Entierro - El Camazotz

Τους πέρασα για τίποτα Ισπανόφωνος powermetalles ή ακόμα χειρότερα κάτι σε folk, νότιοαμερικάνικο. Μα τι όνομα είναι αυτό, Entierro. Αν είναι όντως η γνωστή ισπανική λέξη, σημαίνει ταφή. Όπως και να χει, μιλάμε για Αμερικανούς από το Connecticut που στο αίμα τους έτρεχε stoner ήχοι, τουλάχιστον παλιότερα. Ξεκίνησαν σαν Treebeard και μέχρι το 2013 που άλλαξαν το όνομα σε Entierro αλλά και ένα εκ των δυοκιθαριστών, ο ήχος τους κυμαινόταν σε τέτοια ηχοχρώματα. Πιο μεταλλικά, χωρίς να σβήσουν κάθε ίχνος τους stoner ήχου τους, συνέχισαν στα 10’ς κυκλοφορώντας δυο eps ενώ το 2018 ακούσαμε τον πρώτο, ομώνυμο δίσκο τους. Πιο heavy oriented από ποτέ και έχοντας αλλάξει και κάποια μέλη (drums, κιθάρα) μέσα στη τελευταία πενταετία, οι Entierro επανέρχονται με ένα ακόμα ep, το  ‘’El Camazotz’’ (τι ζόρι τραβάνε με τα Ισπανικά και την Λατινική Αμερική;) και είναι διαθέσιμο σε ψηφιακή μορφή ή cd μέσω του bandccamp της μπάντας.

Τέσσερα τραγούδια συν μια διασκευή σε Judas Priest. Αυτό είναι το νέο υλικό των Entierro που μπορούμε να ακούσουμε  μετά το ντεμπούτο του 2018. Δεν τους λες και παραγωγικούς. Το θέμα βέβαια δεν είναι η ποσότητα αλλά η ποιότητα. Heavy Doom ήχοι κατακλύζουν τα ακουστικά μου σε μεσαίες ταχύτητες. Υπάρχει όγκος αλλά δεν μου  ακούγεται όσο βαρύς θα ήθελα. Τα φωνητικά καθαρά, λίγο βαριεστημένα. Ευτυχώς στο ρεφραιν ανεβαίνει η διάθεση και η ταχύτητα ενώ τα φωνητικά ακούγονται πιο ενδιαφέροντα. Πολύ καλή δουλειά στο drumming ενώ και το σόλο του τραγουδιού (Victor Arduini , ο παλιός κιθαριστας των Fates Warning) έχει πράγματα να πει. Δυστυχώς το τραγούδι επανέρχεται στην αρχική του θέση σαν riff και ταχύτητα και γίνεται αρκετά βαρετό. Το ‘’ The Tower’’ ακούγεται πιο doomy με μπάσο και κιθάρες σε διασταυρούμενα πυρά και τον ακροατή ανάμεσα. Εξαιρετική σύνθεση αλλά η φωνή του Christopher εξακολουθεί να μην με πείθει. Κρατάω μόνο τα κιθαριστικά μέρη του ‘’ The Past’’ ενώ στο ‘’ El Camazotz’’ βρίσκω ρυθμικές και έγχορδες ομοιότητες με Judas Priest. Μάλλον η αγάπη τους προς τον heavy ήχο πρωτοξεκίνησε και καλά κρατεί με τη συγκεκριμένη αγγλική μπάντα μιας και προσθέτουν και μια διασκευή στο ‘’ Call for the Priest’’ (Sin After Sin), επιμεταλλώνοντας το ακόμα περισσότερο σε σχέση με την αυθεντική εκτέλεση χωρίς βέβαια να αγγίζουν καν το συναίσθημα και την αξία τους. Καλό το ep αλλά δεν θα τους ξεχωρίσει από τους εκατοντάδες καλύτερους στο είδος τους.