Chains / Suton - Balkanian Narko Doom

~~                         Τι θα περιμένατε από μια split κυκλοφορία με τίτλο Balkanian Narco Doom; Δυο συγκροτήματα των Βαλκανικών χωρών, οι Σλοβένοι Chains και οι Βόσνιοι Suton. Χαμένοι στα μουσικά πεδία του Drone/Doom, κυκλοφορούν αυτό το χορταστικό split μέσω της Ordo MCM σε digipak στις 25 του μηνός. Οι πιο παλιοί της υπόθεσης, οι Chains. Ξεκίνησαν το 2010 σαν one-man υπνωτικό drone-doom πρότζεκτ του Chains (κατά κόσμο  Etienne Chelleri) σαν τους Sun O))),Moss και Urfaust με ολίγη από την τρομακτική ατμόσφαιρα των Death SS και Paul Chain. Μετά το ντεμπούτο τους ‘’Of Death’’, του 2012, προστέθηκε ο Lord Samhain των Hour Of 13 στα drums, άλλαξαν αρκετά τον ήχο τους και κυκλοφόρησαν κάποια eps. Σημερινός τους drummer είναι ο Hylinn Aleks. Και η άλλη μπάντα, οι νιούμπηδες Suton (Σούρουπο στα Σέρβικα) είναι η μπάντα αυτού και το split η πρώτη τους δουλειά στον ενάμιση χρόνο ζωής του.
\r\n                      Τα τέσσερα πρώτα τραγούδια του Split ανήκουν στους Chains. Πιο βατοί, πιο doom, πιο μελαγχολικοί. Οι κιθάρες  χάνονται μέσα στην παραζάλη τους, λες και παίζουν επιτηδευμένα στραβά. Μια λυπημένη αναγούλα. Στο ‘’Red Moon Blood Moon’’ στο μυαλό μου έρχονται οι Ved Buens Ende του ‘’Those Who Caress The Pale’’. Αν το έχετε ακούσει, απογυμνώστε οποιοδήποτε black στοιχείο και είστε μέσα. Ατημέλητο, παρανοικό, παρακμιακό. Με ambient ηχοχρώματα, με μεγάλη βάση στα drums που καραδοκούν της κολάσεως. Σαν χορδές που κόβονται, φορέας μιας λαφυραγωγού διαστροφής. Συνεχίζουν και στα υπόλοιπα κομμάτια τους με μια είδους τελετουργικής ψυχασθένειας, που είναι για ιδιαίτερα γούστα.
\r\n                    Από την άλλη, οι Suton τρέφονται σε πιο drone λιβάδια. Ρυθμικοί, αργοκίνητοι και σερνάμενοι, με τα riffs να ακούγονται σαν μεταλλικές μπάλες ισοβίτη που περιφέρεται με τον τρομακτικό της ήχο. Διαπεραστικoί  ήχοι  που τσούζουνε, αιχμηροί παρά την κατατονικότητα τους. Σε απορροφούν στην ατμόσφαιρα τους και χάνεσαι μέσα στην επική τους σύνθεση. Στο δεύτερο τους τραγούδι, της μισής διάρκειας αυτή τη φορά, ακόμα πιο ογκώδης, ακόμα πιο βαρύ. Ηχητικές οντότητες που απλώνονται πάνω στο κρεβάτι του παραμορφωμένου ωκεανού τους, Και για κερασάκι, μια διασκευή σε Electric Wizard που το κάνουν ακόμα πιο βασανιστικά διαστρεβλωμένο. Και οι δυο μπάντες έχουν την αίγλη τους, έχουν κάτι το ενδιαφέρον. Καμιά δεν είναι κορυφαία στο είδος της αλλά το μονοπάτι που διαβαίνουν είναι το σωστό.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n