Crawl Below - 9 Mile Square

Δεν γνώριζα εκ των προτέρων τους Αμερικανούς Crawl Below. Διορθώνω, τον Αμερικανό Charlie Platteborze  (Charlie Sad Eyes) που είναι και το μοναδικό μέλος πίσω από τη συγκεκριμένη μπάντα. Ο Charlie υπήρξε τραγουδιστής των Holding On To Nothing που,  όπως καταλαβαίνετε από το  όνομα της μπάντας αλλά και το παρατσούκλι του, είναι μια doom metal  μπάντα. Το 2017 διαλύθηκαν όμως και σιγά σιγά ο Charlie ξεκίνησε το μοναχικό του ταξίδι με το δικό του μουσικό όχημα. Μουσικά κυμαίνονται σε ένα πιο post/black metal ύφος και στα δυο πρώτα του άλμπουμ που κυκλοφόρησαν αρχές και τέλη του 2019, διακρίνονταν αρκετά Punk στοιχεία (όπως και folk). Πολλές και σύντομες συνθέσεις ήταν τκάτι το χαρακτηριστικό για τους Crawl Below αλλά θα παραδεχτώ ότι δεν μου έκαναν καθόλου καλή εντύπωση. Το νέο του πόνημα,  ‘’9 Mile Square’’  θα είναι διαθέσιμο σε ψηφιακή μορφή από τις 12 Φλεβάρη.

Το ‘’9 Mile Square’’  έρχεται πιο ώριμο και κατασταλαγμένο μουσικά, με πιο δουλεμένες συνθέσεις και ενορχηστρώσεις. Οι διάρκειες μεγάλωσαν, ο αριθμός μειώθηκε. Τα post στοιχεία αυξήθηκαν με συνέπεια το μελαγχολικό τους στίγμα να είναι πιο εμφανές. Καθαρά φωνητικά, εκφραστικά όσο πάει. Sad Eyes λέγεται ο τύπος, δεν τραγουδά για χαρούμενα πράγματα. Κάθε σύνθεση λειτουργεί σαν ξεχωριστή οντότητα έχοντας πάντοτε κοινό στόχο, να σε αποδεκατίσει ψυχολογικά. Η παραγωγή είναι καλή και μεταφέρεται αυτό το κρύο και στενάχωρο ηχητικό τοπίο. Αν και ένας μουσικός, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά σε όλα τα όργανα. Ειδικά  το ‘’ Fire on the Hill’’   θα έπρεπε να ονομάζεται fire on the bass μιας και το συγκεκριμένο όργανο παίρνει φωτιά και χαρίζει τον βαρύ του ήχο στη γοτθική ατμόσφαιρα που κατακλύζει το δίσκο. Τα ίδια και στο ‘’ Tarnished the Name ‘’. Το ‘’ Kingdom of the Ruined’’ είναι το τραγούδι το οποίο μπορείτε να απολαύσετε και σεις μέσω του σχετικού βίντεο που υπάρχει και στο youtube ενώ ο συνδυασμός εικόνων και στίχων είναι ικάνός να σας πείσει και αφού σας γκρεμίσει ψυχολογικά. Τα πάντα δεν είναι ρόδινα (δεν το θέλουμε κιόλας) σε αυτό το δίσκο. Όταν υπάρχει μόνο ένα άτομο που γράφει στίχους, συνθέτει, τραγουδά και παίζει όλα τα όργανα, λογικό είναι να μην υπάρχει και συνδυασμός πρπσωπικοτήτων και επιρροών. Οι συνθέσεις ψιλομοιάζουν μεταξύ τους και γενικότερα δεν είναι διανθισμένες με ποικιλία αλλά η αλήθεια είναι ότι τα πάει αρκετά καλά σε όλους τους τομείς. Γι αυτούς που θέλουν να ακούν τα πάντα που περιέχουν μελαγχολικούς τόνους...