Περριττώματα από το Kollos των Meshuggah
\r\n\r\n
Βάζω, λίγο καθυστερημένα, να ακούσω το νέο καλλιτεχνικό πόνημα των Πορτογάλλων Kolosso. Τρίτο τους full length, έχουν και δυο eps, το κυκλοφορούν μόνοι τους, ψηφιακά και σε cd, σε 200 μόλις αντίτυπα, και έχει τίτλο Obnoxious.
\r\n\r\n
Αρχίζει λοιπόν το πρώτο κομμάτι In Memoriam και αναρωτιέμαι αν θα το θυμάμαι, αυτό το ανέμπνευστο συνοθύλεμα ήχων. Και στο Unrepentant οι επιρροές να το πω???...κάκιστη ξεπατικοσούρα Meshuggah τελευταίων δίσκων θα το χαραχτηρίσω καλύτερα, μαζί με ήχους που τις περισσότερες φορές δεν κολάνε μεταξύ τους. Εδώ να ομολογήσω ότι δεν είμαι οπαδός αυτού του ήχου, και ούτε και των Meshuggah… αλλά ακούγοντας Meshuggah, κατανοώ ότι αυτή η μουσική...αυτός ο ήχος πηγάζει από το ταλέντο και την μουσική παιδεία τους, και αν και δεν μου αρέσει το σέβομαι. Εδώ έχω φτάσει την ακρόαση στο Soaring Waters που μαζί με την βρύση που κάποιος άφησε ανοικτή, κάτι καλό πήρε το αυτί μου...μια καλή κιθαριστική ιδέα, που ανέβασε το συγκεκριμένο κομμάτι. Στα To Purify και Sentience, σαν να ξύπνησε ένα thrash/death τέρας, και με όπλα τις κιθάρες και τα ντραμς ανέβασε ταχύτητες και επίπεδο...και έδωσε μια πιο αξιοπρεπή εικόνα στο μετριότατο Obnoxious...πριν το τερματικό και χαριστική βολή συνάμα, A Noxious Reflection.
\r\n\r\n
Μετιότατο, με λίγες καλές στιγμές, για μένα που δεν τα πάω καλά με τον ήχο, αλλά και με τα ανέμπνευστα ‘’δημιουργήματα’, στο Obnoxious των Colosso.
\r\n
