Gemini Syndrome - 3rd Degree - The Raising

Αμερικάνικη μοντέρνα μπάντα που παράγει σκληρή γκρουβαριστή μουσική.Το όνομα της είναι Gemini Syndrome και έχουν δημιουργηθεί το 2010. Ανάμεσα στη πενταμελής σύνθεση (δυο κιθαριστες) της μπάντας, συναντάμε τον τραγουδιστή Aaron Nordstrom (παλιό κιθαρίστα των OTEP).  Το 2011 κυκλοφόρησαν το πρώτο αυτοχρηματοδοτούμενο eps τους σε παραγωγή του Mikey Doling (Snot, Soulfly, Channel Zero) και κατάφεραν να υπογράψουν με την Warner Bros γίνοντας γρήγορα γνωστοί. Από την ίδια εταιρία κυκλοφόρησε και το ντεμπούτο τους ‘’Lux’’ το πρώτο μιας κοινής θεματικής (όχι ιστοριούλα)  τριλογίας που κλείνει φέτος με το   ‘’3rd Degree - The Raising’’. Πέντε χρόνια μετά τον προηγούμενο τους δίσκο ‘’ Memento Mori’’ και πλέον μέσω της Century Media, ακούμε το νέο δίσκο τους ο οποίος είναι διαθέσιμος μόνο σε cd (όπως και τα περισσότερα μοντέρνα συγκροτήματα) εδώ και δυο βδομάδες. Την παραγωγή ανέλαβε ο Matt Good (Asking Alexandria/Hollywood Undead) στo Good Sounds Studio και ο ήχος είναι αυτός που θα περίμενες να βγάλει.

Αμερικάνικη μοντέρνα μπάντα που παράγει σκληρή γκρουβαριστή μουσική. Πάμε πάλι. Τι εννοεί ο ποιητής. Μπάντες όπως οι Disturbed κατά κύριο λόγο και Asking Alexandria κατά δεύτερο. Τι σημαίνει αυτό....Καθαρά, μελωδικά φωνητικά και που και που ουρλιαχτά. Πολλές ρυθμικές γκρούβες. Αναλογικά αλλά και ηλεκτρονικά drums. Programming. Αρμονικές συγχορδίες. Πλήκτρα. Απλότητα στις συνθέσεις με αρκετές επαναλήψεις. Πιασάρικα ρεφραιν. Κοψίματα και breakdown. Μικρά σε διάρκεια τραγούδια, του τρισήμισιλεπτου. Αν μου άρεσε; Ναι, και μάλιστα πολύ. Αν και δεν είναι σε καμιά περίπτωση ο ήχος, είναι αρκετά κολλητικές οι μελωδίες τους και είμαι σίγουρος ότι θα γίνει εύκολα αρεστό σε νεαρό κόσμο όπως και σε οπαδούς των Disturbed (το ‘’IDK’’ τους θυμίζει ΠΑΡΑ μα ΠΑΡΑ πολύ). Υπάρχουν κάποια τραγούδια που είναι πολύ μαλθακά και εμπορικά όπως το ‘’Die With Me’’ ποτυ προτιμήθηκε και για βίντεο και στα δικά μου αυτιά ακούγεται σχεδόν αισχρό αλλά υπάρχουν πολλές καλύτερες στιγμές στο δίσκο (‘’Absolution’’, ‘’ Reintegration’’, ‘’ Hold The Line’’, ‘’ IDK’’, ‘’ Where We Started From’’). Γενικότερα όμως δύσκολα αυτές οι ‘’αγριάδες’’ να περάσουν σε ένα μεταλλά μιας και ακούγονται εσπευσμένες και υποχρεωτικές. Αυτή η συνεχής εναλλαγή σκληράδας-μελωδίας κάπου κουράζει αν συνεχίζεσαι σε ολόκληρο το δίσκο και είναι μια παγίδα που πέφτουν τα περισσότερα από τα μοντέρνα αυτά γκρουπς.