AT THE GATES - To Drink from the Night Itself

Οι Σουηδοί deathsters At The Gates, ζουν εδώ και κάποια χρόνια την Τρίτη ζωή που δικαιούνται, δημιουργώντας και τραγουδώντας πάνω στο death metal που υπηρετούν τόσα χρόνια. 1990 με 1996 η πρώτη ζωή με τέσσερις δισκάρες η μία καλύτερη από την άλλη. 2007 – 2008 η δεύτερη ζωή με μια live ηχογράφηση – κινηματογράφηση. Και 2010 με σήμερα και ήδη εδώ στη Τρίτη ζωή με ένα ακόμα full length που διαδέχεται το προ τετραετίας ‘’At War With Reality’’ και τιτλοφορείται ‘’To Drink from the Night Itself’’. Και κυκλοφορεί αυτές τις μέρες μέσω της Century Media.

Οι από πάντοτε μες την παρέα Jonas Björler, μπάσο, Adrian Erlandsson, ντραμς, Tomas "Tompa" Lindberg, φωνή και Martin Larsson, κιθάρα, έχουν νέο δεύτερο κιθαρίστα μαζί τους εδώ και κάποιους μήνες τον Jonas Stålhammar.

Το art – work, εντυπωσιακό όσο και τρομακτικό, βάζοντας όλους στο σωστό death κλίμα, ο Costin Chioreanu. Έχει κάνει και στο τελευταίο Arcturus, και το προηγούμενο At The Gates, πέρα πολλών άλλων. Την εξαιρετικά εύστοχη, για τον ήχο, παραγωγή έκανε ο Russ Russell.

Συμφωνικό ξεκίνημα με το instrumental ‘’Der Widerstand’’ πριν τα ντραμς αρχίζουν τα κατοστάρια, με μπάσο, κιθάρες να ακολουθούν στους ρυθμούς, βάζοντας και μελωδικά death πινελιές, και τον μελοθανάτιο καμβά να  χρωματίζει η φωνή του Lindberg με τον χαρακτηριστικό μοναδικό τρόπο της στα "To Drink from the Night Itself" & "A Stare Bound in Stone". Στο τελευταίο η κιθάρες δίνουν και ένα μοναδικό heavy solo. Σε αυτό το μοτίβο πάει ολόκληρο το ‘’To Drink From The Night Itself’’’. Το "Palace of Lepers", όπως και τα "The Chasm", "In Nameless Sleep", είναι ακόμη περισσότερο από αυτά κομμάτια που φέρουν ατόφια την υπογραφή των At The Gates. Αυτή την καλλιτεχνική υπογραφή, που έχει μείνει ανέπαφη από την πρώτη ζωή του σχήματος, και φέρουν λιγότερο ή περισσότερο και τα δώδεκα κομμάτια του δίσκου. Μελωδικά και σκοτεινά μπαίνει το "Daggers of Black Haze" σε άλλη μια δυνατή στιγμή. Έτσι σκοτεινά πάει και στο "The Colours of the Beast", που πέρα από την τιτλάρα, ο ρυθμός γίνεται πιο αργός και βάζει μια μαγεία από τα death τα παλαιά. Τον "A Labyrinth of Tombs" τον διαβαίνεις ακούγοντας το κομμάτι, πάλι σκοτεινό, πάλι κάπως αργό, και σε σημεία γρήγορο,  και σε τρομακτικό φόντο. Σε οδηγεί χρονικά και ηθικά στις "Seas of Starvation". Το "In Death They Shall Burn" είναι άλλη μια κομματάρα, με μια ακόμα τιτλάρα, αλλά πάνω από όλα με riffλαρα και soloλαρα. Και το "The Mirror Black" βάζει τέρμα σε αυτό το ταξίδι με στην σκοτεινιά, και τον τρόμο, γεμάτο με μελωδία και death όπως οι At The Gates γνωρίζουν τον δρόμο τον δύσβατο, αλλά εντυπωσιακά και τρομακτικό όμορφο σε όσους τον περπατήσουν μαζί τους.