DARKLON - Rise From Death

Το ότι το παραδοσιακό metal βρίσκεται σε άνθηση και περνάει ίσως την καλύτερη εποχή του στα τελευταία σχεδόν 30 χρόνια είναι μάλλον κοινό μυστικό. Από όλες τις χώρες της υφηλίου και ειδικά από χώρες που πρωτοστάτησαν στην εξάπλωση του ήχου, όπως πχ η Αμερική, ο Καναδάς ή το Ηνωμένο Βασίλειο ξεπετάγονται συνεχώς καινούργιες μπάντες που μπορεί από τη μία να προσκυνούν τον ήχο της χρυσής δεκαετίας των 80s, αλλά από την άλλη έχουν πράγματα να προσφέρουν και δεν αποτελούν απλά κόπιες β’ κατηγορίας των μεγάλων παλαιών.

Δίπλα στις μεγάλες δυνάμεις του είδους, καθώς και σε λοιπούς Ευρωπαίους όπως οι Γερμανοί, οι Σουηδοί ή οι Ιταλοί, είναι και οι Έλληνες που μπορούν να υπερηφανεύονται για τη δική τους σκηνή.  Τελευταίο εξαγώγιμο προϊον μας οι Darklon. Η μπάντα, που κατά το ήμισυ αποτελείται από πρώην (και νυν) μέλη των Paladine (Πρωτονοτάριος φωνή και Στεργιαννίδης μπάσο), βουτάει στα early 80s του Αμερικάνικου ήχου, προσκυνάει (αλλά δεν αντιγράφει) τους Omen (πρωτίστως) και τους Jag Panzer (στη συνέχεια) και δίνει 8 τραγούδια συνολική διάρκειας 30’ που ήρθαν για να σας χαρίσουν πολλές ώρες ευχάριστων ακροάσεων. Δεν άκουσα; 30 λεπτά μόνο, είπατε; Αλήθεια, ακόμα δε βαρεθήκατε τα τραβηγμένα 60λεπτα albums που στο 90% των περιπτώσεων περιλαμβάνουν 40’ καλής μουσικής και 20’ ακουστικής κόπωσης; Δεν ήταν πολύ ωραία τότε που τα τραγούδια  χωρούσαν άψογα σε ένα μονό βινύλιο και κυλούσαν νεράκι με τον έναν ύμνο να διαδέχεται τον άλλον; Ε λοιπόν, αυτό ακριβώς συμβαίνει εδώ. Σε κάθε ακρόαση του Rise From Death αλλάζω και τα αγαπημένα μου τραγούδια του δίσκου. Τελικά αποφασίζω ότι δεν υπάρχουν αγαπημένα τραγούδια, αλλά ένας πλήρης αγαπημένος δίσκος. Πιάστε με από το λαιμό να σας πω ένα μόνο που ξεχωρίζει και θα σας πω το The Serpent King. Τεράστιος ύμνος με όγκο, ηχητικό βάρος και φοβερό ρεφρέν. Ταυτόχρονα όμως πόσο πολύ αδικώ το Behead, το Arise Chariot ή το Guilotine. Η δυνατότητα του group στη δημιουργία αξιομνημόνευτων τραγουδιών εντυπωσιάζει. Περισσότερο ακόμα και από τον ατομικό ρόλο του κάθε μέλους μέσα στη μπάντα. Δε θα σταθείς ξεχωριστά στις κιθάρες το μπάσο ή τα ντραμς ,αλλά θα δεις το σύνολο του αποτελέσματος. Ένα credit παραπάνω ίσως να πρέπει να δοθεί στη φωνή. Σοβαρή και αντρίκια, μεταδίδει άψογα στον ακροατή το πνεύμα των Darklon. Αν έπρεπε να μιλήσω για αρνητικά,  θα ήθελα να σταθώ μόνο στο θέμα της παραγωγής. Δεν είμαι σίγουρος τι μου φταίει αλλά κάτι θεωρώ πως θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Ίσως ο ήχος των drums; Ίσως.

Darklon λοιπόν και Rise of Death. Εύχομαι να μην είναι πυροτέχνημα για τη σκηνή, καθώς τα παιδιά είναι όλοι τους χρόνια στο χώρο και δείχνουν ότι έχουν τον τρόπο να γράφουν τραγούδια με νόημα ύπαρξης. Εδώ θα είμαστε, να χαρούμε αυτόν τον δίσκο και να περιμένουμε τη συνέχεια.