HEAVEN’S GUARDIAN - Chronos

Αν είστε από εκείνους που άρχισαν να ασχολούνται με το metal πιο επισταμένα από τα μέσα της δεκαετίας του 90 και δη τον power metal ήχο, είμαι σίγουρος ότι θα έχετε πετύχει κάποια κυκλοφορία του συγκροτήματος αυτού. Ειδικά αν το δισκάδικο στο οποίο συχνάζατε έφερνε κι underground metal κυκλοφορίες.

Προσωπικά γνωρίζω την ύπαρξη του συγκροτήματος από τότε που κυκλοφόρησαν το ντεμπούτο τους το 2001, αλλά η παρούσα κυκλοφορία τους είναι η πρώτη  μου επαφή με τον ήχο τους.

Από την πρώτη κιόλας ακρόαση είχα την εντύπωση ότι οι HEAVEN’S GUARDIAN προσπαθούν να αποδώσουν τις παραδοσιακές μορφές του power metal ήχου μέσα στα πλαίσια μιας σύγχρονης παραγωγής. Τα pop και disco στοιχεία που ενσωματώνουν στον ήχο τους άλλα συγκροτήματα του είδους τους αφήνουν παγερά αδιάφορους. Με σύμμαχο μια σύγχρονη και καθαρή παραγωγή που αφήνει να ακουστεί κάθε λεπτομέρεια των συνθέσεων τους τιμούν τις παραδοσιακές φόρμες του συμφωνικού power metal ήχου.

Ο power metal ήχος στον οποίο αρέσκονται να κινούνται έχει έντονο το συμφωνικό στοιχείο και σε σημεία το εμπλουτίζουν και με κάποιες progressive metal αποχρώσεις. Κατά την γνώμη μου ισορροπούν όμορφα μεταξύ μελωδίας, δυναμισμού και τεχνικής εντός του μουσικού ύφους που δημιουργούν. Οι δε συνθέσεις αποπνέουν μια ποικιλία συναισθημάτων τα οποία χάριν συντομίας μπορώ να αναφέρω ότι άλλοτε είναι επικά, άλλοτε λυρικά κι άλλοτε μελαγχολικά. Σε κάθε περίπτωση ο όλος δίσκος είναι εντόνως θεατρικός και δραματικός.

Για να σας δώσω μια όσο πιο καλή περιγραφή του ύφους τους αναγκαστικά θα μπω και στην διαδικασία σύγκρισης του με συγκροτήματα που γνωρίζουμε. Επειδή, λοιπόν, είναι έντονο το συμφωνικό metal στοιχείο κι έχουν γυναίκα στα φωνητικά, αλλά επίσης χρησιμοποιούν κι αντρικά φωνητικά είναι αδύνατον να μην πάει το μυαλό μου σε συγκροτήματα όπως οι NIGHTWISH των πρώτων κυκλοφοριών, οι EPICA, LEAVES' EYES και RHAPSODY. Επειδή τους τελευταίους ειδικά τους αγαπώ πολύ όταν ήταν μαζί δεν μπορώ να πω ότι με άφησαν ασυγκίνητο συνθέσεις όπως αυτή με τίτλο «Valhalla Call», «Tristan and Isolde» και «Sail Away». Μάλιστα είναι οι αγαπημένες μου σε έναν δίσκο που διαθέτει ένα καλό σύνολο ποιοτικών συνθέσεων.

Δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι παραπάνω χωρίς το φόβο να υποπέσω σε ανούσιες επαναλλήψεις. Κι επειδή η ουσία είναι το ζητούμενο, τότε οι HEAVEN’S GUARDIAN την διαθέτουν με το παραπάνω αφού έχουν συνθέσεις τεχνικά άρτιες αλλά κυρίως εμπνευσμένες και γεμάτες πάθος που υποστηρίζονται από μια εξαιρετική παραγωγή που φέρει την υπογραφή του Roy Z. Το βρίσκω δύσκολο έως απίθανο φίλος του συμφωνικού power metal ήχου να μείνει ασυγκίνητος από την παρούσα δισκογραφική δουλειά.