AFTER DUSK - Hybris

Τους Έλληνες After Dusk τους θυμάστε; Για να είμαι ειλικρινής προσωπικά ήξερα ελάχιστα και είχα ακούσει ακόμα λιγότερα από αυτούς, οπότε η επανακυκλοφορία των Hybris (2008-2009) και The Devil Got His Soul (2012) ήταν μια καλή ευκαιρία για να έρθω σε επαφή με το υλικό τους.
\r\nΤο Hybris είναι η δεύτερη κυκλοφορία του συγκροτήματος που κυκλοφόρησε το 2008 σαν self financed ενώ την επόμενη χρονιά κυκλοφόρησε παγκοσμίως από την Casket Music (είχαν προηγηθεί το Senses Of Dusk demo του 2005 και το ντεμπούτο The Witch’s Pact του 2006), στην οποία ακούμε τους After Dusk να ισορροπούν μαεστρικά ανάμεσα στο heavy metal, το thrash και το doom, ακόμα και το heavy rock. Μην μπερδεύεστε, δεν έχουμε να κάνουμε με μια ομάδα αναποφάσιστων μουσικών, απλά αφήνουν τις σκοτεινές τους εμπνεύσεις να τους οδηγήσουν σε μουσικές που μπορεί να μην ακολουθούν συγκεκριμένες νόρμες αλλά παρόλα αυτά είναι σαφείς και αφήνουν να φανεί μια συγκεκριμένη μουσική ταυτότητα. 
\r\nΣτην μουσική του Hybris ο ακροατής θα ακούσει ψήγματα από τις πιο βαριές μπάντες του NWOBHM (μου ήρθαν αμέσως στο μυαλό οι Witchfynde), ενώ η εκτεταμένη χρήση των πλήκτρων δίνει μια πολύ ωραία 70’s χροιά στον ήχο, δημιουργώντας μια υποβλητική ατμόσφαιρα την ίδια στιγμή που οι σχετικά βαριές κιθάρες σου θυμίζουν σε ποια δεκαετία ηχογραφήθηκε ο δίσκος. Γενικά υπάρχει διάχυτο και ένα Mercyful Fate κλίμα, όχι τόσο πολύ στις κιθαριστικές μελωδίες όσο στην ατμόσφαιρα, αν μπορώ να το θέσω έτσι. Η μουσική του Hybris είναι είναι κατά βάση σκοτεινή, είτε κινείται σε σχεδόν blues ρυθμούς (The Old Man’s Story), είτε ανεβάζει ταχύτητες (Evil Untold) είτε φλερτάρει με το doom των Count Raven (Under Darkness Veil). Επίσης σημείο αναφοράς δεν θα μπορούσαν να μην είναι τα χαρακτηριστικά φωνητικά του Παμίνου, τα οποία είναι σίγουρα κλασσική περίπτωση love it or hate it, καθώς η χροιά τους και οι «κακές» επιρροές από King Diamond και Ozzy μόνο αδιάφορο δεν μπορούν να σε αφήσουν. 
\r\nΤο Hybris απέχει σίγουρα από το να χαρακτηριστεί πιασάρικο η εμπορικό, όχι όμως και μη προσβάσιμο από τον μέσο ακροατή, ειδικά από κάποιον που προτιμάει την μουσική του με μερικές παραπάνω μαύρες πινελιές και δεν τον νοιάζουν τόσο οι ταμπέλες όσο το ουσιαστικό πνεύμα του heavy metal.

\r\n\r\n

\r\nΛάμπρος “Metalshock” Πανέτας

\r\n