Iron Age - The Sleeping Eye

Τους Eternal Champion φαντάζομαι ότι πλέον τους ξέρουμε οι περισσότεροι.  Το ‘’ The Armor of Ire’’ που κυκλοφόρησαν το 2016 ήταν όχι μόνο ο καλύτερος επικό heavy metal δίσκος της χρονιάς, αλλά από τους καλύτερους των 10ς’. Και ο τραγουδιστής τους, Jason Tarpey, τουλάχιστον φωνάρα. Το παρελθόν του όμως με τους Iron Age, μια thrash metal/crossover μπάντα, δεν το γνώριζα. Οι Iron Age ξεκίνησαν το 2004 και κυκλοφόρησαν δυο δίσκους πριν φύγει ο Jason. Το συγκρότημα είναι και πάλι ενεργό από το 2015 αλλά ακόμα δεν έχουμε ακούσει νέο υλικό παρά δίνει συναυλίες σε festivals. Η μπάντα έχει επιστρέψει σύσσωμη με μοναδική εξαίρεση  τον κιθαρίστα Alex Hughes που έπαιζε στον δεύτερο δίσκο ‘’ The Sleeping Eye’’ του 2009. Ο συγκεκριμένος δίσκος που αρχικά είχε κυκλοφορήσει μέσω της Tee Pee Records, και κλείνοντας δέκα χρόνια, θα ξαναβγεί στην αγορά σε cd, κασέτα και βινύλιο μέσω της 20 Buck Spin και μάλιστα με νέο και καλύτερο εξώφυλλο από τον Jerry ‘Wrymwalk’ Hionis. Ήδη διαθέσιμο από τις 11 του μηνός.

Οι Iron Age δεν έχουν καμιά σχέση, ηχητική τουλάχιστον, με τους Iron Age. Εδώ μιλάμε για βρώμικο thrash με αντίστοιχα φωνητικά.  Έχουν μια Motorheadίλα στον ήχο τους χωρίς να μιλάμε για rock ‘n’ roll, πιο πολύ σε thrash/black φέρνει. Η σύγκριση είναι απλά για την λασπούρα του ήχου. Οι Iron Age παίζουν νευρικά, στακάτα και επιθετικά. Έχουν γκρούβες ώστε να σε ωθήσουν να κουνήσεις όλο το κορμί. Ψημένες μελωδίες που απομυζούν όλη την ενέργεια και αντοχή σου. Όλη την ώρα τα πάντα στο μέγιστο. Θα νιώσετε το speed/thrash τους να συναντά το hardcore. Θα σας ισοπεδώσουν με τις sludge/doom  πατούσες τους όταν αποφασίσουν να ρίξουν ταχύτητες και να ανεβάσουν τσιμεντένιους τοίχους. Δεν είμαι μεγάλος λάτρης του Crossover  ήχου αλλά όταν συνδυάζονται (θεωρητικά) ξένα είδη μεταξύ τους και το τελικό αποτέλεσμα  βρίθει ζωηράδας, με βρίσκει σύμφωνο. Όχι ότι προτιμώ να ακούω τον Jason με σκισμένα φωνητικά από τι τα επικά του, σε καμιά περίπτωση. Ούτε θέλω τα riffs μου τόσο κηλιδωμένα. Αλλά τότε δεν θα ακούγαμε Iron Age αλλά μια άλλη μπάντα. Επί της ευκαιρίας, στο ‘’The Sleeping Eye’’ θα ακούσεις ακόμα και μια ορχηστρική σύνθεση (Materia Prima), με ατμοσφαιρική αύρα. Το επόμενο τραγούδι είναι και το πιο sludgy, το πιο σάπιο. Σίγουρα το δεύτερο μισό του δίσκου δείχνει ένα άλλο χαρακτήρα, πιο ερεβώδης αλλά έχω ακούσει και πολλά καλύτερα στο είδος.