Burzum - Sol Austan, Mani Vestan

\r\nΚαι τώρα μάλιστα. Έρχομαι στην θέση να κάνω κριτική στο νέο album Burzum που δυστυχώς δεν είναι Burzum. «Κάτσε ρε μεγάλε», «Παρ’ το αλλιώς» θα μου πείτε. Και μπορεί να έχετε και δίκιο. Γι αυτό πάμε να αναλύσουμε τι θα ακούσουμε… Και να αποφασίσουμε.\r\n

\r\n

\r\n11ο album κατά σειρά λοιπόν για τους Burzum (ή μάλλον για τον Varg Vikernes) σε μια πορεία δύσκολη, που έχει περάσει από πολλές φάσεις για να καταλήξει σε μια μακρόχρονη διακοπή και μια σπουδαία επιστροφή. Να ξεκαθαρίσω από τώρα πως είμαι από αυτούς που δεν γύρισαν την πλάτη στη στροφή ήχου των Burzum μετά την 11χρονη απουσία τους και στο διάστημα από το ορχηστρικό Hliðskjálf του 1999 μέχρι το εξαιρετικό Belus του 2010. Διαφορές υπήρξαν φυσικά ακόμα και ανάμεσα στις 3 τελευταίες κυκλοφορίες τους πόσο μάλλον με το παρελθόν. Άλλωστε από την αρχή της πορείας του ο Varg Vikernes δεν έκρυψε ποτέ την ανάγκη του για συνεχή μουσική αναζήτηση. Τρανό παράδειγμα οι τρεις τελευταίες κυκλοφορίες του (Belus, Fallen και Umskiptar) που μεταξύ τους έχουν αρκετές διαφορές και παρουσιάζεται σημαντική εξέλιξη στον ήχο, αλλά ποτέ δε λείπει αυτό το επικό στοιχείο, το πάθος για μουσική και τη σκανδιναβική παράδοση που πάντα διακατείχε τον Varg και έκανε τους Burzum τόσο ιδιαίτερους. Και για να πάμε στο καινούργιο album, αυτό ακριβώς είναι που λείπει από τo Sol Austan, Mani Vestan. Είναι το πάθος για δημιουργία. Όσο και αν μιλάμε για ένα instrumental δίσκο, γραμμένο για soundtrack ταινίας ("ForeBears") αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία. Ακόμα και στους δύο instrumental δίσκους που είχε γράψει μέσα από τη φυλακή ο Vikernes (Daudi Baldrs και Hliðskjálf), υπήρχε η έμπνευση,  η πολυμορφία. Εδώ ακούμε μόνο επαναλαμβανόμενες ambient φόρμες και μια απολύτως υπνωτική ατμόσφαιρα, που δυστυχώς στο συγκεκριμένο ύφος υπάρχουν πολύ καλύτερα πράγματα να ακούσει κάποιος. \r\n

\r\n

\r\nΗ κληρονομιά που έχουν αφήσει οι Burzum, στο metal γενικότερα και στο black metal πιο συγκεκριμένα, είναι αδιαπραγμάτευτη. Και όσο και αν ορισμένους τους ξένισε, ακόμα και το Umskiptar είναι ένα διαμάντι στο χώρο του επικού ήχου. Όμως το Sol Austan, Mani Vestan δεν έχει να δώσει κάτι παραπάνω. Στους φανατικούς (όχι με τον ήχο, αλλά με το όνομα των Burzum) μπορεί και να αρέσει. Για μια relax νύχτα με χαμηλωμένα φώτα, κόκκινο κρασί και το βινύλιο να φέρνει στροφές πάνω στο πικάπ μπορεί επίσης να αξίζει. Αλλά σαν 11ο album μια λαμπρής πορείας φοβάμαι ότι υστερεί. Κρίμα πραγματικά για το εξαιρετικό εξώφυλλο.\r\n

\r\n

\r\n \r\n

\r\n

\r\nΘοδωρής Χριστοδουλόπουλος \r\n

\r\n