Geoff Tate - Kings & Thieves

\r\nΟι εξελίξεις στην υπόθεση Tate τρέχουν πολύ γρήγορα, αφού μόλις λίγο καιρό μετά το διαζύγιο του με τους Queensrÿche και ενώ ακόμα το θέμα αφήνει πολλά αναπάντητα ερωτηματικά, ο αγαπητός Geoff επιστρέφει στα μουσικά δρώμενα με το album “Kings & Thieves”. \r\n

\r\nΟι κριτικές γύρω από το πρόσωπο του τα τελευταία χρόνια είναι πολύ σκληρές, όμως δυστυχώς δεν αφήνει περιθώρια για διαφορετική προσέγγιση και είναι κρίμα. Βέβαια, η πορεία των QR σε καμία περίπτωση δεν είναι αποκλειστική ευθύνη ενός μόνο ατόμου. \r\n

\r\nΤο “Kings & Thieves” είναι η φυσική συνέχεια του “Dedicated to Chaos” και δε διαφέρει ούτε σε νοοτροπία, ούτε σε ύφος αλλά ούτε και σε ποιότητα. Το ενθαρρυντικό, ωστόσο, είναι πως υπάρχουν τραγούδια, όπως τα δύο τελευταία που κλείνουν το album, “Change” και ”Waiting”, τα οποία θα μπορούσαν να έχουν γραφτεί την εποχή του Promised Land. Μακάρι να υπήρχε αυτή η μικρή ανάκαμψη στη γενικότερη ροή του “Kings & Thieves”. Αντιθέτως, είναι άνευρο, με αρκετή U2 διάθεση που δεν μας κολλάει όσο και να προσπαθούμε να τη χωνέψουμε, άκεφο και βαρετό σε σημείο που αρχίζει να επηρεάζεται το νευρικό σου σύστημα.\r\n

\r\nΊσως αν άφηνε λίγο χρόνο στον εαυτό του, ώστε να κατασταλάξει και να σκεφτεί πιο προσεχτικά τα επόμενα βήματα, να μας έδινε κάτι που θα μας έκανε περισσότερο αισιόδοξους. Το album πάσχει από συνθέσεις και ακόμα μια φορά τα δείγματα γραφής είναι αποκαρδιωτικά, τόσο που δίνουν την εικόνα μιας μόνιμης κατάστασης συνθετικού τέλματος πλέον.\r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\nΝικολέτα Σαράντου \r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\n\r\n \r\n

\r\n \r\n

\r\n
\r\n