Cough - Still They Pray

\r\n Μέσα σε μια δεκαετία και κάτι, οι Αμερικανοί Cough έχουν ήδη προλάβει να μας δώσουν δυο θαυμάσιους δίσκους, Sigillum Luciferi το 2008, Ritual Abuse το 2010, πριν από αυτά τα δυο ένα ep The Kingdom το 2006 και μετά δυο split. Τώρα μέσω της Relapse Records κυκλοφορούν το τρίτο full length με τίτλο Still They Pray.\r\n\r\n Ο τίτλος παραπέμπει σε Electric Wizard, καθώς ο Jus Osborn, είναι ένας εκ των παραγωγών του δίσκου...ο Garret Morris των Windhand ο έτερος, αλλά και ο μηχανικός ήχου. Αν σας ψήνουν αυτές οι δυο μπάντες συν μπάντες σαν τος Sleep και τους Pallbearer επενδύστε χρόνο σε ακροάσεις άφοβα. \r\n Εξηνταοκτώ λεπτά γεμάτα με δυσάρεστους σε απροετοίμαστα ώττα ήχους, με εξαιρετικά αργή ανάπτυξη των ιδεών στις κιθάρες, που ηχοραγούν, μπάσο και τύμπανα που βαράνε κέντρο στο θώρακα, και το όλο σύνολο μαζί να κελεύει το μυαλό σε ταξίδια σε άγριους και αφιλόξενους τόπους. Τα φωνητικά σπαράζουν μέσα σε όλο αυτό το σκηνικό ολοκληρόνοντας την τρομακτική ατμόσφαιρα.\r\n Μέσα στο όλο αυτό δύσκολο άκουσμα υπάρχουν κομμάτια που μπορώ να πω με εντυπωσίασαν, όπως το ενδεκάλεπτο επικό Dead Among The Roses, το απολαυστικά βασανιστικό Master Of Torture, το ηλεκτρισμένο και φορτισμένο Let It Breed, το σαν σαν να βούλιαξαν τα blues σε βάλτο Shadow Of The Torturer, και το μελωδικά ακουστικό Still They Pray.\r\n\r\n Μετά από 67’ 50’’ το βασανιστήριο τελειώνει, αλλά και όμως το Still They Prey των Cough θέλω να το ξανά ακούσω.\r\n\r\n\r\n\r\n

\r\n