Blood Red Throne - Union of Flesh and Machine

                 Ποτέ δεν μου έκατσαν καλά στο αυτί οι Blood Red Throne. Ακόμα και όταν στην μπάντα ήταν ο Tchort. Οι Νορβηγοί ξεκίνησαν το 1998 με τον Tchort και τον Dod, κιθαρίστες αμφότεροι με διάθεση να παίξουν death metal. Πολλές αλλαγές με την πάροδο του χρόνο με μόνο τον Dod να έχει μείνει από εκείνη την εποχή, ενώ στο νέο, όγδοο δίσκο έχουμε την επιστροφή του ντράμερ του ντεμπούτου. Πρώτη φορά καθυστερούνε να βγάλουν δίσκο πάνω από δυο χρόνια αλλά το ’’... Of Flesh And Machine’’ τελικά βγήκε, μέσω της Candlelight αυτή τη φορά. Διαθέσιμο μόνο σε cd.    

\r\n\r\n

              Δυστυχώς, ούτε αυτή την φορά καταφέρανε να με πείσουνε. Δεν είναι ότι με χαλάει ο ήχος τους, η παραγωγή τους ή κάτι άλλο. Απλά δεν το έχουν με την τραγουδοποιία, με τις συνθέσεις βρε παιδάκι. Death Metal που κοιτά υπερατλαντικά, βαβουριάρικο ενώ η φωνή του Bot θυμίζει τον αρχαίο τραγουδιστή των Cannibal Corpse, Chris Barnes. Κάποια thrashy στοιχεία κάνουν την μουσική τους πιο μελωδική και ρυθμική. Δεν τους λείπει η τεχνική, δεν τους λείπουν οι δυνατότητες. Και τα σολαρίσματα τα έχουνε, και τα leads τους, και την εκρηκτικότητα που χρειάζεται το είδος. Τους λείπει η προσωπικότητα όμως, σαν να ακούω ραμμένα σημεία μεταξύ τους από άλλες μπάντες και παλιότερους δίσκους. Αν θέλετε απλά να παίζει κάτι που να σας ακούγεται καλό στο αυτί και λογικά θα σας ευχαριστήσει και άμεσα μιας και θα σας θυμίζει κάτι παρεμφερές, τότε θα σας κάνουν. Αλλιώς ο δίσκος θα τελειώσει και δεν θα σας έχει μείνει νότα. Κερασάκι στην από χαλασμένο γάλα τούρτα τους μια διασκευή σε Judas Priest που της πέταξαν τα μάτια έξω  (αλλά όχι άσχημη, απλά την πήγαν στα μέτρα τους) και μια επαναηχογράφηση του ‘’Mary Whispers Of Death’’ από το ντεμπούτο τους. Ακούγοντας το, μου φάνηκε ότι ήταν πιο ενδιαφέροντες τότε και φανταστείτε ότι θεωρώ το "Monument Of Death" βαρετό.

\r\n