματα είναι σαφώς πιο ενδιαφέροντα. Και ο νέος, τρίτος δίσκος των Aenaon είναι πολύ δυνατό (επιχείρημα). Με την ίδια εταιρία (Code666), το ‘’Hypnosophia’’ θα  κυκλοφορήσει σε λίγες μέρες σε cd αλλά και διπλό βινύλιο και cd μαζί. To artwork είναι μια δουλειά του Łukasz Wodyński. Ο μουσικό ύφος των Aenaon δεν μπορεί για κανένα λόγο να περιοριστεί σε μια ψυχρή Black Metal ταμπέλα μιας και η μουσική τους είναι πλουμισμένη με διαφόρων ειδών πειραματισμούς. Κάθε δίσκος και πιο ψηλά για τους Aenaon, μπράβο στην μπάντα.

\r\n\r\n

                  Αν ήθελα να παρομοιάσω τους Aenaon με μια άλλη μπάντα, αυτοί θα ήταν οι Solefald.  Και οι δυο χρησιμοποιούν black και καθαρά φωνητικά, έχουν δόσεις παράνοιας, πολλές εμπλουτίσεις από άλλα μουσικά είδη (πολλές φορές μη συγγενικά με την Metal μουσική),  την τάση να σοκάρουν και να προκαλούν. Θα ακούσετε μαυρομεταλλικά ξεσπάσματα με σαξόφωνο να σιγοντάρει. Θα χαθείτε στην σκοτεινή ατμόσφαιρα τους και θα ζήσετε τους εφιάλτες που δημιουργούν με τις με την μουσική τους. Η τρομερή παραγωγή ξεχωρίζει και ενδυναμώνει κάθε όργανο που ακούγεται  με το συναισθηματικό άθροισμα να φτάνει ψηλά ακουγόμενο ως μια ψυχή. Οι ήχοι συστρέφονται, μύες συσπώνται, και η μουσική τους ριζώνει μέσα σου. Κύριο χαρακτηριστικό του ‘’Hypnosophy’’ η ποικιλία σε όργανα και φωνές. Πολύ καλή και η γυναικεία φωνή που ακούγεται στο ‘’Void’’, φέρνει λιγάκι και προς Diamanda Galas. Στο ίδιο τραγούδι ακούγεται και ινδικό σιτάρ, ενώ εκτός από σαξόφωνο ακούγεται και ούτι, μπαγλαμάς και μπουζούκι. Και όλα αυτά με σκελετό και καρδιά κατάμαυρη. Απλά δεν αναλώνεται σε ταχύτητες, κραυγές και σκοτεινά riffs (χωρίς να του λείπουν βέβαια) αλλά το κάνουν πιο πολύχρωμα. Τα δυο χρόνια που περάσανε από το ‘’Extance’’ ήταν δημιουργικά και πολλές ιδέες συνδυάστηκαν ώστε το αποτέλεσμα να έχει διάρκεια στο χρόνο και με κάθε άκουσμα να ανακαλύπτεις νέα σημεία, έτσι όπως πρέπει από κάθε μπάντα που  σέβεται τον εαυτό τους. Ναι, θα μπορούσες να τους πεις και progressive metal αν αυτό δεν φοβίζει κάποιους ή δεν τους βάζει σε απλά τεχνικά στενά και εγωιστικά όρια. Δίσκαρος, στα καλύτερα της χρονιάς.

\r\n\r\n

\r\n