Demon - Taking the World by Storm

~~                 Οι Demon είναι μια Αγγλική μπάντα που έλαβε μέρος στο κίνημα του N.W.O.B.H.M. και μας πρόσφερε παντοτινούς ύμνους μέσα από δίσκους σαν το ‘’Night Of The Demon’’ και ‘’ The Unexpected Guest’’. Το συγκρότημα σταδιακά γλύκαινε τον ήχο της και απομακρύνθηκε από το Heavy Metal με αντίστοιχη συνέπεια πολλοί οπαδοί να τους εγκαταλείψουν. Μέγα κρίμα διότι η ποιοτική δισκογραφία τους υποδεικνύει μια τεράστια συνθετικά μπάντα που επέλεξε απλά να παίζει ότι ποθούσε και όχι ότι έπρεπε.
\r\n                Το 1989 οι Demon κυκλοφόρησαν τον 7ο δίσκο τους, το ‘’Taking The World By Storm’’ με μοναδικό εναπομείναντα μέλος (από τις H.M. εποχές) τον τραγουδιστή Dave Hill. Ο δίσκος είχε πρωτοκυκλοφορήσει από την Sonic Records και ξανακυκλοφόρησε (και remastered) το 2002 από την Spaced Out Music και πλέον στις 29 του μηνός ξαναβγαίνει στα μαγαζιά και ρεμιξαρισμένο για καλύτερο δυνατό ήχο.
\r\n                     Ξεκίνημα με το ‘’Commercial Dynamite’’ και έγερση των αισθήσεων. Hard ‘n’ Heavy, με πολλαπλές μελωδίες να στριφογυρίζουν στο μυαλό. Η φωνή του Hill πάντοτε ακμαία, δεν θυμίζει απλά τις ένδοξες πρώτες εποχές τους αλλά τις σφραγίζει και στο (τότε) παρόν. Δεν νοείται να μην σας παρασύρει το παθιασμένο ρεφραίν και οι γρήγορες επιθετικές κιθαριστικές αρμονίες. Το ομώνυμο τραγούδι  φέρνει Thin Lizzy στο μυαλό, φωνή και ριφς. Τρομερή σύνθεση και αυτή, κατευθείαν καρφώνεται στο κόκαλο χωρίς μα και μου. Οι μελωδίες δεν υποχωρούν λεπτό αλλά το υφαντό της μελωδίας τους έχει παχύ ιστό.  Αμεσότητα, γρήγορες ταχύτητες, βαρύς ήχος και πιασάρικα ρεφραιν και σόλος είναι χαρακτηριστικά της μουσικής τους, ένα συνονθύλεμα τρικυμίας-νηνεμίας. Συνέχεια για την 9+λεπτη μπαλάντα του δίσκου. Μπαλάντα αλλά όχι ερωτική. Tin whistle  και recorder μαζί με τα κλασσικά όργανα , τα πρώτα να δίνουν ένα αίσθημα τιμής και περηφάνιας και τα δεύτερα να χτίζουν πάνω τους τα επιχειρήματα για αυτό το αίσθημα.  Οι ταχύτητες δεν ανεβαίνουν ούτε στο  ‘’What Do You Think About Hell’’ με πλήκτρα να δημιουργούν ατμόσφαιρα και κιθάρες να τρεμουλιάζουν. Το πρώτο τραγούδι που δεν έχει την στόφα της ποιότητας σαν αυτά του υπολοίπου δίσκου.
\r\n                     Οι Demon δεν είπαν όμως την τελευταία τους λέξη ακόμα. Μπορεί να μην είναι τόσο heavy όσο παλιότερα και σε τραγούδια σαν το ‘’Blue Skies In Red Square’’  να δίνει μεγάλη σημασία στα πλήκτρα αλλά υπάρχει πάντα το συναίσθημα της έκπληξης. Το τραγούδι παρόλο τα Ooohh  στους επωδούς και  τις μελοστάλαχτες κιθάρες, τις μελωδικές λούπες και γέφυρες και τα γλιστερά σόλος, δεν ακούγεται αστείο ή σαν απλό κατασκέυασμα. Το τέλος της αυλαίας δίνεται με το επικής διάρκειας ‘’Time Has Come’’, που συνεχίζει στους ήρεμους τόνους  των προηγουμένων συνθέσεων αλλά έχει αρχίζει να κουράζει. Μακάρι να είχε περισσότερα τραγούδια σαν τα τρία πρώτα τραγούδια.
\r\n 

\r\n\r\n

\r\n\r\n

\r\n